جنبش و آمد شد ما و اکتساب

هست مفتاحی بر آن قفل و حجاب

بحثشان بسیار شد اندر خطاب

مانده گشتند از سؤال و از جواب

مکر شیطانست تعجیل و شتاب

لطف رحمانست صبر و احتساب

گفت مؤمن بشنو ای جبری خطاب

آنِ خود گفتی نک آوردم جواب

امر و نهی و خشم و تشریف و عتیب

نیست جز مختار را ای پاک‌جیب

کی کند آن مست جز عدل و صواب

که ز جام حق کشیدست او شراب

چون برون‌شوشان نبودی در جواب

پس رمیدندی از آن راه تباب

کوزه می‌بینی ولیکن آن شراب

روی ننماید به چشم ناصواب

گردش سنگ آسیا در اضطراب

اَشْهَد آمد بر وجودِ جویِ آب

پیشوای بد بود آن بز شتاب

می‌برد اصحاب را پیش قصاب

باز رستم من ز تشویش و عذاب

دوش خوش خفتم در آن بی‌خوف خواب

زن بخوردش با کباب و با شراب

مرد آمد گفت دفع ناصواب

ساعتی او با خدا اندر عتاب

که نصیبم رنج آمد زین حساب

بر رخ صوفی زدند آب و گلاب

تا به هوش آید ز بی‌خویشی و خواب

بس تن بی‌سر که دارد اضطراب

بس سر بی‌تن به خون بر چون حباب

چون خیالی دید آن خفته به خواب

جفت شد با آن و از وی رفت آب

ز آفتاب ار کرد خفاش احتجاب

نیست محجوب از خیال آفتاب

آب و ابر و آتش و این آفتاب

رازها را می برآرد از تراب

سنگها در آستین بودش شتاب

خرد کردش پیش او بود آن صواب

ای ایاز گشته فانی ز اقتراب

هم‌چو اختر در شعاع آفتاب