کز هر جفا که رفت و رود برسرم دریغ

کس نیست واقف از دل غم پرورم دریغ

از ما گذشت و رفت و در آغوش خاک خفت

خاکم به سر ز خاک ببین کمترم دریغ

الا به مرگ دامنش از کف ندادمی

[...]

رفتی تو خشک لب ز جهان ای پدر دریغ

ما جوی ها گریسته از چشم تر دریغ

جان داده تشنه کام تو با آنکه بارها

ما را گذشت سیل سرشک از کمر دریغ

گل کردم آستان ترا ز آستین تر

[...]

کز کربلا به دیدهٔ خونبار می‌رویم

وارسته آمدیم و گرفتار می‌رویم

خفتند همرهان همه پیر و جوان به خاک

با یک اسیر بستهٔ بیمار می رویم

از دولت سر تو برادر به کربلا

[...]

کز نینوا اسیر و گرفتار می رویم

در خیل کوفیان جفاکار می رویم

جمعی چو ما زنان اسیران داغ دار

بی مونس و معین و مددکار می رویم

چون بندگان زنگ به بازار این سفر

[...]

دشمن گرفت سخت سخت و منت واگذاشتم

بر خاک ره فکند تنت واگذاشتم

نسپردمت به خاک دریغا که از قصور

غلطان به خاک و خون بدنت واگذاشتم

همراه کاروان بسرآیی ولی چه سود

[...]

نالید آنقدر که زبان از فغان فتاد

یا خود فغان ز بی اثری از زبان فتاد

در رسم این رزیه قلم را بنان شکست

یا خود بنان ز فرط قصور از زبان فتاد

رخت از جهان کشید برون عیش ایمنی

[...]

تا ماجرای ماتم او در میان فتاد

اندوه و شادی از دو جهان برکران فتاد

ذرات ملک را همه پست و بلند سوخت

این طرفه آتشی است که در کن فکان فتاد

یکباره بنیه اش همه ازکف به باد رفت

[...]

در کربلا نه آب به قیمت گران فتاد

نز چشم ها چو چشمه ی حیوان نهان فتاد

یا خود بهای آب فزون از نفوس بود

یا خون و جان فاطمیان رایگان فتاد

البته سبطیان همه میرند از عطش

[...]

در شرح این ستم که نگفتم یک از هزار

چون نامه رو سیاهم و چون خامه شرمسار

آن داستان کجا و کجا این بیان سست

از گفت خویش آمدم اینک به اعتذار

این امر ناصواب که شد وضع در زمین

[...]

دشمن بر او زیاده از این قصد کین نداشت

یا از قصور قدرت کین بیش ازین نداشت

هر کفر و کین و کاوش و کیدی که داشت دهر

جز بهر قتل و غارت ابنای دین نداشت

جز خون و مال خسرو دین را سپهر دون

[...]

بر پا ستاده قدوه قوم شقا دریغ

بر سر فتاده سبط پیمبر ز پا دریغ

در حرب حق و باطل و توحید شرک شد

آل رسول سخره ی اهل زنا دریغ

فلک نجات رنجه ی جوق دغا فسوس

[...]

دردا که بعد واقعه ی کربلا هنوز

از کین پر است سینه ی اهل جفا هنوز

با این خطا که خواست ندانم برای چیست

تأخیر امر محشر و حکم جزا هنوز

خون دو عالم ار همه ریزند در قصاص

[...]

خون خدا چو ریخت به خاک از در ستم

شیرازه ی وجود چرا نگسلد ز هم

دشمن نشان آل علی از جهان سترد

تا نام زشت خویش به عالم کند علم

غافل که این چراغ به کشتن نشد خموش

[...]

در ماتم تو تا نچکید اشکم از قلم

حرفی ازین حدیث به دفتر نزد رقم

ننگاشت خامه نکته ای از شرح این عزا

نآورد تا چه رگ ز غمت خون دل به دم

ماندند تا عزای تو دارند کاینات

[...]

این بود آخر اجر رسول از پیمبری

کامت شد از مودت اولاد او بری

حق پایمال باطل و دین دست سود کفر

حیفا که یافت شرک ز توحید برتری

ابر عطا و بحر کرم با دهان خشک

[...]

اقسام ظلم ها که در امکان خلق بود

امت به خاندان نبودت قضا نمود

زین مردم آنچه رفت بر احفاد مصطفی

با وصف کفر سر نزد از عاد یا ثمود

از مسلمین ناصبی این اهتمام رفت

[...]

گفتی که خود نکرد کس آن کشته را کفن

با آنکه بود پیکر او را دو پیرهن

بادش ز خاک بادیه پرداخت خلعتی

ز آن پس که گشت کسوت خونش طراز تن

صد قرن بل فزون نتواند نگاشت نیز

[...]

خود بر تو عرش و فرش نه تنها گریستند

اقطار کاینات سراپا گریستند

بر بی کیست جن و ملک را جگر گداخت

بر تشنگیت دجله و دریا گریستند

تنها نه دوست را دل و جان ز آتش تو سوخت

[...]

بر تشنه کامیش نه همین بحر و بر گداخت

گیتی تمام زیر و زبر خشک و تر گداخت

تنها فرات ز آتش خجلت بر او نسوخت

از شرم وی محیط همی تا شمر گداخت

دریا و رود از دم وی برمدر گریست

[...]

ای وا دریغ کآل پیمبر جوان و پیر

یکباره گشته کشته و یکباره شد اسیر

خیلی به زیر سم فرس خفته پایمال

جوقی به چنگ اهل جفا رفته دستگیر

اعضا چنان گسیخته از هم که گاه دفن

[...]