... شوری دگرش به جان درآمد

وز بام و درش فغان درآمد

می بست ز تار اشک رودی ...

... برداشت نوا به ناله گستاخ

می کرد چنان فغانی از درد

کاندر دل سنگ رخنه می کرد ...

... بر آتش او به خاصیت زیت

از آتش دل فغان برآورد

وان ناقه به زیر ران درآورد ...

... آن خورد دریغ بر جوانیش

وین کرد فغان ز ناتوانیش

آن کرد ز بی طبیبیش یاد ...

... شط بر شط بود نیل بر نیل

وحش در و دشت از فغانشان

از گرد به فرق خاکپاشان ...

... وز بی کسی و غریبی او

بگریست عرابی و فغان کرد

کای خاک تو ماه آسمان گرد ...

... هر روزن ازان شود دهانی

وز درد برآورد فغانی

با قیس رمیده راز گوید ...

... افتاد جدا ز وصل معشوق

بگذشت فغان او ز عیوق

لیکن چو فراق دیدنی بود

فریاد و فغان کجا کند سود

معشوقه گرفته در بغل نی ...

... هر دم شکفته بر رخم زان خارها گلزارها

از بس فغان و شیونم چنگی ست خم گشته تنم

اشک آمده تا دامنم از هر مژه چون تارها ...

... که شرم دار نه آخر ازین لب و دهن است

اگر به کوی تو جامی کشد فغان ای سرو

مگیر خورده که او عندلیب این چمن است

... لیکن مقصریم که جان در بدن یکی ست

گشتم چنان ضعیف که بی ناله و فغان

ظاهر نمی شود که درین پیرهن یکی ست ...

... دلیر نام تو تا بر زبان توانم راند

خوشم که گوش رقیبان کر از فغان من است

خمیده قامت جامی چو طوق دیدی و گفت ...

چنین رخی که تو داری حکایت گل چیست

فغان من چو شنیدی حدیث بلبل چیست

هنوز از خط سبزت نبوده هیچ اثر ...

... داغ جدایی نپذیرد علاج

رنجه شدی ز آه و فغانم که دید

سخت دلی همچو تو نازک مزاج ...

گر از پیراهنت بویی به طرف گلستان آید

زند گل جامه بر خود چاک و بلبل در فغان آید

بر آن اندام نازک چون پسندم بار پیراهن ...

... نکو گوش کن کان منم گرد کویت

چون شبها فغان گدایی برآید

دوم پیش چون اشک و حال تو پرسم ...

... ز خاکم جای سبزه لاله و ریحان برون آید

نداند جز فغان جامی زبانش چون جرس گویی

برای آن بود کز وی همین افغان برون آید

... ز خوی او که صدره دیگرش این کار پیش آید

در آن کو از فغان و ناله غم دیدگان هر کس

که پیش آید مرا با دیده خونبار پیش آید ...

... جز خون دل چکیده به دامان من نبود

مرغ چمن گرفت سر خود فغان کنان

کش طاقت شنیدن افغان من نبود

هر جا نمود جلوه بتی بر سمند ناز ...

... در گلو گریه گره گشت بسوزد دل اگر

تیغ آن شوخ ره آه و فغان نگشاید

تا اشارت نکند ابروی او چرخ فلک ...

... نپنداری ز بیدردی ست کم نالیدنم جامی

که اشک اندر گلو راه فغان و شیونم گیرد

... دلم گردد ز غم خون خونم از مژگان فرو ریزد

ملایک بس که می گریند شبها از فغان من

عجب نبود که چون ابر از فلک باران فرو ریزد ...

... گر عاشق دلسوخته صد بار بنالد

افغان دلم آید ازان طره شبرنگ

چون ناله مرغی که شب تار بنالد ...

... خوش نیست گر از سرزنش خار بنالد

جامی مکن از یار فغان گر ستمی کرد

یار آن نبود کز ستم یار بنالد