... به هجراو دل من غیر ازین نمی داند

که روز و شب بنشیند فغان و آه کند

برفت و در پی او آن چنان گریسته ام ...

نی بین که چون به درد فغانی همی کند

هر دم ز عشق ناله بسانی همی کند ...

... بادیش در سرست و هوایی همی پزد

دستیش بر دلست و فغانی همی کند

راهی همی زند دل عشاق را وزان ...

دوشم فغان و ناله به هفت آسمان رسید

دو دم به دل برآمد و آتش به جان رسید ...

... دلت بر اوحدی هرگز نمی سوزد به دلداری

فغان و نالهای او مگر نشنوده ای دیگر

صنما بی تو مرا کار به جان آمده گیر

دلم از درد فراقت به فغان آمده گیر

دل شوریده ز هجر تو به جان می آید ...

... از شوق زلف و قامت و رویش زبان من

در ناله و نفیر و فغان اوفتاد باز

او می رود سوار و سراسیمه در پیش ...

... ز جویبار به گردون رسد غریو طیور

ز کوهسار به صحرا رود فغان وحوش

ز بهر جلوه عروس چمن در آویزد ...

من نخواهم برد جان از دست دل

ای مسلمانان فغان از دست دل

سینه میسوزد نهان از جور چشم ...

... هزار تلخ بگویی مرا و چون بر مردم

فغان کنم ز تومنکر شوی که هیچ نگفتم

ز رنگ گونه زردم چو روز گشت هویدا ...

... نه عجب که ناله من برسد به گوش آن مه

که چو اوحدی فغانی به فلک رسیده دارم

... چو نیست جای ملامت بهل که مدعیان

فغان کنند و من آهسته کار خویش کنم

گرم نهی چو کله تیغ تیز بر تارک ...

... خدمت گریم بر در اومان دعا رسان

آه و فغان اوحدی امشب تو ای رسول

از جبرییل بگذر و پیش خدا رسان

... گر نبیند چشم ما جز روی تو

گوش بر آه و فغان ما مکن

راز عشقت گر بگویم آشکار ...

... من دوست می دارم ترا با دشمنان یاری مکن

ای اوحدی از دست او سودت نمی دارد فغان

گر زر نداری در میان از دست او زاری مکن

... بسان اوحدی هر دم میان خاک و خون غم

فغان و ناله خود را عدیل زیر و بم کرده

... نفسی گوش باش و گوشم دار

چیست این نامه و فغان در شهر

چیست این شور و فتنه در بازار ...

... ز آرزوی خود به آزارم خداوندا ببخش

اوحدی وار از گناه خود فغانی می کنم

بر فغان اوحدی وارم خداوندا ببخش

... چشم مرا از در غیرت ببست

دل به فغان آمد و خونش بریخت

تن به میان آمد و جانش بخست ...

... که چون خاک زمین گشتم به خواری

بیندیش از فغان سوکواران

بترس از ناله شب زنده داران ...

... چرا بگذاشتی زینگونه ما را

کجا رفت آن فغان و سوز یارا