... خروش رعدش از نور برق پنداری

همی ز عشق منیژه فغان کند بیژن

چمن نه روم و عدن شد در او چرا باشد ...

... حریف اوست یکی گوژ پشت اندک سال

نه اهل عشق و چو عشاق برگرفته فغان

گه از خزانت حکایت کند گه از نوروز ...

... ای یمین تو به رزق همه آفاق ضمین

آمد از جود یمین تو یسارت به فغان

که همی گرد بر آرد ز یسار تو یمین ...

... ای دل ز بهر دوست در آتش مکان مکن

ور کرده ای که سوخته گردی فغان مکن

از جان غذای آتش جانان همی کنی ...

... وقت گل است صحبت گل را رها مکن

ای ساقی از شراب گران گر فغان کنیم

در ده چنانکه خواهی و فرمان ما مکن ...

... که نزد او همه حق من است مستهلک

فغان از او که به صد سال گفت نتوانم

به صد هزار زبان از جفای او صد یک ...

گر شب چو دراز گردد ای مایه ناز

تن را به فغان آرد و دل را به گداز

چون است دلم را به دو زلف تو نیاز ...

... نهاد عدل تو آن قاعده که در گیتی

فغان و ناله نباشد مگر ز زیر و ز بم

به نور رای تو بینا همی شود اعمی ...

... نشان گردش کژدم و پیچش افعی

همی رسید فغان دو چیز من بدو چیز

ز قعر چه به ثریا ز اوج مه به ثری ...

بس لابه که بنمودم و دل دار نپذرفت

صد بار فغان کردم و یک بار نپذرفت

از دست غم هجر به زنهار وصالش ...

... مگر رنگ بخت داشت بر او زنگ از آن نشست

فغان از بلای عشق که در جانم اوفتاد

تو گفتی خدنگ بود که در پرنیان نشست ...

... با این جفا که اکنون با عاشقان نمودی

روزی نگفت یک کس کز یک فغان برآمد

هر مرغ را که روزی زلف تو دامگه شد ...

... خاقانی این بگفت و بست از سخن زبان را

تا ناگهی نیاید کز تو فغان برآرد

... از برونم زبان فرو بندد

وز درونم فغان برانگیزد

تب نهانی است از غم تو مرا ...

... مگر وصال تو را یابم و نمی یابم

ز بس که از تو فغان می کنم به هر محراب

ز سوز سینه چو آتشکده است محرابم ...

... جوش دریای غصه باور کن

موج خون بنگر و فغان بشنو

بر کنار دو جوی دیده من ...

... مرا به نیم کرشمه بکشتی ای کافر

فغان ز کفر تو و آه ازین سبک دستی

به مهر فاخته زان پس که روی بنمودی ...

... یارب آخر یارب فریاد خوان چون نشنوی

داد خواهم بر درت در خاک و خون افغان کنان

گیر داد عاشقان ندهی فغان چون نشنوی

آه سوزان کز ره دل می برم سوی دهان ...

... تا چو بازم در آهنین خلخال

چو جلاجل ز من فغان برخاست

تن چو تار قز و بریشم وار ...

... بهتر ز تو مستعان ندیده است

دادش بده و فغانش بشنو

کاندوخته جز فغان ندیده است

این شعر وداعی از زبانم ...