حرف آخر قافیه

شماره ۱: من گفت نیارم که تو ماهی صنما

شماره ۲: از مشک نگر که لاله بنگاه گرفت

شماره ۳: شنگرف چکانیده ترا بر شکرست

شماره ۴: بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست

شماره ۵: ابروت به زه کرده کمان آمد راست

شماره ۶: چون میگذرد کار چه آسان و چه سخت

شماره ۷: آفاق بپای آه ما فرسنگیست

شماره ۸: گفتم صنما دلم تو‌را جویان‌‌است

شماره ۹: گل بر رخ توست و چشم من غرقه به‌آب

شماره ۱۰: کی عیب سر زلف بت از کاستن است

شماره ۱۱: آن زلف که او به بوی مرزنگوش است

شماره ۱۲: معشوقه خانگی به‌کاری ناید *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۳: جام از لب تو گونۀ مرجان گیرد

شماره ۱۴: زلف تو کمندیست همه حلقه و بند

شماره ۱۵: تا نسرایی سخن، دهانت نبود

شماره ۱۶: آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد

شماره ۱۷: گفتم چشمم ز بس کزو خون آید

شماره ۱۸: از بوسه تو مرده با روان تانی کرد

شماره ۱۹: ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد

شماره ۲۰: حورات نخوانم که تو را عار بود

شماره ۲۱: از مشک حصار گل خود روی که دید

شماره ۲۲: بت گونه از آن بت حصاری گیرد

شماره ۲۳: چون نار رخی ز نور پر مایه که دید؟

شماره ۲۴: رخسار ترا لاله و گل بار که داد

شماره ۲۵: چون باد بر آن زلف عبیری گیرد

شماره ۲۶: تا در دو جهان قضای معبود بود

شماره ۲۷: شاه حبش است زلفت ای بدر منیر

شماره ۲۸: ای سرو روان و بار آن سرو، قمر

شماره ۲۹: سیمین بر تو سنگ بپوشد به سمور

شماره ۳۰: آمد بر من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر *(منتسب به چند نفر)

شماره ۳۱: ای شب نکنی اینهمه پرخاش که دوش

شماره ۳۲: چون بگشائی بخنده آن چشمۀ نوش

شماره ۳۳: خورشید خراسان و خدیو زابل

شماره ۳۴: هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام

شماره ۳۵: سه چیز ببرد از سه چیز تو وصال

شماره ۳۶: گفتم صنما پیشۀ تو ؟ گفت : ستم

شماره ۳۷: خوش خو دارم بکار ، بدخو چکنم

شماره ۳۸: بفروختمت سزد بجان باز خرم

شماره ۳۹: ای دل ز وصال تو نشانی دارم

شماره ۴۰: شبها چو ز روز وصل او یاد کنم

شماره ۴۱: بر آتش هجر عمری ار بنشینم

شماره ۴۲: ای دل چو بغمهای جهان درمانم

شماره ۴۳: راز تو ز بیم خصم پنهان دارم

شماره ۴۴: گفتم که چرا چو ابر خونبارانم

شماره ۴۵: گفتم که چه نامی ای پسر ؟ گفتا : غم

شماره ۴۶: من صورت تو بدیده اندر دارم

شماره ۴۷: باید که تو اینقدر بدانی بیقین

شماره ۴۸: دیدار بدل فروخت نفروخت گران

شماره ۴۹: سیب و گل و سیم دارد آن دلبر من

شماره ۵۰: در عشق تو پای کس ندارد جز من

شماره ۵۱: بگرفت سر زلف تو رنگ از دل تو

شماره ۵۲: آمد به سمرقند شه از رغم عدو

شماره ۵۳: ای تیره شده آب بجوی تو ز تو

شماره ۵۴: وز دست همی در گذرد کارم ازو

شماره ۵۵: با روز رخ تو گرچه ای دوست چو ماه

شماره ۵۶: آیا که مرا تو دستگیری یا نه

شماره ۵۷: چون مهره بروی تخته نردیم همه

شماره ۵۸: گفتم چشمم کرد بزلف تو نگاه

شماره ۵۹: از چهره و حسنشان همی تابد ماه

شماره ۶۰: منگر تو بدو تا نشود دلت از راه

شماره ۶۱: ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای

شماره ۶۲: ای روی تو چشم حسن را بینایی

شماره ۶۳: رخ پاکتر از ضمیر صادق داری

شماره ۶۴: گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی

شماره ۶۵: خوبی ز رخ تو بر‌گرفته است پری

شماره ۶۶: ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی

شماره ۶۷: شمشاد قد و نوش لب و عاج بری

شماره ۶۸: بر لاله ز مشگ زلف را گاه زدی

شماره ۶۹: چون بر پائی بسرو سیمین مانی

شماره ۷۰: بر شست دو زلف حلقه بست آوردی

شماره ۷۱: بر زلف مگر تهمت ناحق داری

شماره ۷۲: اندر شکن زلف، مرا بشکستی

شماره ۷۳: بر چهرۀ خوبت آفرین کرده کسی

شماره ۷۴: فریاد کنم زان سر زلف تو بسی

شماره ۷۵: ای رخ نه رخی ، که لالۀ سیرابی

شماره ۷۶: گر زلف ترا رخ تو منزل نشدی

شماره ۷۷: از حور بتی چون تو نزاید پسری