فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «منگر تو بدو تا نشود دلت از راه» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ه» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱: من گفت نیارم که تو ماهی صنما
شماره ۲: از مشک نگر که لاله بنگاه گرفت
شماره ۳: شنگرف چکانیده ترا بر شکرست
شماره ۴: بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست
شماره ۵: ابروت به زه کرده کمان آمد راست
شماره ۶: چون میگذرد کار چه آسان و چه سخت
شماره ۷: آفاق بپای آه ما فرسنگیست
شماره ۸: گفتم صنما دلم تورا جویاناست
شماره ۹: گل بر رخ توست و چشم من غرقه بهآب
شماره ۱۰: کی عیب سر زلف بت از کاستن است
شماره ۱۱: آن زلف که او به بوی مرزنگوش است
شماره ۱۲: معشوقه خانگی بهکاری ناید *(منتسب به چند نفر)
شماره ۱۳: جام از لب تو گونۀ مرجان گیرد
شماره ۱۴: زلف تو کمندیست همه حلقه و بند
شماره ۱۵: تا نسرایی سخن، دهانت نبود
شماره ۱۶: آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد
شماره ۱۷: گفتم چشمم ز بس کزو خون آید
شماره ۱۸: از بوسه تو مرده با روان تانی کرد
شماره ۱۹: ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد
شماره ۲۰: حورات نخوانم که تو را عار بود
شماره ۲۱: از مشک حصار گل خود روی که دید
شماره ۲۲: بت گونه از آن بت حصاری گیرد
شماره ۲۳: چون نار رخی ز نور پر مایه که دید؟
شماره ۲۴: رخسار ترا لاله و گل بار که داد
شماره ۲۵: چون باد بر آن زلف عبیری گیرد
شماره ۲۶: تا در دو جهان قضای معبود بود
شماره ۲۷: شاه حبش است زلفت ای بدر منیر
شماره ۲۸: ای سرو روان و بار آن سرو، قمر
شماره ۲۹: سیمین بر تو سنگ بپوشد به سمور
شماره ۳۰: آمد بر من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر *(منتسب به چند نفر)
شماره ۳۱: ای شب نکنی اینهمه پرخاش که دوش
شماره ۳۲: چون بگشائی بخنده آن چشمۀ نوش
شماره ۳۳: خورشید خراسان و خدیو زابل
شماره ۳۴: هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام
شماره ۳۵: سه چیز ببرد از سه چیز تو وصال
شماره ۳۶: گفتم صنما پیشۀ تو ؟ گفت : ستم
شماره ۳۷: خوش خو دارم بکار ، بدخو چکنم
شماره ۳۸: بفروختمت سزد بجان باز خرم
شماره ۳۹: ای دل ز وصال تو نشانی دارم
شماره ۴۰: شبها چو ز روز وصل او یاد کنم
شماره ۴۱: بر آتش هجر عمری ار بنشینم
شماره ۴۲: ای دل چو بغمهای جهان درمانم
شماره ۴۳: راز تو ز بیم خصم پنهان دارم
شماره ۴۴: گفتم که چرا چو ابر خونبارانم
شماره ۴۵: گفتم که چه نامی ای پسر ؟ گفتا : غم
شماره ۴۶: من صورت تو بدیده اندر دارم
شماره ۴۷: باید که تو اینقدر بدانی بیقین
شماره ۴۸: دیدار بدل فروخت نفروخت گران
شماره ۴۹: سیب و گل و سیم دارد آن دلبر من
شماره ۵۰: در عشق تو پای کس ندارد جز من
شماره ۵۱: بگرفت سر زلف تو رنگ از دل تو
شماره ۵۲: آمد به سمرقند شه از رغم عدو
شماره ۵۳: ای تیره شده آب بجوی تو ز تو
شماره ۵۴: وز دست همی در گذرد کارم ازو
شماره ۵۵: با روز رخ تو گرچه ای دوست چو ماه
شماره ۵۶: آیا که مرا تو دستگیری یا نه
شماره ۵۷: چون مهره بروی تخته نردیم همه
شماره ۵۸: گفتم چشمم کرد بزلف تو نگاه
شماره ۵۹: از چهره و حسنشان همی تابد ماه
شماره ۶۰: منگر تو بدو تا نشود دلت از راه
شماره ۶۱: ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای
شماره ۶۲: ای روی تو چشم حسن را بینایی
شماره ۶۳: رخ پاکتر از ضمیر صادق داری
شماره ۶۴: گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی
شماره ۶۵: خوبی ز رخ تو برگرفته است پری
شماره ۶۶: ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی
شماره ۶۷: شمشاد قد و نوش لب و عاج بری
شماره ۶۸: بر لاله ز مشگ زلف را گاه زدی
شماره ۶۹: چون بر پائی بسرو سیمین مانی
شماره ۷۰: بر شست دو زلف حلقه بست آوردی
شماره ۷۱: بر زلف مگر تهمت ناحق داری
شماره ۷۲: اندر شکن زلف، مرا بشکستی
شماره ۷۳: بر چهرۀ خوبت آفرین کرده کسی
شماره ۷۴: فریاد کنم زان سر زلف تو بسی
شماره ۷۵: ای رخ نه رخی ، که لالۀ سیرابی
شماره ۷۶: گر زلف ترا رخ تو منزل نشدی
شماره ۷۷: از حور بتی چون تو نزاید پسری