هر دم به گوشم آید از سوز دل صدایی
گویا ز دردمندان خالی نمانده جایی
بر حال خویش گریم از جور زلف شوخی
بینم به دست صیاد هر مرغ بسته پایی
گلزار حسن جانان هرگز خزان نبیند
آری که می نباشد فردوس را فنایی
بر دیده آنچه آید در انتظار رویت
چشم جهان ندیده زین گونه ماجرایی
خالد ز در اشکش دامن پر است دائم
سازد مگر نثارش در پای مه لقائی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از درد و رنج دل سخن می‌گوید و صدای فریاد دل‌سوزان را می‌شنود. او از زیبایی‌های محبوب سخن می‌آورد و می‌گوید که گلزار زیبایی هرگز خزان نخواهد دید. شاعر همچنین به عشق و انتظار چشم به راهی برای دیدن محبوب اشاره می‌کند و در نهایت به آرزوی قربانی کردن خود در پای عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: هر لحظه صدای دل‌سوزی را از کسانی که درد دارند، می‌شنوم و می‌فهمم که هیچ‌کس از درد و رنج بی‌نصیب نمانده است.
هوش مصنوعی: من از وضعیت خودم می‌گریم چون وقتی زلف‌های زیبا را می‌بینم، به یاد می‌آورم که هر پرنده‌ای در چنگال یک صیاد اسیر است و نمی‌تواند آزادانه پرواز کند.
هوش مصنوعی: باغ زیبایی‌های محبوب هرگز دچار پاییز و زوال نخواهد شد، زیرا می‌دانیم که بهشت هرگز نابود نخواهد شد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که بر چشمم می‌نشیند در انتظار روی توست، چشمی که جهان چنین ماجرایی را هرگز ندیده است.
هوش مصنوعی: خالد همواره از اشک و اندوه خود دامنش پر است، اما چقدر خوشحال می‌شود وقتی که بتواند عشقش را در پای معشوقی زیبا نثار کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای صورت بهشتی در صدره بهایی
هرگزمباد روزی از تو مرا جدایی
تو سر و جویباری تو لاله بهاری
تو یار غمگساری تو حور دلربایی
شیرینتر از امیدی واندر دلم امیدی
[...]
آسایشت نبینم ای چرخ آسیائی
خود سوده می‌نگردی ما را همی بسائی
ما را همی فریبد گشت دمادم تو
من در تو چون بپایم گر تو همی نپائی؟
بس بی‌وفا و مهری کز دوستان یکدل
[...]
جانا نگویی آخر ما را که تو کجایی
کز تو ببرد آتش عشق تو آب مایی
ما را ز عشق کردی چو آسیای گردان
خود همچو دانه گشتی در ناو آسیایی
گه در زمین دلها پنهان شوی چو پروین
[...]
خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی
احوال ما نپرسی نزدیک ما نیایی
ما خود نمی‌شویمت در روی اگرنه آخر
سهلست اینکه گه‌گه رویی بما نمایی
بی‌خرده راست خواهی گرچه خوشت نیاید
[...]
جان از تنم برآید چون از درم درآئی
لب را به جای جانی بنشان به کدخدائی
جان خود چه زهره دارد ای نور آشنایی
کز خود برون نیاید آنجا که تو درآئی
جانی که یافت از خم زلفین تو رهائی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.