محمّد در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۳:۵۷ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۶۰:

به نظر بنده این شعر به این صورت تصحیح گردد بهتر است .
چشم ترک تو چو مست برخیزد
شور از می و می پرست انگیزد
زلفت چو به رقص در میان می آید
صد فتنه به یک نشست برخیزد

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۳:۰۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:

اینجا نور محمد در علی مرتضی در اسفندیار زردشتی و در عیسی مسیح در ابراهیم در سلیمان پادشاه بنی اسرائیل دیده شده است و این بزرگی مردیست که با جهان دوستی دارد و نهایت زیبایی را در محمد ص و نورش می بیند و همه نیکی را می ستاید و انچه حتی در نزد خود ما نیست

علیرضا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۵۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۲:

طفیل به معنای انگل و سربار ومهمان ناخوانده است و کوچک مردی بوده عرب که هر گاه گروهی به مهمانی میرفته اند نا خوانده همراه میشده

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۴۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:

نهایت تصور وانگارش مثبت به انسان دیده میشود انسان مهم و پیشرفتنی و بزرگ و نیک انجام دیده میشود این طرز فکرنرم و زیبای دینی در هیچ تفکر مادیی دیده نمی شود ونیز نمونه مذهبی ان هم کم است زیرا انچه مردم از دینداری در طول تاریخ دیده اند شوربختانه کمتر مانند این نمونه است ، بیشتر دین معاویه و خلیفه های عباسی است و امویان خونریز و نرمی و بزرگواری این مومنان حقیقی کمتر یافت میشود .

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۳۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:

برای یک عارف خیال و واقعیت بهم امیخته میشود و خیال گاهی به قوام واقعیت است و واقعیت به تنکی خیال است

طاهر خورشیدی در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۰۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۸:

بیت چهارم واقعا فقط از خود خودش بر می آید. روحت شاد سعدی!

مهین نصیر در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۰۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹ - فرستادن پادشاه رسولان به سمرقند به آوردن زرگر:

تا سمرقند آمدند آن دو امیر
پیش آن زرگر ز شاهنشه بشیر
تا سمرقند آمدند آن دو رسول
از برای زرگر شنگ فَضول
نسخه تصحیح نیکلسون

مهین در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۵۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۷ - خلوت طلبیدن آن ولی از پادشاه جهت دریافتن رنج کنیزک:

با حکیم او قصه‌ها می‌گفت فاش
از مقام و خواجگان و شهر و باش
از مقام و خواجگان و شهر و تاش(یار، دوست) صحیح است:تصحیح نیکلسون

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۴۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:

ما زیار جان هردو درست است سکلیدن هم درست است

مازیار در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:

در بیت هفتم به جای "بسکل" فکر میکنم باید بنویسید "بگسل".

صغری در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۳۷ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۶ - ماده تاریخ (رحمان لایموت = ۷۸۶):

من معنی شعر رو نفهمیدم

علی ر در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۰:

به نظرم
من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم
بیشتر جور در می اد
چون مثلا در مصرع
تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم
حافظ در تلاش خودش در طلب لب جانان از جان مایه گذاشته
و اینجا هم می گوید برای رسیدن به جانان ملک جهان که به عنوان یک مانع است به جویی می فروشد و از ان دل می کند

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۴۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶۳:

حالاکه نام ابوعلی امد باید گفت او گام های تزکیه را دو گام می بیند اول تخلیه و سپس تحلیه البته نامه او عربی نگاشته شده تخلیه یعنی خالی شدن از خودپرستی و تحلیه یعنی اراستن خود به صفت و ستای نیکی و گزیدگی اینجا مولانا نی انبان را مثال از خود خالی بودن می داند و نیز نی را و او تهیگی را پیشگفتار سرودن و سخنوری میداند

مجتبی در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۹ دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۰:

در مصرع سوم ره درست تر از راه به نظر میرسد

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶۳:

بسته باشم یعنی فتوحی و فراخی مرا نباشد و أنا فتحنا لک فتح المبینا

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶۳:

جالینوس همان است که سیاه رگ میانی سر از نام اوست gallen نام دارد و ابوعلی سینا فرزانه دردانه گیتی فیلسوف و عارف وپزشک و وزیر دوره خود بود بر هر دوان درود ،ابوعلی از میان ایرانیان کندای دیروز وامروز ماست تا جایی که دانایان خود را با او برابری میدهد می سنجند

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۴۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

انچه که بر و نتیجه روش خردمندانه یزدانشناخت است تنزیه و پاک دانست خداوند می باشد و لی در رازوری و عرفان تشبیه و همانند سازی خداوند رخ می نماید که همگان را نمی زیبدو خوش نمی اید انجام کار اینکه خردمندان میفرمایند حاصل کار خردمندی تا اینجاست که خدای را پاک دانست از هر چیزو اندیشه مان از این بتر نمی رود و حاصل رازوری را که نمی توان گفت مگر به شطح و تامات و بر ایشان ان برفت که بر حلاج و شهاب سهروردی و عین القضاة باری هردو را میتوانیم بپذیریم اما باز هم خواهم اندیشید حمید رضا جان

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۲۲ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان رستم و اسفندیار » بخش ۱۵:

قصد و رایم از سهراب سالار سخن شعر سپید است نه سهراب گرد پوهر رستم بر هر دوشان درود

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۲۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان رستم و اسفندیار » بخش ۱۵:

ناهار یعنی ناشتا و خوراک نخو رده اما واژه زیبایی دیگر را در داستان بیژن به کار برده است و ان ناچران است و انهم یعنی نخورده وقتی خوب نگاه کنیم امروز هم به خوردنی های شبانگاه در مهمانی شبچره می گوییم . سهراب می فرماید کسی بیاید خستگی هایم را بچرد و بدین ترتیب بوسیدن دلدار را به چریدن اهوان مانسته است . زهی شکر پارسی

امین کیخا در ‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۰۹ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۲۶:

چرب دست را برای هنر مند وانکس که می نگارد و یا انکس که ترفندی می داند به کار میبریم و چیر دست و چیره دست را برای کسی که پیروز از کارها بیرون میاید و نیز انکس که کنترل بر انجام کاری دارد مثلا غلبه عربی را چیرگی ترجمه کرده اند و فعل چیر شدن را برای مسلط شدن دیده ام ولی بهر سو نیک به هم نزدیک هستند استاد عبد الحسین نوشین در کتاب واژه نامک چرب دست را اورده و برای روشنگری در پیش ان نوشته همان چیره دست و ماهر وازموده می باشد و همین بیت را هم اورده است و نیز چرب گوی را اورده و نوشته خود اشکار است