شرح سرخی بر حافظ در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۵۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶:
خانم نرگس صحیح می فرمایند اکثریت غزل های حافظ سیاسی است و علیه ریاکاری های دربار امیر مبارزالدین و بعد هم شاه شجاع و بعد از حمله ی تیمور به اصفهان است که حافظ ه دلایلی گوشه نشین گشته و اشعار عارفانه ی بسیار زیبایی می سراید .
شرح سرخی بر حافظ در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۴۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶:
جناب مرتضوی :
1: حافظ عارف نبوده است و از پانصد غزل وی ( 498) فقط بیست و اندی غزل عارفانه است که آن هم در دوران پیری یعنی بین سال های 788 تا 792 سروده است و از بهترین اشعار عارفانه ی زبا فارسی است . پس بگوییم عارف هم بوده است چنان که رند هم بوده است و ...
2: در این غزل مانند چندین غزل دیگر نظر حافظ به غزلی از خواجه بختیار کاکی است که یکصد و پنجاه سال قبل از حافظ می زیسته است و حافظ چندین غزل او را استقبال کرده است از جمله این غزل . خواجه بختیار می فرماید :
صاحبدلی اگر نظری سوی ما کند
مس وجود ما ز نظر کیمیا کند
خاک رهش ملائکه در دیده ها کشند
بر آستان اهل دلی هر که جا کند
عاشق که بوی او شنود مست می شود
دانی تو روی او که ببیند چها کند ...
عاشق نباشد آن که کند پیرهن قبا
باید ز شوق پیرهن جان قبا کند ...
حافظ بسیاری از غزل های او را استقبال کرده است و جای تعجب است که هیچ یک از شارحان حتی اشاره ای هم به ایشان نکرده اند جز زنده یاد دکتر همایون فرخ در حافظ خراباتی .
جعفر مرتضوی در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۱۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۵:
هر کسی را ز لبت خشک تمنایی هست
من خود این بخت ندارم که زبانم باشد
آقا معنی این بیت چی می شه؟
امیر در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۱:۱۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷۱:
مولانا روحت شاد
از این شعر مولوی شور اشتیاق میگرم
علیرضا خسروی کلهر در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۰:۴۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
*این غزل زیبـــا جناب مولانـا - سرشارازمضامیــن عارفانه اســت.
علیرضا خسروی کلهر در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۰:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۱۸:
جناب حضرت مولانا دراشعار دل انگیز خویش همانند سایر عرفای بزرگ ازکللمات کلیدی ورمزی واصطلاحات خاص عارفانه استفاده نموده است که بعضا" درک آن برای افراد عادی ممکن نیست ودرنظر برخی ازعوام شاید بی معنی باشد درحالیکه دقیق ترین ظرائف عالم عرفان درآثارایشان نهفته است ودلی آکنده ازمعنی وسری پیوسته ازسودا می طلبد تا این اشارات ارزشمند را مکشوف واستخراج نماید کمااینکه درغزل فوق ( عبارات ماه و... ) بشکل رمزی امده اند . بااحترام علیرضا خسروی کلهر
امین در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۰۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۱ - سر آغاز:
آخ که من با این چهار بیت عشق میکنم
عشق!
هر روز این چهار بیت رو میخونم
امین در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب سوم در عشق و مستی و شور » بخش ۲ - تقریر عشق مجازی و قوت آن:
واقعا زیبا بود
دکتر فریبا علومی یزدی Faribaolumi@gmail.com در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۳:۵۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۹:
نسخه انجوی را ببینید و مقایسه کنید:
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر میکنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند
گوییا باور نمی‌دارند روز داوری
کاین همه قلب و دغل در کار داور میکنند
یا رب این نودولتان را بر خر خودشان نشان
کاین همه ناز از غلام ترک و استر میکنند
بنده پیر خراباتم که درویشان او
گنج را از بی نیازی خاک بر سر می کنند
ای گدای خانقه بازا که در دیر مغان
می‌دهند آبی و دل‌ها را توانگر میکنند
حسن بی‌پایان او چندان که عاشق می‌کشد
زمره دیگر به عشق از خاک بر سر میکنند
خانه خالی کن دلا تا منزل جانان شود
کین هوسناکان دل و جان جای دیگر می کنند
آه آه از دست صرافان گوهر ناشناس
هر زمان خر مهره را با در برابر می کنند
بر در میخانه عشق ای ملک تسبیح گوی
کاندر آن جا طینت آدم مخمر میکنند
صبحدم از عرش می‌آمد خروشی عقل گفت
قدسیان گویی که شعر حافظ از بر میکنند
امچم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۲۴ دربارهٔ عطار » الهی نامه » بخش بیست و یکم » (۱) حکایت امیر بلخ و عاشق شدن دختر او:
چو باد آرم عدو را روی بر خاک . صحیح است که روی ب ر خاک نوشته شده است.
محمد در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:
فکر کنم جواب عرفان هم یه جورایی داده شد.
در دو بیت اول همونطور که گفتم باز هم حافظ حساب خودش رو از هر دو گروه با آوردن کلمات «تقوا» و «خرقه» جدا میکنه و انگار میگه من دلم رمیده اون اصل کاریه و بند و بساط هر دوی شما فدای پیرهن چاکش، یا چاک پیرهنش!
خدا که پیرهن نمیپوشه که حالا چاک باشه یا نه؛ اما اگه حافظ مستقیم بگه خدا که دیگه شعراش لطف و رمز و رازی نداره و اصلا فرقی با معبود زاهدان و عارفان پیدا نمیکنه! اونا هم خداپرستن. تفاوتی که قضیه یار پیرهن چاک ایجاد میکنه اینه که نهی شده از طرف هر دو گروهه! بنظرم «دروغ وعده» هم اشاره به مکر خدا داره که نعمتی رو میده یا میگیره و انسان حواسش نیست و مغرور یا شاکی میشه، گم میشه توی جزئیات و... حالا بیا درستش کن!
والسلام.
مهر در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۷:
من هم با جناب بهروز موافق هستم. دقیقا به همون دلیلی که ذکر کردند.
محمد در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۲۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:
در جای جای اشعار حافظ هم زاهدان و هم صوفیان از نظر او مردود اعلام شدن، اما حافظ هر دو دسته رو و بیشتر صوفیان رو قبول داشته و انتقاداتی که به اونا وارد میکنه مربوط به افراد ریاکار، مدعی و ظاهربین موجود در هر دو دسته هست. آب عرفان اسلامی با زهد اسلامی توی یه جوب نمیره و مسبب این مسئله ظاهر بینان خشکه مقدس زاهد و از طرف دیگه ریاکاران و مدعیان بظاهر عارف هستن. این مثل یه درخته که از تنه یکیه اما در شاخه ها به چندین دسته تقسیم میشه که حافظ در حالی که خودش از همون تنه اصلی هست اما با توجه به معضلاتی که در هر دسته می بینه حساب خودشو از همه جدا میکنه و در اوج ایمان سرشاخه جدیدی برای رفتن بسوی خدا ایجاد کرده؛ یعنی صوفی، اما رند! که برای فرار از هر دو گروه مست و عشق باز و لاابالی نشون میده و به هر دوطرف هم تیکه میندازه، اما عبادت و سلوکش هر دو مخفیانه و بی ریا و بی ادعاست، در خویشه، درویشه.
محمد در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۱۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:
با خواندن بعضی از نظرات واقعا دل آدم می گیرد از این نگاههای سطحی.
حسام خان نظر شما در مورد عقیده نداشتن حافظ به روز قیامت از بیخ و بن غلطه. حافظ جزو سردمداران خیل عظیمی از شعراست که اصطلاحات عارفانه و صوفیانه رو وارد غزل کردند. اکثر اصطلاحات مشهور صوفیان مسلمان مثل جام، می، خال و... در غزل در معنای اصلی خودشون بکار نرفته و نمیرن و اصلا نباید برن! چرا که دیگه اصطلاح نیستن، میشن یه کلمه معمولی. حافظ یک مسلمان صوفی معتقد بوده، اونم با درک شهودی؛ نه فلسفه و استلال و مبانی متزلزل دیگه.
توضیح ثمین در مورد این بیت درسته. خلاصه ش این میشه که در دلی که عشق خدا (می) هست جای هیچ چیز دیگه (ترس) نیست. حتی ترس روز رستاخیز هم با عشق خدا قابل تحمل و ساده میشه.
تمیم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۱۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۹:
هم نوشیدن می و هم در آغوش معشوقه خوابیدن گناهی نیست ، گناه آن است که دیگران را از انجام این کارها نهی کنند ولی ( چون به خلوت برسند آن کار دیگر میکنند )
تمیم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۰۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۸:
دوست عزیز ، قیس ، منظور شاعر این است که بهشت نسیه و وعدۀ خیالی است نقد در همین دنیا است
تمیم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۰۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷:
سخن حق و به جای است که اندیشمند بزرگ بر زبان رانده
تمیم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۰۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۳:
مجید جان دوست گرامی ، شاید گمان شما این باشد که در دید عرفا مستی و نوشیدن می بیخبری از دنیا است و دلبر و معشوقه هم معنای حضرت حق را میدهد اما باید یادمان باشد که شاعر هم انسان بوده و سرشار از احساسات و شهوات ، من فکر میکنم منظور شاعر مستقیماً " می " و "معشوقه " به معنی واقعی آن بوده است .
تمیم در ۹ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۵۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۱:
منظور شاعر همان می است و یا به معنای عامیانه شراب و یا مشروبات الکلی
محمد در ۹ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۰۰ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۵۸ - دزد و قاضی:
واقعا من با جد می توانم بگویم : زبان ها برای توصیف و یا تعریف از این شعر و شاعر گران قدر ان قاصرند.