ناشناس در ۹ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۲:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۲:
شش جهت ،منظور چهار جهت اصلی راست،چپ،جلو،عقب بالا وپایین است در یک فضای سه بعدی
مریم در ۹ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۰۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۷:
چرا ترتیب ابیات اینجا با ترتیب ابیات استاد شجریان تفاوت داره و چه جوری میشه متوجه شد کدوم نسخه صحیح تره.
هنگامه حیدری در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۵۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۶:
سوفسطایی
سوفسطایی . [ ف ِ ] (ص نسبی ،اِ) سوفسطائی . سوفسطاییان . استاد. دانشور زبردست . کسی که در امور زندگی هوشمند و زیرک است . خردمند. در اواخر قرن پنجم قبل از میلاد جماعتی از اهل نظر در یونان پیدا شدند که جستجوی کشف حقیقت را ضروری نمیدانستند، بلکه آموزگاری فنون را بر عهده گرفته ، شاگردان خویش را در فن جدل و مناظره ماهر میساختند، تا در هرمقام خاصه در مورد مشاجرات سیاسی بتوانند بر خصم غالب شوند. این جماعت بواسطه ٔ تتبع و تبحر در فنون مختلف که لازمه ٔ معلمی بود به سوفستس معروف شدند، و چون برای غلبه بر مدعی در مباحثه به هر وسیله متشبث بودند، لفظ سوفیستس که ما آنرا سوفسطایی گوئیم علم شد برای کسانی که بجدل می پردازند و شیوه ٔ ایشان سفسطه نامیده شده است . افلاطون و ارسطو در تقبیح سوفسطاییان و در مطالب ایشان بسیار کوشیده اند، ولیکن در میان اشخاصی که به این عنوان شناخته شده اند مردمان دانشمند نیز بوده اند، از آن جمله افرودیقوس است و او از حکمای بدبین بود یعنی بهره ٔ انسان را در دنیا درد و رنج و مصائب و بلیات یافته بود و چاره ٔ آن را شکیبایی و استقامت و بردباری و فضیلت و متانت اخلاقی میدانست . دیگری جورجیاس است که با استدلالاتی شبیه بمباحثات زنون و برمانیدس مدعی بود که وجود موجود نیست و نمونه ٔ آن این است که : کسی نمیتواند منکر شود که عدم عدم است (یا بعبارت دیگر لاوجود لاوجود است ). ولیکن همین که این عبارت را گفتیم و تصدیق کردیم ناچار تصدیق کرده ایم به این که عدم موجود است . پس یکجا تصدیق کرده ایم که عدم موجود است ، و جای دیگر ثابت کرده ایم که عدم موجود نیست ؛ بنابراین محقق میشود که میان وجود و عدم (لاوجود) فرقی نیست . پس وجود موجود نیست . جورجیاس بهمین قسم مغالطات دو قضیه ٔ دیگر را هم مدعی بود، یکی اینکه فرضاً وجود موجود باشد قابل شناختن نیست ، دیگر اینکه اگر هم قابل شناختن باشد معرفتش از شخصی بشخص دیگر قابل افاضه نخواهد بود. معتبرترین حکمای سوفسطایی فروطاغورس است
لغت نامه دهخدا
نکته ای که وجود دارد مولانا سوفسطایی را به عنوان مقابل و متضاد معنویت به کار برده است.
هنگامه حیدری در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۲۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۹:
استاد گرانقدر مرحوم فروزانفر در ذیل این غزل در خصوص دو بیت نخستین فرموده اند. این دو بیت قطعا از مولانا نیست و ر کشف الاسرار این دو بیت آمده است.
ناشناس در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۳:۲۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۱:
باسلام
چرا شاعر میفرماید که هرکجا ویران باشد امید گنج هست؟ممنون میشم اگر توضیح بدید.
هنگامه حیدری در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۳:
جواب آن غزل که گفت شاعر ....
منظور مولانا در این بیت احمد بن حسین متنبی(تولد 303 در حوالی کوفه - مرگ 354 حوالی بغداد) شاعر و ادیب ، مدیحه سرا و نامدار شیعه مذهب عرب در قرن چهارم هجری قمری است که در دوران خلافت عباسی می زیست. متنبی(یعنی کسی که ادعای نبوت دارد، البته متنبی هرگز چنین ادعایی نکر) دارای اشعاری است که بسیار مورد توجه قرار گرفته و از این نظر که توجه بسیاری از شعرا را به خود جلب کرده به انوری شبیه است. او شیعه بوده و با سیف الدوله حمدانی و خاندان او در ارتباط بوده است. ویژگی بارز شعرهای او اغراق است. او علاوه بر شاعری یک فیلسوف بود و در عهد فارابی می زیست. او در میانه سده چهارم هجری در سال 354 در یک درگیری به همراه فرزند و غلامش در نزدیکی دیر عاقول کشته شد. مرگ وی شبیه کشته شدن فارابی است.
مولانا این بیت را با توجه به بیت زیراز متنبی سروده است:
بقایی شاء لیس هم ارتحالا
و حسن الصبر زمُوا لاالجمالا
شاعر در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸۶:
من یه شاعرم و عاشق شعر های مولانا.
یه نظر داشتم لطفاً شمام کمک کنید و نظر بدید.
البته من به اشعار مولانا خورده نمیگیرم.
به نظر شما بهتر نیست تو مصرع
شاعر در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۵۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸۶:
من یه شاعرم و عاشق شعر های مولانا.
یه نظر داشتم لطفاً شمام کمک کنید و نظر بدید.
البته من به اشعار مولانا خورده نمیگیرم.
به نظر شما بهتر نیست تو مصرع
هنگامه حیدری در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۲۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۸:
در بیت 9 آمده است:
استاد، خدا آمد، بی واسطه صوفی را
استاد کتاب آمد صابی و کتابی را
صابی: آن که از دینی به دینی شود. گلمه ای کلدانی است به معنی شوینده و صابئین چون همیشه در کنار نهرها و آبها جای دارند و خود را بسیار می شویند بدین نام خوانده می شوند. در خوزستان هنوز مردمی بر ساحل کارون هستند که آنها را مغتسله می نامند و آن ترجمه لفظ صابئی کلدانی است.
کتابی: شرعا کافری است که به پاره ای از کیشه های کتابهای منسوخ متدین باشد.
مطلبی که در این بیت جلب توجه می کند مصراع اول این بیت است...استاد خدا آمد بی واسطه صوفی را
آیا با این بیت مولانا می خواهد نیاز به پیر را انکار کند...و معتقد است که صوفی حقیقی همه چیز را به واسطه ضمیر و دل آگاهش از خدا دریافت می کند؟ والله اعلم بالصواب
فرشته در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۲۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۵۱ - مثل در بیان آنک حیرت مانع بحث و فکرتست:
دومو : جوگندمی
آیینه دار : آرایشگر
وفاق : دوستی
در بیت ششم سیلی زن نهاد ، می به معنای من و مفعول است و «می بزن »یعنی مرا بزن.
در بیت نهم : «بیستم» به معنای توفق کردن یا تفکر روی مسیله است.
|یام در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۲۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۹۵:
اجرای متفاوت این شعر را با صدای سپیده رییس سادات حتما گوش کنید
محمد منفرد در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۱۹ دربارهٔ هجویری » کشف المحجوب » بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین » بخش ۲ - ۲ مالک بن دینار، رضی اللّه عنه:
در نسخه دکتر تسبیحی به جای دوست‌تر، دوستر آمده که در جاهای دیگر کتاب نیز همینگونه است و در گنجور این امر رعایت نشده. لطفا در همه‌ی موارد اصلاح شود.
ساری و جاری در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
متی ما تلقی من تهوی دع الدنیا واهملها
به معنای:
وقتی می خواهی چیزی را از کسی که دوست داری ببینی دنیا را رها کن، آن را واگذار کن
سید احمد مجاب در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۴۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۲۱:
بیت هشتم: نوبت تست ای صنم (دوره ی) توست ای قمر
محمد منفرد در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۰۶ دربارهٔ هجویری » کشف المحجوب » بابُ اثباتِ العلم » بخش ۵ - فصل:
دوستر
لغت نامه دهخدا
دوستر.[ ت َ ] (ص تفضیلی ) مخفف دوست تر. بهتر و عزیزتر و محبوب تر و لایقتر به دوستی . (ناظم الاطباء) :
کیست از تازک و از ترک در این صدر بزرگ
که نه اندر دل وی دوستری از زر و سیم .
ابوحنیفه ٔ اسکافی .
- دوستر داشتن ؛ بیشتر دوست داشتن . گرامی تر داشتن از. عزیزتر شمردن از : در باب تجمل و غلامان و... زیادتها فرمودی که او را دوستر داشتی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 512).
ببخشد کشوری بر بانک رودی
ز ملکی دوستر دارد سرودی .
نظامی .
جهاندار از جهانش دوستر داشت
جهان چبود ز جانش دوستر داشت .
نظامی .
محمد منفرد در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۰۳ دربارهٔ هجویری » کشف المحجوب » بابُ اثباتِ العلم » بخش ۵ - فصل:
مطابق تصحیح دکتر محمدحسین تسبیحی و سایر نسخ، در کتاب کشف المحجوب عبارت «دوستَر» درج شده و نه «دوست‌تر»
که ضبط دکتر تسبیحی -که با 59 نسخه خطی مطابقت داده شده- به رسم‌الخط آن زمان نزدیک‌تر است.
لطفا در متن اصلاح شود.
باتشکر
محمد در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۳:۵۳ دربارهٔ هجویری » کشف المحجوب » مقدمات » بخش ۸ - فصل:
معنی شعر:
فَکُلُّ مَنْ فی فُؤادِه وَجَعٌ
یَطْلُبُ شیئاً یُوافِقُ الوَجَعا
پس هر آن که در دل دردی دارد، چیزی مناسب آن درد می‌طلبد
رضا در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۳:۵۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » مستدرکات » تکه ۱:
با سلام و سپاس؛
بیت ششم، مصراع دوم:
خلق هر سودند (غلط)،
خلق هر سو دوند (صحیح).
صورت مضبوط فعلی هم دارای اشکال وزنی است و هم اشکال معنایی.
سینا.ت در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۲:۳۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵:
در رابطه با مصرع دوم بیت دوم؛ دلیل این که "صبر" به "عقل" ارجح شده احساس زیباییست که نهفته در معنای شعر است نه آهنگ آن. اگر دقت کنیم هر سه مصرع قبلی در بیان تلاش شاعر جهت کتمان عشق، دل نباختن و خود را در راه معشوق فنا نکردن است. اما ناگهان صبر عاشق تمام می شود و دیگر نمی تواند جلوی خود را بگیرد...
واقعا احساس زیباییست.
خسروی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۱:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۰۴:
آقا چاوشی متأسفانه ملک رو درست نخونده و برای ریتم آهنگ هجا ها و توقف ها رو درست رعایت نکرده ولی نمیده توجه ایشان به اشعار مولوی نستود
اشعار کلاسیک ایرانی ظرفیت بالایی در سبک های پاپ و راک دارند