روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۰۵ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
یک غذای واحد برای تمام انسان ها وجود ندارد. هر کس می باید استعدادهای خاص خویش را پرورش دهد. کارگری که بدنش از کار خسته است با دانشمندی که مغز او خسته است به یک غذای واحد نیاز ندارند.
از نامه ی تورو به دوست خود بلیک در دوم ماه مه سال 1848
ن آ در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
یاد بانوی گرامی ، مرسده بانو ، شاعره ی جوان به خیر
که همین معنا را برای این ابیات آوردند
ولی بوالفضولی ایشان و بانوی دیگری را به سخره گرفتند
و همین باعث شد ما از نظرات و اشعار مرسده بانو محروم بمانیم نظر ایشان را عیناً کپی کردم:
merce نوشته:
سلام
با احترام
دو خطوه بیش نبود راه سالک
اگر چه دارد آن چندین مهالک
یک از های هویت در گذشتن
دوم صحرای هستی در نوشتن
میفرماید : اگرچه مهلکه بسیار است ولی رهرو دو قدم اساسی باید بردارد تا به مقصود برسد
اول از منیّت یا منم زدن بگذرد ذوم این دنیای فانی را به هیچ انگارد .
که بیدار گرامی آنرا کبر و غرور معنا کردند
خواستم بدین بهانه از خانم مرسده بخواهم تا دوباره به جمع دوستان بپیوندند
با درود به ایشان
روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۴۱ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
تنها به همان شیوۀ معصومانه و بیهوده ای آموزش دیده بود که کشیشانِ کاتولیک بومیان را درس می دهند، شیوه ای که دانش آموز در آن هرگز نه تا درجۀ هوشیاری، بلکه تنها تا بدانجا تحصیل می کند که به درجۀ اعتماد و احترام برسد و کودک مبدل به مرد نشود و همچنان کودک بماند. والدن، هنری دیوید تورو
روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۸ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
هرگز [هیچ] همنشینی را خوشکنارتر از خلوت نیافتهام. ما غالباً هنگامی که در بیرون از خویشتن به میان انسانها میرویم از زمانی که در اتاقهای خویش مانده ایم تنهاتریم. انسانی که مشغول کار یا اندیشه است تنهاست [پس] بگذار تا هر کجا که میخواهد باشد. خلوت را از روی فرسنگها فاصله ای که در میان یک انسان و همنوعان اوست نمیسنجند. دانشجوی واقعاً کوشایی که در یکی از خوابگاههای پرجمعیت کالج کمبریج است همانقدر تنهاست که درویشی در صحرا.
نظرات (0)
روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۶ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
انسان به نسبت آن چیزها که توان رها کردنش را دارد ثروتمند است. هنری دیوید تورو، والدن.
روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۶ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
به جنگل رفتم چون میخواستم با تأمل زندگی کنم، تا فقط با حقایق بنیادین و اصلی زندگی روبرو شوم و ببینم که آیا میتوانم آنچه را که [زندگی] برای آموختن به من دارد بیاموزم، نه اینکه چون زمان مرگم رسید دریابم که زندگی نکرده ام.
اگر تنها آنچه را که از آن ناگزیریم و حق هستی دارد محترم میشمردیم طنین موسیقی و شعر خیابانهای ما را آکنده میکرد.
من دریافتهام که ما ساکنان نیوانگلند از آن رو این چنین به پستی زندگی میکنیم که دید ما از پوستۀ چیزها بر نمیگذرد. ما فکر میکنیم همه چیز همان است که در ظاهر جلوه میکند.
اگر آدمی همواره بر حقایق نظر میکرد و اجازۀ فریب به خویش نمیداد زندگی در قیاس با آن چیزها که ما میشناسیم بسانِ افسانۀ پریان و قصه های هزار و یک شب میشد.
روفیا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۵ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۰۲:
درود یاران
این رباعی سخن هنری دیوید تورو نگارنده کتاب والدن و مقاله نافرمانی مدنی را به یادم آورد.
این فیلسوف آنارشیست آمریکایی در نیمه دوم قرن نوزدهم به مدت دو سال و دو ماه و دو روز در کنار دریاچه والدن در ایالت ماساچوست در زمینی که ملک امرسون معروف بود در کلبه ای که به دست خود ساخت ماوا گزید. در این مدت ارتباط بسیار مختصری با روستاییان و رهگذران منطقه داشت و با شهر که سه مایل از آنجا فاصله داشت ارتباط نداشت.
این مرد اندیشمند حس غنای حاصل از این خلوت گزینی و تامل در نیروی شگرف طبیعت و تلاش برای بقا را در کتاب والدن با ما تقسیم کرده است.
او از نظر فکری خود را بسیار نزدیک به سعدی شیرازی میداند و میگوید من همان سعدی هستم که پس از هفتصد سال آمده ام.
او کتب بسیاری نخوانده بود بلکه اندیشه های والایش محصول نگاه خاص خود او بود.
از جمله سخنان هنری دیوید تورو که نزدیک به این رباعی است :
هرگز در جهان هیچ چیز زشتی ندیده ام.
فراز در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۱۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۶:
مرحوم خلیل عالی نژاد عالی خونده این شعر رو ، حتما گوش بدید
حمزه رمضانی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۸۷ - جواب گفتن عاشق عاذلان را و تهدید‌کنندگان را:
مراحل تکاملی را مولانا به خوبی بیان داشته . موجوداتی که در عالم هست خارج از اینها نیست . این نکته را بایستی گوش زد کرد که این سیر تکاملی در این دنیاست . و همیشه امکان این وجود دارد که از مرحله ای به مرحله دیگر صعود یا نزول کرد . پس مستعد بودن انسان به چنین قابلیتی این را به ذهن متبادر میکند که انسان معجونی از همه موجودات است . نظرتان چیست ؟
سیاوش در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۱۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱:
خوشا آنان که مهربان را نه بخاطر سرزنش اغیار و یا تحسین آنان میخواهند.
سرو صفتانی که نه از هراس دوزخ یا طمع پردیس رنج میخرند.
خوشا آنان که تنها خواستشان بوسه ای از لب های خداست.
میثم در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۵۲ دربارهٔ رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۳۶:
با بخش قبلی ییه
Hamishe bidar در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
دو خطوه بیش نبود راه سالک
اگر چه دارد آن چندین مهالک
یک از های هویت در گذشتن
دوم صحرای هستی در نوشتن
"های هویت" کبر و غرور است.مقام کبریائی مختص به ذات حضرت دوست است.
و بندهُ سالک باید خود را از کبر و غرور تهی سازد (در گذشتن).
شیخ می فرماید : راه به مقصد 2 قدم است : 1 ، گذشتن از های هویت ؛ 2 ، ثبات در صحرای هستی.
معنی بیت حافظ: (11) تنها از وجودم همین نام و نشان باقی مانده که دلیلی بر بودنست و گرنه هیچ ضعفی نیست که در آن نباشد (یعنی تقریباّ تمام وجود خود را باختم).
البته خداوند بهتر میداند...
ناشناس در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۲۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
بیدار جان
میشه ، یک از های هویت در گذشتن رو معنی کنی
ممنون میشم
Hamishe bidar در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۰۵ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » ترجیع بند - که یکی هست و هیچ نیست جز او:
ســـاقی مستـــان
در جهان جان چو من یک عــاشق هشیـــار نیست
یک سر مــوی مـرا پیـــوند ننـــــگ و عـــــــار نیست
هیچ جامی در جهان چون جام من سرشـار نیست
خـــورده ام زان مـــی که انـدر خــانه خمــار نیست
دیــده ام یــاری که مثلش در همـه اقطــــار نیست
هـر که عــاشق پیشــه نبـود غیـر انســـانش بدان
نیست غیــر از عشق جـانــان معنی کــون و مکان
عـاشق و معشــوق با هـــم بیـن بهــــــر دور زمان
واقف دم بـــاش ای دل در میــــان جســم و جــان
وصــل و هجــری جــان من مـا بین ما و یـار نیست
آفتــاب عشـق از نقطــه ای ســـــــر بــــر کنـــــــد
گـرچـــه مغـــرب باشد آنجـــا مشــرق خــــاور کند
هـــر زمـــان با عشقبـــازان جلــــوه دیگـــــــــر کند
زآتــش عشقـــش وجـودت جملـــه خاکستـــر کند
او چــه دانــد کــز ره تحفیــق بـــر خــــوردار نیست
نــور حــق بینــی هــویـدا گر گشـایـی چشم جـان
در دل هـر ذره ای خــــورشیــد مـی بینــی عیـــان
دیــده ای خــواهــم که بشنــاسد خــداونـد جهان
کـو بصیــری تـا نشـان یـابـدز یــــــــار بــی نشـــان
چشــم دل بگشـاکه غیر از ذات حــق دیـار نیست
نیست در هـــر صــورتی ظاهــر بغیــر از ســـر یـار
جلـوه حـــق را نبینــد عــاشــق نقــش و نگــــــار
نیست شـو پیش جمــال یــار هستــــــی را گذار
تـا بچشـم جـــان و دل بینـــی جمــــال کــــردگار
چشم هــر نــا اهل و جـــاهل قابل دیـدار نیست
بوالحکـم بـو جهـل شد از جهــل بگــــذر از خودی
بگــذر از خــود تا کـه بینــی نــور پـــاک احمــــدی
منکـر احمــد کجــا نوشـد ز جـــام ســـــــــرمدی
نیک را بس فــــرقها بـــاشد بـــــــرادر از بـــــدی
بـولهـب واقـف ز سـر احمــــــد مختـــــــار نیست
نیست شـو تا کل عــــالــــــم را ببینـی یک عدد
احمــد و مـوسی و عیسی را بـود یک مستمــد
اختـلاف صـورت است این نیست جـز فـرد صمـد
میـم احمـد چون که فانی گشت می گردد احد
جـان من اسـم احـد را حـــــاجت تکـــرار نیست
بحــر معنــی یک بـود امـــواج صــــورت بیشمــار
مــی ز یک خـــم است لیکن نشـآه او صد هزار
هـر سـری باشد بنـوعی مست عشـق کردگار
هـر که را در دل نبـاشد نقـش مهــر و مهـر یـار
صبـح فــردا در مقــام یــــــــار او را بــــار نیست
هـر که عاشق نیست بـر گــو بـاده در سـاغر مکن
جـــان من گــر عـــاشقی تـــرک می احمــــر مکن
زاهـدءمنعــم ز عشـق و عـــــاشقـی دیگــــر مکن
بیـش از ایـن تلقینــم انـدر مسجــد و منبـــــر مکن
کار ما عشق است غیر از عشق ما را کار نیست
ســـاقی مستـان چـو خمـر عشق در پیمانه کرد
ای بسـا پیمــان شکن کــو خـویش را بیگـانه کرد
ترک چشـم نیــم مستش عــالمی افســانه کرد
عـاقلان را ســر به سـر از یک نظر دیـــوانـــه کرد
مست و مـدهـوشنـد یک تن آگه و بیــدار نیست
چــونکــه از روز ازل شد عشق یــارم ســرنوـشت
نی هراسم از جحیم است و نه شوقم از بهشت
غــافل آنکــو یــــــار را بهــر بهشت از کف بهشت
در حـــریم کعبـــــــه و دیـــر و کلیســــا و کنشت
مطلـب و مقصــود ما غیـــر از جمــال یـــار نیست
**********
شعر از : فـــانی اردبیلــی
Hamishe bidar در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۵۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست
ور نه از ضعف در آن جا اثری نیست که نیست
به نظر حقیر حافظ در این بیت با کمال ضرافت اشاره به این دارد که این نام و نشان هستند که وجودش را محدود میکنند و ضعف ایجاد میکنند.
این حقیر را به یاد ابیات گلشن راز می اندازد آنجا که میفرماید:
دو خطوه بیش نبود راه سالک
اگر چه دارد آن چندین مهالک
یک از های هویت در گذشتن
دوم صحرای هستی در نوشتن
وقتی فکر میکنم میبینم که تا زمانی که در وجودم قدری نام و نشان هست, انسان از های هویت در نگذشته است و برای همین هنوز ضعف در وجودش دارد.
و البته خداوند بهتر میداند.
Hamishe bidar در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۳۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
نه کوروش جان:
+ x + = +
- x + = -
+ x - = -
- x - = +
کوروش ا.ا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳:
با سپاس از دوستان و بزرگوارانی که بنده را شرمنده ی لطف خویش نمودند...
*****************************
در بیت یازدهم... مصرع اول... میفرماید :
از وجودم قدری نام و نشان " هست که هست "....
لا جرم، با الگوی فوق، به نتیجه ی ذیل دست میابیم...
+ ✖ + = −
منتظر پاسخ سروران هستم...
سپاس...
*************************
اصطهباناتی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۰۷ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » ترجیع بند - که یکی هست و هیچ نیست جز او:
ترجیع بند هاتف اصفهانی را بصورت صوتی یا همان پادکست در این لینک می توانید بشنوید:
پیوند به وبگاه بیرونی
ندا در ۹ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۰۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۴:
بیت آخرش چه میکنه با روح و روان آدم
مهدی کاظمی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۲۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۷۸ - یافتن رسول روم امیرالمؤمنین عمر را رضی‌الله عنه خفته به زیر درخت: