هانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۲۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵:
دوستی که نوشته اید:
واقعا متاسفم این اشعار به زبان پارسی هستند و هیچ نیازی به تفسیر بی خود عرب پرستان ندارند.
لحن شما نشانگر دلخوری و یا شاید تعصبتان در دشمنی نسبت به زبان عربی و عرب هاست.
در مورد زبان عربی که خب باید بیاید و دفاع کند.
اما انسان ها برتری به هم ندارند جز با داشتن عقیده ی پاک و کردار نیک مثل راستگویی و انصاف و داد. این هم عرب و غیر عرب ندارد.
راستی تا جایی که من خوانده ام خیام کتابهایش را به زبان عربی نوشته و اشعار عربی هم دارد. آخرین سخنی هم که از دوران زندگی اش حکایت شده، به عربی و خطاب به خدا بوده؛ دست کم در عرب ستیزی داغ تر از خیام نباشیم.
جاوید مدرس اول رافض در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸:
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
****************************************
****************************************
بانگ گاوی چه صدا باز دهد عشوه مخر !
سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد؟
بانگ گاوی چه صدا باز دهد عشوه مخر: 27 نسخه (801، 803، 813، 816، 819، 821، 823، 824، 825، 827، 834 {که صدا}، 836؛ 9 نسخۀ متأخر: 849 {چو صدا}، 854، 855، 859، 862، 864، 874، 874، 875؛ 6 نسخۀ بسیار متأخر: 889، 893، 894، 894، 898، 898 و 1 نسخۀ بی‌تاریخ {که صدا}) قزوینی- غنی، خانلری، عیوضی، جلالی نائینی- نورانی وصال، خرمشاهی- جاوید
بانگ گاوی چه صدا باز دهد عشوه مخور : 2 نسخه (یکی متأخر: 859 و دیگری بی‌تاریخ)
بانگ گاوی چه صدا باز دهد غره مشو : 1 نسخه (866)
سِحر با معجزه پهلو نزند فارغ باش : 4 نسخه (843، 2 نسخۀ متأخر: 875، 867 و یکی بی‌تاریخ) نیساری
سحر با معجزه پهلو نزند دل خوش دار : (نسخۀ چاپی قدسی مشهدی) سایه
39 نسخه غزل 124 را دارند. از این نسخ، 822 و یک نسخۀ بی‌تاریخ بیت فوق را ندارد. از نسخ کامل کهن مورخ، نسخۀ 818 خودِ غزل را ندارد.
بانگ گاو ناظر به واژۀ "خُوار" در قران است: (عجلاً جَسداً لَهُ خُوار). محمد مهدی فولادوند با تمسک به اینکه "عجل" گوساله است و نه گاو این ضبط را رد کرده و از لحاظ شکل و بیان دور از حافظ دانسته است.
**************************************
**************************************
محمدرضا جراح زاده در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
این بیت اشک رو در چشمانم جمع کرد و دلم رو لرزوند
...
غیرتم آید شکایت از تو به هر کس / درد احبا نمی‌برم به اطبا
....درود بر روان پاک سعدی
عجب گر بمیرد چنین بلبلی ، که بر استخوانش نروید گلی ،
جاوید مدرس اول رافض در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۹:
>>>>>>>>>>>>>>>>
طبیب عشق منم ...... که این معجون
فراغت آرد و اندیشۀ خطا ببرد
باده خور : 39 نسخه (801، 803، 813، 816، 821، 822، 823، 824، 825 و 30 نسخۀ دیگر) گزینش خانلری، نیساری، عیوضی، سایه
باده ده: 1 نسخه (827) قزوینی- غنی، خرمشاهی- جاوید
40 نسخۀ خطی مکتوب در قرن نهم(نسخه‌های کهن تاریخ‌دار با تاریخ کتابت نشان داده شده‌اند) غزل 125(چاپ خانلری) و بیت فوق را دارند.
طبیب "خوردن" یا "نخوردن" چیزی را برای بیمار تجویز می‌کند نه برای خود! بر خلاف آنچه عده‌ای گمان می‌کنند در این یک نسخه، آخرین ویرایش از سوی خود حافظ انجام و کمال موسیقیایی در آن رعایت شده ولی "باده ده" تنافر صوتی ناخوش‌آهنگی دارد.
*****************************************
*****************************************
هانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۳۷ دربارهٔ کسایی » دیوان اشعار » مدح حضرت علی (ع):
کوکب جان
اگر این داستان تخیلی شما واقعا هم حقیقت داشته باشد نشانگر این است که این دو نفر مسیر را اشتباه رفته اند. زن از این جهت که از اول یک طرف را گرفته و بعد هم طرف دیگر را. مرد هم که همواره یک طرف را.
دین واقعی خدا و مظهر کامل دینی الهی یعنی حضرت علی، دو طرف را داشته اند. هم عبادت خالصانه و هم کوشش فراوان در این دار دنیای زودگذر که مزرعه ی اخرت است.
آن مرد به همان افراد تنبل و تن پرور دکه ی مسجد کوفه می ماند که حضرت علی بر آنان نهیب زد و زن نیز به این میلیون میلیون انسان هایی که توهم زده شده اند که عبادت به جز خدمت خلق نیست.
عزیز من
انسان رستگار کسی است که رحمت را با دو گونه نگریستن به دست می آورد. هدف اصلی آخرت باشد و دنیا مزرعه ی آن؛ این زن داستان شما، اصل ماجرا را فراموش کرده و مزرعه را هدف پنداشته.
جواب شما هم به وی درست نمی نماید. چون شما هم دیدگاه و عمل یکسویه و ناکامل زن را تایید کرده اید.
خداوند بصیرت واقعی به شما و ما بدهد.
هانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۳۱ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۲ - او بود و او نبود:
شاعر بودن به مدرک ادبیات داشتن نیست هر چند که بودن در محفل های شعر و ادبیات در تقویت روح شاعری و افزایش ابزار شعر جذاب گفتن بی تاثیر نیست.
در هر صورت، در بین معاصران شاعر بزرگی است این شهریار.
تشکر از نکته ای که درج فرمودید دوست گرامی
هانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۲۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵:
کوکب جان
به نظر من اتفاقا این روفیاست که فریفته ی این لذت آنی نشده و کار درست را او می کند.
لذات دنیوی زودگذر است و در پشت سرش هم یا ننگ یا دردسر و رنج.
اما اگر فریفته ی این لذات نشد همین فریفته نشدن و دل نبستن، لذتی را برای شما در دار آخرت می آورد که هم ماندنی و غیر رفتنی است و هم فاقد رنج و دردسر.
کاش کمی پیرامون حقایق دو سرا اندیشه یا مطالعه ی بیشتری کنیم ما جوانان ایرانی.
ناشناس در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۰۸ دربارهٔ رضی‌الدین آرتیمانی » مفردات » شمارهٔ ۹:
سرخی چشم کبوتر هیچ دانی که ز چیست
نامه ام برده و بر رنج دلم میگرید
مجتبی خراسانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۵۲ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۶۲:
بسم الله الرحمن الرحیم
منت کفن، ننگ است، بر شهید استغنا/غیرت شرر دارد، مردنی که من دارم
دار و ریسمان اینجا تا به حشر در کارست/شمع بزم منصور است گردنی که من دارم
بیدل تشبیه زیبایی به کار می برد. شمع روشنی و گرمی می دهد. بزم منصور، بزم عرفان، توحید، عشق و فناست. اگر شمع نباشد، روشنی در بزم نخواهد بود. بیدل، گلوی عارف را شمع بزم منصور معرفی می کند. گلو محل صداست، محل گفتار است و در واقع منظور بیدل آن است که آنچه که من از فنا و عدم بیان می کنم، همان روشنی بزم حلاج است. بزم عشق و فنا با من یکبار دیگر روشنی می پذیرد. حلاج نیز بدانچه من می گویم، بزم خویش را روشنتر از آنچه هست، خواهد یافت.
کوکب در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۰۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵:
روفیا جان
شما با این اندیشه لذت همان یک دم را از کف می نهی
شاد باشی
احمد در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۳۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵:
با سلام
از نظر بنده نمیتوان با توجه به معنای ظاهری این اشعار قضاوت کرد،معنای نزدیک تر همان است که دوستان بر آن اتفاق دارند(فراموش کردن و بی اعتنایی به بهشت و جهنم...)
اما معنای دورتر(شاید عمیق تر) آن اینست که منظور خیام وصال و ملاقات خداوند را مقدم و برتر از بهشت میداند و دیدار خداوند را بهشت ترجیح میدهد،اگرچه بسیاری از مردم بهشت را مقدم میدانند(مقصود اصلی عرفا ملاقات و دیدار خداوند است نه بهشت).
کوکب در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۳۳ دربارهٔ کسایی » دیوان اشعار » مدح حضرت علی (ع):
گفت : 21 ساله بودم ، هرشب همراه با شوهرم ، حدود دوساعت ، رو به قبله به عبادت ، به امید رحمت الهی ، اشک در چشم و ناله در گلو ، از گناه ناکرده ، در خواست عفو میکردم . در 23 سالگی از ناله و زاری رویگردان شدم، دست همت به زانو گرفتم و به جای نشستن و درخواست رحمت از ناشناخته دوساعت شبانه را به دوخت لباس عروس پرداختم ، در ابتدا کاری از پیش نمی بردم ، ولی پس از چندی چنان تبحری یافتم که امروز با کمک چند زن که خود نان آور خانواده اند ، کار گاهی با تولید فراوان براه انداختم ، از درآمد این کارگاه اکنون 12 کودک بی سرپرست را سر پرستی میکنم و 3 جوان را به دانشگاه فرستاده ام ، ولی همسرم هنوز هرشب به سوی قبله می نشیند و تقاضای رحمت دارد
گفتم : تو رحمت را با زحمت به دست آوردی و همسرت هنوز ،،،،
سعید رمضانی در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۰۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در ستایش اتابک سعدبن ابوبکر بن سعدبن زنگی بن مودود:
ابیاتی از این قصیده را استاد علیرضا افتخاری در آواز شوشتری اجرا نموده‌اند.
کنسرت دی ماه 1394
جاوید مدرس اول رافض در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۹:
>>>>>>>>>>>>>>>>
**************************************
**************************************
بیا که لعل و گوهر در نثار مقدم تو
ز گنج‌خانۀ دل می‌کشم به .........
مخزن چشم: 37 نسخه (801، 803، 813، 816، 818، 819، 821، 822، 823، 825، 836، 843 و 25 نسخۀ متأخر یا بی‌تاریخ) خانلری، عیوضی، نیساری، جلالی نائینی- نورانی وصال، سایه
روزن چشم: 1 نسخه (827) قزوینی- غنی، خرمشاهی- جاوید
38 نسخه غزل 331 و بیت فوق را دارند. از نسخ کاملِ کهنِ مورّخ، نسخۀ مورخ 824 فاقد غزل است.
*************************************
*************************************
جاوید مدرس اول رافض در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳:
>>>>>>>>>>>
****************************************
****************************************
یا که پردۀ گلریز ........... چشم
کشیده‌ایم به تحریر کارگاه خیال
هفت‌کاری: 15 نسخه (801، 803، 813، 821، 822، 823، 824، 825، 843 و 6 نسخۀ متأخّر یا بی‌تاریخ) خانلری، عیوضی، نیساری، جلالی نائینی- نورانی وصال
هفت‌خانه: 7 نسخه (827 و 6 نسخۀ متأخّر یا بی‌تاریخ) قزوینی- غنی، سایه، خرمشاهی- جاوید
بخیه‌کاری: 1 نسخه (849)
نقش‌کاری: 1 نسخه (867)
هفت‌پرده: 1 نسخه (874)
هفتگانه: 2 نسخه ( یکی بسیار متأخّر:893 و دیگری بی‌تاریخ)
هفت اختر: 1 نسخۀ بی‌تاریخ
30 نسخه غزل 297 را دارند و از آن جمله 2 نسخه یکی متأخر مورّخ 875 و دیگری بی‌تاریخ بیت فوق را ندارند. از نُسَخِ کاملِ کهنِ مورّخ، دو نسخۀ مورّخِ 818 و 819 خود غزل را ندارند.
****************************************
****************************************
دکتر مجید پسندیده در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۰۵ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۳۶۰:
واقعا محسن چاووشی کار بزرگ و زیبایی انجام داده است. در دوره ای که شعرهای خواننده ها بی مفهوم هست. ایشان از شعرهای کهن و بامعنای فارسی اسفاده کردند و چقدر زیبا اجرا نموده اند. دم ایشان گرم که با این کار هم از موسیقی لذت می بریم و هم ادبیات ما رو هم پاس می دارند.
خداوندگار آواز: سیاوش در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۱۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۳:
بجز اجرای زیبای استاد شجریان جناب محمودی خوانساری نیز تصنیف ضربی بسیار زیبایی از این شعر و در دستگاه شور داشتند.
خداوندگار آواز: سیاوش در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۰۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۹:
محمودی خوانساری با این شعر بی نظیر چها که نکرده!
خداوندگار آواز: سیاوش در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۰۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
این غزل زیبا را بجز دوباری که پویان و اصغر گرامی اشاره کردند یکبار هم استاد شجریان به همراه زخمه های جاودانه لطفی در مایه ابوعطا خواندند. البته قادر عزیز هم اشاره بجایی داشتند. چون اجرای بانو قمر هم یکی از اجراهای درخشان این شعر جاودانه بود.
جاوید مدرس اول رافض در ۹ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۴۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۰: