ترجمهٔ فارسی بهروز ثروتیان
متن اصلی ترکی آذربایجانی
سلام بر حیدر بابا
حیدر بابایه سلام
۱
حیدربابا چو ابر شَخَد ، غُرّد آسمان
حیدربابا ایلدیریملار شاخاندا
سیلابهای تُند و خروشان شود روان
سئللر سولار شاققیلدییوب آخاندا
صف بسته دختران به تماشایش آن زمان
قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا
بر شوکت و تبار تو بادا سلام من
سلام اولسون شوْکتوْزه ائلوْزه !
گاهی رَوَد مگر به زبان تو نام من
منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه
۲
حیدربابا چو کبکِ تو پَرّد ز روی خاک
حیدربابا ، کهلیک لروْن اوچاندا
خرگوشِ زیر بوته گُریزد هراسناک
کوْل دیبینن دوْشان قالخوب قاچاندا
باغت به گُل نشسته و گُل کرده جامه چاک
باخچالارون چیچکلنوْب آچاندا
ممکن اگر شود ز منِ خسته یاد کن
بیزدن ده بیر موْمکوْن اوْلسا یاد ائله
دلهای غم گرفته ، بدان یاد شاد کن
آچیلمیان اوْرکلری شاد ائله
۳
چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار
بایرام یئلی چارداخلاری ییخاندا
نوروزگُلی و قارچیچگی گردد آشکار
نوْروز گوْلی ، قارچیچکی چیخاندا
بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار
آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا
از ما هر آنکه یاد کند بی گزند باد
بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اوْلسون
گو : درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد
دردلریمیز قوْی دیّکلسین ، داغ اوْلسون
۴
حیدربابا چو داغ کند پشتت آفتاب
حیدربابا ، گوْن دالووی داغلاسین !
رخسار تو بخندد و جوشد ز چشمه آب
اوْزوْن گوْلسوْن ، بولاخلارون آغلاسین !
یک دسته گُل ببند برای منِ خراب
اوشاخلارون بیر دسته گوْل باغلاسین !
بسپار باد را که بیارد به کوی من
یئل گلنده ، وئر گتیرسین بویانا
باشد که بخت روی نماید به سوی من
بلکه منیم یاتمیش بختیم اوْیانا
۵
حیدربابا ، همیشه سر تو بلند باد
حیدربابا ، سنوْن اوْزوْن آغ اوْلسون !
از باغ و چشمه دامن تو فرّه مند باد
دؤرت بیر یانون بولاغ او ْلسون باغ اوْلسون !
از بعدِ ما وجود تو دور از گزند باد
بیزدن سوْرا سنوْن باشون ساغ اوْلسون !
دنیا همه قضا و قدر ، مرگ ومیر شد
دوْنیا قضوْ-قدر ، اؤلوْم-ایتیمدی
این زال کی ز کُشتنِ فرزند سیر شد ؟
دوْنیا بوْیی اوْغولسوزدی ، یئتیمدی
۶
حیدربابا ، ز راه تو کج گشت راه من
حیدربابا ، یوْلوم سنن کج اوْلدی
عمرم گذشت و ماند به سویت نگاه من
عؤمروْم کئچدی ، گلممه دیم ، گئج اوْلدی
دیگر خبر نشد که چه شد زادگاه من
هئچ بیلمه دیم گؤزللروْن نئج اوْلدی
هیچم نظر بر این رهِ پر پرپیچ و خم نبود
بیلمزیدیم دؤنگه لر وار ، دؤنوْم وار
هیچم خبر زمرگ و ز هجران و غم نبود
ایتگین لیک وار ، آیریلیق وار ، اوْلوْم وار
۷
بر حق مردم است جوانمرد را نظر
حیدربابا ، ایگیت اَمَک ایتیرمز
جای فسوس نیست که عمر است در گذر
عؤموْر کئچر ، افسوس بَرَه بیتیرمز
نامردْ مرد ، عمر به سر می برد مگر !
نامرد اوْلان عؤمری باشا یئتیرمز
در مهر و در وفا ، به خدا ، جاودانه ایم
بیزد ، واللاه ، اونوتماریق سیزلری
ما را حلال کن ، که غریب آشیانه ایم
گؤرنمسک حلال ائدوْن بیزلری
۸
میراَژدَر آن زمان که زند بانگِ دلنشین
حیدربابا ، میراژدر سَسلننده
شور افکند به دهکده ، هنگامه در زمین
کَند ایچینه سسدن - کوْیدن دوْشنده
از بهر سازِ رستمِ عاشق بیا ببین
عاشیق رستم سازین دیللندیرنده
بی اختیار سوی نواها دویدنم
یادوندادی نه هؤلَسَک قاچاردیم
چون مرغ پرگشاده بدانجا رسیدنم
قوشلار تکین قاناد آچیب اوچاردیم
۹
در سرزمینِ شنگل آوا ، سیبِ عاشقان
شنگیل آوا یوردی ، عاشیق آلماسی
رفتن بدان بهشت و شدن میهمانِ آن
گاهدان گئدوب ، اوْردا قوْناق قالماسی
با سنگ ، سیب و بِهْ زدن و ، خوردن آنچنان !
داش آتماسی ، آلما ، هیوا سالماسی
در خاطرم چو خواب خوشی ماندگار شد
قالیب شیرین یوخی کیمین یادیمدا
روحم همیشه بارور از آن دیار شد
اثر قویوب روحومدا ، هر زادیمدا
۱۰
حیدربابا ، قُوری گؤل و پروازِ غازها
حیدربابا ، قوری گؤلوْن قازلاری
در سینه ات به گردنه ها سوزِ سازها
گدیکلرین سازاخ چالان سازلاری
پاییزِ تو ، بهارِ تو ، در دشتِ نازها
کَت کؤشنین پاییزلاری ، یازلاری
چون پرده ای به چشمِ دلم نقش بسته است
بیر سینما پرده سی دیر گؤزوْمده
وین شهریارِ تُست که تنها نشسته است
تک اوْتوروب ، سئیر ائده رم اؤزوْمده
۱۱
حیدربابا ، زجادّة شهر قراچمن
حیدربابا ، قره چمن جاداسی
چاووش بانگ می زند آیند مرد و زن
چْووشلارین گَلَر سسی ، صداسی
ریزد ز زائرانِ حَرَم درد جان وتن
کربلیا گئدنلرین قاداسی
بر چشمِ این گداصفتانِ دروغگو
دوْشسون بو آج یوْلسوزلارین گؤزوْنه
نفرین بر این تمدّنِ بی چشم و آبرو
تمدّونون اویدوخ یالان سؤزوْنه
۱۲
شیطان زده است است گول و زِ دِه دور گشته ایم
حیدربابا ، شیطان بیزی آزدیریب
کنده است مهر را ز دل و کور گشته ایم
محبتی اوْرکلردن قازدیریب
زین سرنوشتِ تیره چه بی نور گشته ایم
قره گوْنوْن سرنوشتین یازدیریب
این خلق را به جان هم انداخته است دیو
سالیب خلقی بیر-بیرینن جانینا
خود صلح را نشسته به خون ساخته است دیو
باریشیغی بلشدیریب قانینا
۱۳
هرکس نظر به اشک کند شَر نمی کند
گؤز یاشینا باخان اوْلسا ، قان آخماز
انسان هوس به بستن خنجر نمی کند
انسان اوْلان خنجر بئلینه تاخماز
بس کوردل که حرف تو باور نمی کند
آمما حئییف کوْر توتدوغون بوراخماز
فردا یقین بهشت ، جهنّم شود به ما
بهشتیمیز جهنّم اوْلماقدادیر !
ذیحجّه ناگزیر ، محرّم شود به ما
ذی حجّه میز محرّم اوْلماقدادیر !
۱۴
هنگامِ برگ ریزِ خزان باد می وزید
خزان یئلی یارپاخلاری تؤکنده
از سوی کوه بر سرِ دِه ابر می خزید
بولوت داغدان یئنیب ، کنده چؤکنده
با صوت خوش چو شیخ مناجات می کشید
شیخ الاسلام گؤزل سسین چکنده
دلها به لرزه از اثر آن صلای حق
نیسگیللی سؤز اوْرکلره دَیَردی
خم می شدند جمله درختان برای حق
آغاشلار دا آللاها باش اَیَردی
۱۵
داشلی بُولاخ مباد پُر از سنگ و خاک و خَس
داشلی بولاخ داش-قومونان دوْلماسین !
پژمرده هم مباد گل وغنچه یک نَفس
باخچالاری سارالماسین ، سوْلماسین !
از چشمه سارِ او نرود تشنه هیچ کس
اوْردان کئچن آتلی سوسوز اولماسین !
ای چشمه ، خوش به حال تو کانجا روان شدی
دینه : بولاخ ، خیرون اوْلسون آخارسان
چشمی خُمار بر افقِ آسمان شدی
افقلره خُمار-خُمار باخارسان
۱۶
حیدربابا ، ز صخره و سنگت به کوهسار
حیدر بابا ، داغین ، داشین ، سره سی
کبکت به نغمه ، وز پیِ او جوجه رهسپار
کهلیک اوْخور ، دالیسیندا فره سی
از برّة سفید و سیه ، گله بی شمار
قوزولارین آغی ، بوْزی ، قره سی
ای کاش گام می زدم آن کوه و درّه را
بیر گئدیدیم داغ-دره لر اوزونی
می خواندم آن ترانة » چوپان و برّه « را
اوْخویئدیم : » چوْبان ، قیتر قوزونی «
۱۷
در پهندشتِ سُولی یِئر ، آن رشک آفتاب
حیدر بابا ، سولی یئرین دوْزوْنده
جوشنده چشمه ها ز چمنها ، به پیچ و تاب
بولاخ قئنیر چای چمنین گؤزونده
بولاغ اوْتی شناورِ سرسبز روی آب
بولاغ اوْتی اوْزَر سویون اوْزوْنده
زیبا پرندگان چون از آن دشت بگذرند
گؤزل قوشلار اوْردان گلیب ، گئچللر
خلوت کنند و آب بنوشند و بر پرند
خلوتلیوْب ، بولاخدان سو ایچللر
۱۸
وقتِ درو ، به سنبله چین داسها نگر
بیچین اوْستی ، سونبول بیچن اوْراخلار
گویی به زلف شانه زند شانه ها مگر
ایله بیل کی ، زوْلفی دارار داراخلار
در کشتزار از پیِ مرغان ، شکارگر
شکارچیلار بیلدیرچینی سوْراخلار
دوغ است و نان خشک ، غذای دروگران
بیچین چیلر آیرانلارین ایچللر
خوابی سبک ، دوباره همان کارِ بی کران
بیرهوشلانیب ، سوْننان دوروب ، بیچللر
۱۹
حیدربابا ، چو غرصة خورشید شد نهان
حیدربابا ، کندین گوْنی باتاندا
خوردند شام خود که بخوابند کودکان
اوشاقلارون شامین ئییوب ، یاتاندا
وز پشتِ ابر غمزه کند ماه آسمان
آی بولوتدان چیخوب ، قاش-گؤز آتاندا
از غصّه های بی حدِ ما قصّه ساز کن
بیزدن ده بیر سن اوْنلارا قصّه ده
چشمان خفته را تو بدان غصّه باز کن
قصّه میزده چوخلی غم و غصّه ده
۲۰
قاری ننه چو قصّة شب ساز میکند
قاری ننه گئجه ناغیل دییَنده
کولاک ضربه ای زده ، در باز می کند
کوْلک قالخیب ، قاپ-باجانی دؤیَنده
با گرگ ، شَنگُلی سخن آغاز می کند
قورد گئچینین شنگوْلوْسون یینده
ای کاش بازگشته به دامان کودکی
من قاییدیب ، بیرده اوشاق اوْلئیدیم
یک گل شکفتمی به گلستان کودکی
بیر گوْل آچیب ، اوْندان سوْرا سوْلئیدیم
۲۱
آن لقمه های نوشِ عسل پیشِ عمّه جان
عمّه جانین بال بلله سین ییه ردیم
خوردن همان و جامه به تن کردنم همان
سوْننان دوروب ، اوْس دوْنومی گییه ردیم
در باغ رفته شعرِ مَتل خواندن آنچنان !
باخچالاردا تیرینگَنی دییه ردیم
آن روزهای نازِ خودم را کشیدنم !
آی اؤزومی اوْ ازدیرن گوْنلریم !
چو بی سوار گشته به هر سو دویدنم !
آغاج مینیپ ، آت گزدیرن گوْنلریم !
۲۲
هَچی خاله به رود کنار است جامه شوی
هَچی خالا چایدا پالتار یوواردی
مَمّد صادق به کاهگلِ بام ، کرده روی
مَمَد صادق داملارینی سوواردی
ما هم دوان ز بام و زِ دیوار ، کو به کوی
هئچ بیلمزدیک داغدی ، داشدی ، دوواردی
بازی کنان ز کوچه سرازیر می شدیم
هریان گلدی شیلاغ آتیب ، آشاردیق
ما بی غمان ز کوچه مگر سیر می شدیم !
آللاه ، نه خوْش غمسیز-غمسیز یاشاردیق
۲۳
آن شیخ و آن اذان و مناجات گفتنش
شیخ الاسلام مُناجاتی دییه ردی
مشدی رحیم و دست یه لبّاده بردنش
مَشَدرحیم لبّاده نی گییه ردی
حاجی علی و دیزی و آن سیر خوردنش
مشْدآجلی بوْز باشلاری ییه ردی
بودیم بر عروسی وخیرات جمله شاد
بیز خوْشودوق خیرات اوْلسون ، توْی اوْلسون
ما را چه غم ز شادی و غم ! هر چه باد باد !
فرق ائلَمَز ، هر نوْلاجاق ، قوْی اولسون
۲۴
اسبِ مَلِک نیاز و وَرَندیل در شکار
ملک نیاز ورندیلین سالاردی
کج تازیانه می زد و می تاخت آن سوار
آتین چاپوپ قئیقاجیدان چالاردی
دیدی گرفته گردنه ها را عُقاب وار
قیرقی تکین گدیک باشین آلاردی
وه ، دختران چه منظره ها ساز کرده اند !
دوْلائیا قیزلار آچیپ پنجره
بر کوره راه پنجره ها باز کرده اند !
پنجره لرده نه گؤزل منظره !
۲۵
حیدربابا ، به جشن عروسی در آن دیار
حیدربابا ، کندین توْیون توتاندا
زنها حنا - فتیله فروشند بار بار
قیز-گلینلر ، حنا-پیلته ساتاندا
داماد سیب سرخ زند پیش پایِ یار
بیگ گلینه دامنان آلما آتاندا
مانده به راهِ دخترکانِ تو چشمِ من
منیم ده اوْ قیزلاروندا گؤزوم وار
در سازِ عاشقانِ تو دارم بسی سخن
عاشیقلارین سازلاریندا سؤزوم وار
۲۶
از عطر پونه ها به لبِ چشمه سارها
حیدربابا ، بولاخلارین یارپیزی
از هندوانه ، خربزه ، در کشتزارها
بوْستانلارین گوْل بَسَری ، قارپیزی
از سقّز و نبات و از این گونه بارها
چرچیلرین آغ ناباتی ، ساققیزی
مانده است طعم در دهنم با چنان اثر
ایندی ده وار داماغیمدا ، داد وئرر
کز روزهای گمشده ام می دهد خبر
ایتگین گئدن گوْنلریمدن یاد وئرر
۲۷
نوروز بود و مُرغ شباویز در سُرود
بایرامیدی ، گئجه قوشی اوخوردی
جورابِ یار بافته در دستِ یار بود
آداخلی قیز ، بیگ جوْرابی توْخوردی
آویخته ز روزنه ها شالها فرود
هرکس شالین بیر باجادان سوْخوردی
این رسم شال و روزنه خود رسم محشری است !
آی نه گؤزل قایدادی شال ساللاماق !
عیدی به شالِ نامزدان چیز دیگری است !
بیگ شالینا بایراملیغین باغلاماق !
۲۸
با گریه خواستم که همان شب روم به بام
شال ایسته دیم منده ائوده آغلادیم
شالی گرفته بستم و رفتم به وقتِ شام
بیر شال آلیب ، تئز بئلیمه باغلادیم
آویخته ز روزنة خانة غُلام
غلام گیله قاشدیم ، شالی ساللادیم
جوراب بست و دیدمش آن شب ز روزنه
فاطمه خالا منه جوراب باغلادی
بگریست خاله فاطمه با یاد خانْ ننه
خان ننه می یادا سالیب ، آغلادی
۲۹
در باغهای میرزامحمد ز شاخسار
حیدربابا ، میرزَممدین باخچاسی
آلوچه های سبز وتُرش ، همچو گوشوار
باخچالارین تورشا-شیرین آلچاسی
وان چیدنی به تاقچه ها اندر آن دیار
گلینلرین دوْزمه لری ، طاخچاسی
صف بسته اند و بر رفِ چشمم نشسته اند
هی دوْزوْلر گؤزلریمین رفینده
صفها به خط خاطره ام خیمه بسته اند
خیمه وورار خاطره لر صفینده
۳۰
نوروز را سرشتنِ گِلهایِ چون طلا
بایرام اوْلوب ، قیزیل پالچیق اَزَللر
با نقش آن طلا در و دیوار در جلا
ناققیش ووروب ، اوتاقلاری بَزَللر
هر چیدنی به تاقچه ها دور از او بلا
طاخچالارا دوْزمه لری دوْزللر
رنگ حنا و فَنْدُقة دست دختران
قیز-گلینین فندقچاسی ، حناسی
دلها ربوده از همه کس ، خاصّه مادران
هَوَسله نر آناسی ، قایناناسی
۳۱
با پیک بادکوبه رسد نامه و خبر
باکی چی نین سؤزی ، سوْوی ، کاغیذی
زایند گاوها و پر از شیر ، بام و در
اینکلرین بولاماسی ، آغوزی
آجیلِ چارشنبه ز هر گونه خشک و تر
چرشنبه نین گیردکانی ، مویزی
آتش کنند روشن و من شرح داستان
قیزلار دییه ر : » آتیل ماتیل چرشنبه
خود با زبان ترکیِ شیرین کنم بیان :
آینا تکین بختیم آچیل چرشنبه «
قیزلار دییه ر : « آتیل ماتیل چرشنبه
۳۲
با تخم مرغ های گُلی رنگِ پُرنگار
یومورتانی گؤیچک ، گوللی بوْیاردیق
با کودکان دهکده می باختم قِمار
چاققیشدیریب ، سینانلارین سوْیاردیق
ما در قِمار و مادرِ ما هم در انتظار
اوْیناماقدان بیرجه مگر دوْیاردیق ؟
من داشتم بسی گل وقاپِ قمارها
علی منه یاشیل آشیق وئرردی
از دوستان علی و رضا یادگارها
ارضا منه نوروزگوْلی درردی
۳۳
نوروزعلی و کوفتنِ خرمنِ جُوَش
نوْروز علی خرمنده وَل سوْرردی
پوشال جمع کردنش و رُفتن از نُوَش
گاهدان یئنوب ، کوْلشلری کوْرردی
از دوردستها سگ چوپان و عوعوَش
داغدان دا بیر چوْبان ایتی هوْرردی
دیدی که ایستاده الاغ از صدای سگ
اوندا ، گؤردن ، اولاخ ایاخ ساخلادی
با گوشِ تیز کرده برای بلایِ سگ
داغا باخیب ، قولاخلارین شاخلادی
۳۴
وقتِ غروب و آمدنِ گلّة دَواب
آخشام باشی ناخیرینان گلنده
در بندِ ماست کُرّة خرها به پیچ و تاب
قوْدوخلاری چکیب ، وورادیق بنده
گلّه رسیده در ده و رفته است آفتاب
ناخیر گئچیب ، گئدیب ، یئتنده کنده
بر پشتِ کرّه ، کرّه سوارانِ دِه نگر
حیوانلاری چیلپاق مینیب ، قوْواردیق
جز گریه چیست حاصل این کار ؟ بِهْ نگر
سؤز چیخسایدی ، سینه گریب ، سوْواردیق
۳۵
شبها خروشد آب بهاران به رودبار
یاز گئجه سی چایدا سولار شاریلدار
در سیل سنگ غُرّد و غلتد ز کوهسار
داش-قَیه لر سئلده آشیب خاریلدار
چشمانِ گرگ برق زند در شبانِ تار
قارانلیقدا قوردون گؤزی پاریلدار
سگها شنیده بویِ وی و زوزه می کشند
ایتر ، گؤردوْن ، قوردی سئچیب ، اولاشدی
گرگان گریخته ، به زمین پوزه می کشند
قورددا ، گؤردو ْن ، قالخیب ، گدیکدن آشدی
۳۶
بر اهل ده شبانِ زمستان بهانه ای است
قیش گئجه سی طؤله لرین اوْتاغی
وان کلبة طویله خودش گرمخانه ای است
کتلیلرین اوْتوراغی ، یاتاغی
در رقصِ شعله ، گرم شدن خود فسانه ای است
بوخاریدا یانار اوْتون یاناغی
سِنجد میان شبچره با مغز گردکان
شبچره سی ، گیردکانی ، ایده سی
صحبت چو گرم شد برود تا به آسمان
کنده باسار گوْلوْب - دانیشماق سسی
۳۷
آمد ز بادکوبه پسرخاله ام شُجا
شجاع خال اوْغلونون باکی سوْقتی
با قامتی کشیده و با صحبتی رسا
دامدا قوران سماواری ، صحبتی
در بام شد سماور سوقاتیش به پا
یادیمدادی شسلی قدی ، قامتی
از بختِ بد عروسی او شد عزای او
جؤنممه گین توْیی دؤندی ، یاس اوْلدی
آیینه ماند و نامزد و های هایِ او
ننه قیزین بخت آیناسی کاس اوْلدی
۳۸
چشمانِ ننه قیز به مَثَل آهوی خُتَن
حیدربابا ، ننه قیزین گؤزلری
رخشنده را سخن چو شکر بود در دهن
رخشنده نین شیرین-شیرین سؤزلری
ترکی سروده ام که بدانند ایلِ من
ترکی دئدیم اوْخوسونلار اؤزلری
این عمر رفتنی است ولی نام ماندگار
بیلسینلر کی ، آدام گئدر ، آد قالار
تنها ز نیک و بد مزه در کام ماندگار
یاخشی-پیسدن آغیزدا بیر داد قالار
۳۹
پیش از بهار تا به زمین تابد آفتاب
یاز قاباغی گوْن گوْنئیی دؤیَنده
با کودکان گلولة برفی است در حساب
کند اوشاغی قار گوْلله سین سؤیَنده
پاروگران به سُرسُرة کوه در شتاب
کوْرکچی لر داغدا کوْرک زوْیَنده
گویی که روحم آمده آنجا ز راه دور
منیم روحوم ، ایله بیلوْن اوْردادور
چون کبک ، برفگیر شده مانده در حضور
کهلیک کیمین باتیب ، قالیب ، قاردادور
۴۰
رنگین کمان ، کلافِ رَسَنهای پیرزن
قاری ننه اوزاداندا ایشینی
خورشید ، روی ابر دهد تاب آن رسَن
گوْن بولوتدا اَییرردی تشینی
دندان گرگ پیر چو افتاده از دهن
قورد قوْجالیب ، چکدیرنده دیشینی
از کوره راه گله سرازیر می شود
سوْری قالخیب ، دوْلائیدان آشاردی
لبریز دیگ و بادیه از شیر می شود
بایدالارین سوْتی آشیب ، داشاردی
۴۱
دندانِ خشم عمّه خدیجه به هم فشرد
خجّه سلطان عمّه دیشین قیساردی
کِز کرد مُلاباقر و در جای خود فُسرد
ملا باقر عم اوغلی تئز میساردی
روشن تنور و ، دود جهان را به کام بُرد
تندیر یانیب ، توْسسی ائوی باساردی
قوری به روی سیخ تنور آمده به جوش
چایدانیمیز ارسین اوْسته قایناردی
در توی ساج ، گندم بوداده در خروش
قوْورقامیز ساج ایچینده اوْیناردی
۴۲
جالیز را به هم زده در خانه برده ایم
بوْستان پوْزوب ، گتیرردیک آشاغی
در خانه ها به تخته - طبقها سپرده ایم
دوْلدوریردیق ائوده تاختا-طاباغی
از میوه های پخته و ناپخته خورده ایم
تندیرلرده پیشیرردیک قاباغی
تخم کدوی تنبل و حلوایی و لبو
اؤزوْن ئییوْب ، توخوملارین چیتداردیق
خوردن چنانکه پاره شود خُمره و سبو
چوْخ یئمکدن ، لاپ آز قالا چاتداردیق
۴۳
از ورزغان رسیده گلابی فروشِ ده
ورزغان نان آرموت ساتان گلنده
از بهر اوست این همه جوش و خروشِ ده
اوشاقلارین سسی دوْشردی کنده
دنیای دیگری است خرید و فروش ده
بیزده بویاننان ائشیدیب ، بیلنده
ما هم شنیده سوی سبدها دویده ایم
شیللاق آتیب ، بیر قیشقریق سالاردیق
گندم بداده ایم و گلابی خریده ایم
بوغدا وئریب ، آرموتلاردان آلاردیق
۴۴
مهتاب بود و با تقی آن شب کنار رود
میرزاتاغی نان گئجه گئتدیک چایا
من محو ماه و ماه در آن آب غرق بود
من باخیرام سئلده بوْغولموش آیا
زان سوی رود ، نور درخشید و هر دو زود
بیردن ایشیق دوْشدی اوْتای باخچایا
گفتیم آی گرگ ! و دویدیم سوی ده
ای وای دئدیک قورددی ، قئیتدیک قاشدیق
چون مرغ ترس خورده پریدیم توی ده
هئچ بیلمه دیک نه وقت کوْللوکدن آشدیق
۴۵
حیدربابا ، درخت تو شد سبز و سربلند
حیدربابا ، آغاجلارون اوجالدی
لیک آن همه جوانِ تو شد پیر و دردمند
آمما حئییف ، جوانلارون قوْجالدی
گشتند برّه های فربه تو لاغر و نژند
توْخلیلارون آریخلییب ، آجالدی
خورشید رفت و سایه بگسترد در جهان
کؤلگه دؤندی ، گوْن باتدی ، قاش قَرَلدی
چشمانِ گرگها بدرخشید آن زمان
قوردون گؤزی قارانلیقدا بَرَلدی
۴۶
گویند روشن است چراغ خدای ده
ائشیتمیشم یانیر آللاه چیراغی
دایر شده است چشمة مسجد برای ده
دایر اوْلوب مسجدیزوْن بولاغی
راحت شده است کودک و اهلِ سرای ده
راحت اوْلوب کندین ائوی ، اوشاغی
منصور خان همیشه توانمند و شاد باد !
منصورخانین الی-قوْلی وار اوْلسون
در سایه عنایت حق زنده یاد باد !
هاردا قالسا ، آللاه اوْنا یار اوْلسون
۴۷
حیدربابا ، بگوی که ملای ده کجاست ؟
حیدربابا ، ملا ابراهیم وار ، یا یوْخ ؟
آن مکتب مقدّسِ بر پایِ ده کجاست ؟
مکتب آچار ، اوْخور اوشاقلار ، یا یوْخ ؟
آن رفتنش به خرمن و غوغای ده کجاست ؟
خرمن اوْستی مکتبی باغلار ، یا یوْخ ؟
از من به آن آخوند گرامی سلام باد !
مندن آخوندا یتیررسن سلام
عرض ارادت و ادبم در کلام باد !
ادبلی بیر سلامِ مالاکلام
۴۸
تبریز بوده عمّه و سرگرم کار خویش
خجّه سلطان عمّه گئدیب تبریزه
ما بی خبر ز عمّه و ایل و تبار خویش
آمما ، نه تبریز ، کی گلممیر بیزه
برخیز شهریار و برو در دیار خویش
بالام ، دورون قوْیاخ گئداخ ائممیزه
بابا بمرد و خانة ما هم خراب شد
آقا اؤلدی ، تو فاقیمیز داغیلدی
هر گوسفندِ گم شده ، شیرش برآب شد
قوْیون اوْلان ، یاد گئدوْبَن ساغیلدی
۴۹
دنیا همه دروغ و فسون و فسانه شد
حیدربابا ، دوْنیا یالان دوْنیادی
کشتیّ عمر نوح و سلیمان روانه شد
سلیماننان ، نوحدان قالان دوْنیادی
ناکام ماند هر که در این آشیانه شد
اوغول دوْغان ، درده سالان دوْنیادی
بر هر که هر چه داده از او ستانده است
هر کیمسَیه هر نه وئریب ، آلیبدی
نامی تهی برای فلاطون بمانده است
افلاطوننان بیر قوری آد قالیبدی
۵۰
حیدربابا ، گروه رفیقان و دوستان
حیدربابا ، یار و یولداش دؤندوْلر
برگشته یک یک از من و رفتند بی نشان
بیر-بیر منی چؤلده قوْیوب ، چؤندوْلر
مُرد آن چراغ و چشمه بخشکید همچنان
چشمه لریم ، چیراخلاریم ، سؤندوْلر
خورشید رفت روی جهان را گرفت غم
یامان یئرده گؤن دؤندی ، آخشام اوْلدی
دنیا مرا خرابة شام است دم به دم
دوْنیا منه خرابهٔ شام اوْلدی
۵۱
قِپچاق رفتم آن شب من با پسر عمو
عم اوْغلینان گئدن گئجه قیپچاغا
اسبان به رقص و ماه درآمد ز روبرو
آی کی چیخدی ، آتلار گلدی اوْیناغا
خوش بود ماهتاب در آن گشتِ کو به کو
دیرماشیردیق ، داغلان آشیردیق داغا
اسب کبودِ مش ممی خان رقص جنگ کرد
مش ممی خان گؤی آتینی اوْیناتدی
غوغا به کوه و درّه صدای تفنگ کرد
تفنگینی آشیردی ، شاققیلداتدی
۵۲
در درّة قَره کوْل و در راه خشگناب
حیدربابا ، قره کوْلون دره سی
در صخره ها و کبک گداران و بندِ آب
خشگنابین یوْلی ، بندی ، بره سی
کبکانِ خالدار زری کرده جای خواب
اوْردا دوْشَر چیل کهلیگین فره سی
زانجا چو بگذرید زمینهای خاک ماست
اوْردان گئچر یوردوموزون اؤزوْنه
این قصّه ها برای همان خاکِ پاک ماست
بیزده گئچک یوردوموزون سؤزوْنه
۵۳
امروز خشگناب چرا شد چنین خراب ؟
خشگنابی یامان گوْنه کیم سالیب ؟
با من بگو : که مانده ز سادات خشگناب ؟
سیدلردن کیم قیریلیب ، کیم قالیب ؟
اَمیر غفار کو ؟ کجا هست آن جناب ؟
آمیرغفار دام-داشینی کیم آلیب ؟
آن برکه باز پر شده از آبِ چشمه سار ؟
بولاخ گنه گلیب ، گؤلی دوْلدورور ؟
یا خشک گشته چشمه و پژمرده کشتزار ؟
یا قورویوب ، باخچالاری سوْلدورور ؟
۵۴
آمیرغفار سرورِ سادات دهر بود
آمیر غفار سیدلرین تاجییدی
در عرصه شکار شهان نیک بهر بود
شاهلار شکار ائتمه سی قیقاجییدی
با مَرد شَهد بود و به نامرد زهر بود
مَرده شیرین ، نامرده چوْخ آجییدی
لرزان برای حق ستمدیدگان چو بید
مظلوملارین حقّی اوْسته اَسَردی
چون تیغ بود و دست ستمکار می برید
ظالم لری قیلیش تکین کَسَردی
۵۵
میر مصطفی و قامت و قدّ کشیده اش
میر مصطفا دایی ، اوجا بوْی بابا
آن ریش و هیکل چو تولستوی رسیده اش
هیکللی ،ساققاللی ، توْلستوْی بابا
شکّر زلب بریزد و شادی ز دیده اش
ائیلردی یاس مجلسینی توْی بابا
او آبرو عزّت آن خشگناب بود
خشگنابین آبروسی ، اَردَمی
در مسجد و مجالس ما آفتاب بود
مسجدلرین ، مجلسلرین گؤرکَمی
۵۶
مجدالسّادات خندة خوش می زند چو باغ
مجدالسّادات گوْلردی باغلارکیمی
چون ابر کوهسار بغُرّد به باغ و راغ
گوْروْلدردی بولوتلی داغلارکیمی
حرفش زلال و روشن چون روغن چراغ
سؤز آغزیندا اریردی یاغلارکیمی
با جَبهتِ گشاده ، خردمند دیه بود
آلنی آچیق ، یاخشی درین قاناردی
چشمان سبز او به زمرّد شبیه بود
یاشیل گؤزلر چیراغ تکین یاناردی
۵۷
آن سفره های باز پدر یاد کردنی است
منیم آتام سفره لی بیر کیشییدی
آن یاریش به ایل من انشا کردنی است
ائل الیندن توتماق اوْنون ایشییدی
روحش به یاد نیکی او شاد کردنی است
گؤزللرین آخره قالمیشییدی
وارونه گشت بعدِ پدر کار روزگار
اوْننان سوْرا دؤنرگه لر دؤنوْبلر
خاموش شد چراغ محبت در این دیار
محبّتین چیراخلاری سؤنوْبلر
۵۸
بشنو ز میرصالح و دیوانه بازیش
میرصالحین دلی سوْلوق ائتمه سی
سید عزیز و شاخسی و سرفرازیش
میر عزیزین شیرین شاخسِی گئتمه سی
میرممّد و نشستن و آن صحنه سازیش
میرممّدین قورولماسی ، بیتمه سی
امروز گفتنم همه افسانه است و لاف
ایندی دئسک ، احوالاتدی ، ناغیلدی
بگذشت و رفت و گم شد و نابود ، بی گزاف
گئچدی ، گئتدی ، ایتدی ، باتدی ، داغیلدی
۵۹
بشنو ز میر عبدل و آن وسمه بستنش
میر عبدوْلوْن آیناداقاش یاخماسی
تا کُنج لب سیاهی وسمه گسستنش
جؤجیلریندن قاشینین آخماسی
از بام و در نگاهش و رعنا نشستنش
بوْیلانماسی ، دام-دوواردان باخماسی
شاه عبّاسین دوْربوْنی ، یادش بخیر !
شاه عبّاسین دوْربوْنی ، یادش بخیر !
خشگنابین خوْش گوْنی ، یادش بخیر !
خشگنابین خوْش گوْنی ، یادش بخیر !
۶۰
عمّه ستاره نازک را بسته در تنور
ستاره عمّه نزیک لری یاپاردی
هر دم رُبوده قادر از آنها یکی به روز
میرقادر ده ، هر دم بیرین قاپاردی
چون کُرّه اسب تاخته و خورده دور دور
قاپیپ ، یئیوْب ، دایچاتکین چاپاردی
آن صحنة ربودنِ نان خنده دار بود
گوْلمه لیدی اوْنون نزیک قاپپاسی
سیخ تنور عمّه عجب ناگوار بود !
عمّه مینده ارسینینین شاپپاسی
۶۱
گویند میر حیدرت اکنون شده است پیر
حیدربابا ، آمیر حیدر نئینیوْر ؟
برپاست آن سماور جوشانِ دلپذیر
یقین گنه سماواری قئینیوْر
شد اسبْ پیر و ، می جَوَد از آروارِ زیر
دای قوْجالیب ، آلت انگینن چئینیوْر
ابرو فتاده کُنج لب و گشته گوش کر
قولاخ باتیب ، گؤزی گیریب قاشینا
بیچاره عمّه هوش ندارد به سر دگر
یازیق عمّه ، هاوا گلیب باشینا
۶۲
میر عبدل آن زمان که دهن باز می کند
خانم عمّه میرعبدوْلوْن سؤزوْنی
عمّه خانم دهن کجی آغاز می کند
ائشیدنده ، ایه ر آغز-گؤزوْنی
با جان ستان گرفتنِ جان ساز می کند
مَلْکامِدا وئرر اوْنون اؤزوْنی
تا وقت شام و خوابِ شبانگاه می رسد
دعوالارین شوخلوغیلان قاتاللار
شوخی و صلح و دوستی از راه می رسد
اتی یئیوْب ، باشی آتیب ، یاتاللار
۶۳
فضّه خانم گُزیدة گلهای خشگناب
فضّه خانم خشگنابین گوْلییدی
یحیی ، غلامِ دختر عمو بود در حساب
آمیریحیا عمقزینون قولییدی
رُخساره نیز بود هنرمند و کامیاب
رُخساره آرتیستیدی ، سؤگوْلییدی
سید حسین ز صالح تقلید می کند
سیّد حسین ، میر صالحی یانسیلار
با غیرت است جعفر و تهدید می کند
آمیرجعفر غیرتلی دیر ، قان سالار
۶۴
از بانگ گوسفند و بز و برّه و سگان
سحر تئزدن ناخیرچیلار گَلَردی
غوغا به پاست صبحدمان ، آمده شبان
قوْیون-قوزی دام باجادا مَلَردی
در بندِ شیر خوارة خود هست عمّه جان
عمّه جانیم کؤرپه لرین بَلَردی
بیرون زند ز روزنه دود تَنورها
تندیرلرین قوْزاناردی توْسیسی
از نانِ گرم و تازه دَمَد خوش بَخورها
چؤرکلرین گؤزل اییی ، ایسیسی
۶۵
پرواز دسته دستة زیبا کبوتران
گؤیرچینلر دسته قالخیب ، اوچاللار
گویی گشاده پردة زرّین در آسمان
گوْن ساچاندا ، قیزیل پرده آچاللار
در نور ، باز و بسته شود پرده هر زمان
قیزیل پرده آچیب ، ییغیب ، قاچاللار
در اوج آفتاب نگر بر جلال کوه
گوْن اوجالیب ، آرتارداغین جلالی
زیبا شود جمال طبیعت در آن شکوه
طبیعتین جوانلانار جمالی
۶۶
گر کاروان گذر کند از برفِ پشت کوه
حیدربابا ، قارلی داغلار آشاندا
شب راه گم کند به سرازیری ، آن گروه
گئجه کروان یوْلون آزیب ، چاشاندا
باشم به هر کجای ، ز ایرانِ پُرشُکوه
من هارداسام ، تهراندا یا کاشاندا
چشمم بیابد اینکه کجا هست کاروان
اوزاقلاردان گؤزوم سئچر اوْنلاری
آید خیال و سبقت گیرد در آن میان
خیال گلیب ، آشیب ، گئچر اوْنلاری
۶۷
ای کاش پشتِ دامْ قَیَه ، از صخره های تو
بیر چیخئیدیم دام قیه نین داشینا
می آمدم که پرسم از او ماجرای تو
بیر باخئیدیم گئچمیشینه ، یاشینا
بینم چه رفته است و چه مانده برای تو
بیر گورئیدیم نه لر گلمیش باشینا
روزی چو برفهای تو با گریه سر کنم
منده اْونون قارلاریلان آغلاردیم
دلهای سردِ یخ زده را داغتر کنم
قیش دوْندوران اوْرکلری داغلاردیم
۶۸
خندان شده است غنچة گل از برای دل
حیدربابا ، گوْل غنچه سی خنداندی
لیکن چه سود زان همه ، خون شد غذای دل
آمما حئیف ، اوْرک غذاسی قاندی
زندانِ زندگی شده ماتم سرای دل
زندگانلیق بیر قارانلیق زینداندی
کس نیست تا دریچة این قلعه وا کند
بو زیندانین دربچه سین آچان یوْخ
زین تنگنا گریزد و خود را رها کند
بو دارلیقدان بیرقورتولوب ، قاچان یوْخ
۶۹
حیدربابا ، تمام جهان غم گرفته است
حیدربابا گؤیلر بوْتوْن دوماندی
وین روزگارِ ما همه ماتم گرفته است
گونلریمیز بیر-بیریندن یاماندی
ای بد کسی که که دست کسان کم گرفته است
بیر-بیروْزدن آیریلمایون ، آماندی
نیکی برفت و در وطنِ غیر لانه کرد
یاخشیلیغی الیمیزدن آلیبلار
بد در رسید و در دل ما آشیانه کرد
یاخشی بیزی یامان گوْنه سالیبلار
۷۰
آخر چه شد بهانة نفرین شده فلک ؟
بیر سوْروشون بو قارقینمیش فلکدن
زین گردش زمانه و این دوز و این کلک ؟
نه ایستیوْر بو قوردوغی کلکدن ؟
گو این ستاره ها گذرد جمله زین اَلَک
دینه گئچیرت اولدوزلاری الکدن
بگذار تا بریزد و داغان شود زمین
قوْی تؤکوْلسوْن ، بو یئر اوْزی داغیلسین
در پشت او نگیرد شیطان دگر کمین
بو شیطانلیق قورقوسی بیر ییغیلسین
۷۱
ای کاش می پریدم با باد در شتاب
بیر اوچئیدیم بو چیرپینان یئلینن
ای کاش می دویدم همراه سیل و آب
باغلاشئیدیم داغدان آشان سئلینن
با ایل خود گریسته در آن ده خراب
آغلاشئیدیم اوزاق دوْشَن ائلینن
می دیدم از تبار من آنجا که مانده است ؟
بیر گؤرئیدیم آیریلیغی کیم سالدی
وین آیه فراق در آنجا که خوانده است ؟
اؤلکه میزده کیم قیریلدی ، کیم قالدی
۷۲
من هم به چون تو کوه بر افکنده ام نَفَس
من سنون تک داغا سالدیم نَفَسی
فریاد من ببر به فلک ، دادِ من برس
سنده قئیتر ، گوْیلره سال بو سَسی
بر جُغد هم مباد چنین تنگ این قفس
بایقوشوندا دار اوْلماسین قفسی
در دام مانده شیری و فریاد می کند
بوردا بیر شئر داردا قالیب ، باغیریر
دادی طَلب ز مردمِ بیداد می کند
مروّت سیز انسانلاری چاغیریر
۷۳
تا خون غیرت تو بجوشد ز کوهسار
حیدربابا ، غیرت قانون قاینارکن
تا پَر گرفته باز و عقابت در آن کنار
قره قوشلار سنن قوْپوپ ، قالخارکن
با تخته سنگهایت به رقصند و در شکار
اوْ سیلدیریم داشلارینان اوْینارکن
برخیز و نقش همّت من در سما نگر
قوْزان ، منیم همّتیمی اوْردا گؤر
برگَرد و قامتم به سرِ دارها نگر
اوردان اَییل ، قامتیمی داردا گؤر
۷۴
دُرنا ز آسمان گذرد وقت شامگاه
حیدربابا . گئجه دورنا گئچنده
کوْراوْغلی در سیاهی شب می کند نگاه
کوْراوْغلونون گؤزی قارا سئچنده
قیرآتِ او به زین شده و چشم او به راه
قیر آتینی مینیب ، کسیب ، بیچنده
من غرق آرزویم و آبم نمی برد
منده بوردان تئز مطلبه چاتمارام
ایوَز تا نیاید خوابم نمی برد
ایوز گلیب ، چاتمیونجان یاتمارام
۷۵
مردانِ مرد زاید از چون تو کوهِ نور
حیدربابا ، مرد اوْغوللار دوْغگینان
نامرد را بگیر و بکن زیر خاکِ گور
نامردلرین بورونلارین اوْغگینان
چشمانِ گرگِ گردنه را کور کن به زور
گدیکلرده قوردلاری توت ، بوْغگینان
بگذار برّه های تو آسوده تر چرند
قوْی قوزولار آیین-شایین اوْتلاسین
وان گلّه های فربه تو دُنبه پرورند
قوْیونلارون قویروقلارین قاتلاسین
۷۶
حیدربابا ، دلِ تو چو باغِ تو شاد باد !
حیدربابا ، سنوْن گؤیلوْن شاد اوْلسون
شَهد و شکر به کام تو ، عمرت زیاد باد !
دوْنیا وارکن ، آغزون دوْلی داد اوْلسون
وین قصّه از حدیث من و تو به یاد باد !
سنن گئچن تانیش اوْلسون ، یاد اوْلسون
گو شاعرِ سخنورِ من ، شهریارِ من
دینه منیم شاعر اوْغلوم شهریار
عمری است مانده در غم و دور از دیارِ من
بیر عمر دوْر غم اوْستوْنه غم قالار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: متن "سلام بر حیدر بابا" شاعری است که به زیبایی طبیعیات و عشق به وطن آذربایجان را در قالب اشعار توصیف میکند. شاعر با ارجاع به درختان، کوهها، و مناظری چون باغها و چشمهسارها، حس عمیق تعلق به زادگاهش را بیان میکند.
شاعر از حیدر بابا به عنوان نمادی از قدرت و شکوه یاد میکند و در عین حال به عمق غم و اندوهی که در دورانهای مختلف بر مردمان این سرزمین سایه افکنده، اشاره میکند. او به تاریخ، فرهنگ و آداب و رسوم مردم آذربایجان نیز میپردازد و روابط انسانی و اجتماعی را در زندگی روزمره به تصویر میکشد.
در نهایت، شاعر به زندگی و محنتهای مردم، در کنار امید به روزهای بهتر، اشاره میکند و پیامی از عشق به سرزمین و هویت فرهنگی خویش را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به خنکی و طراوت طبیعت میشود و حس شادی و آرامش ناشی از آن بیان میگردد. همچنین ممکن است به زیباییها و جذابیتهای زندگی و عشق اشاره کند که احساس شگفتی و لذت را در دل انسان به وجود میآورد. با وجود تلخیها و غمها، امید و روشنایی همچنان یافت میشود و انسانی میتواند با نگاهی مثبت به جهان اطرافش بنگرد.
هوش مصنوعی: سلام بر حیدر، پدر بزرگوار حیدر! سلام بر تو!
هوش مصنوعی: وقتی حیدر به آسمان میآید، مانند ابرهایی که باران میبارند، آسمان پر از جلب توجه و صدا میشود. حیدر همانند درختان بزرگ و تنومند است که در این آسمان قرار دارند.
هوش مصنوعی: چشمههای پرخروشی آغاز به جوشیدن میکنند، و رودها با شوق و تندی در جریان هستند.
هوش مصنوعی: دختران در آن زمان برای تماشای او صف کشیدهاند و با شادی و لبخند در حال تماشا هستند.
هوش مصنوعی: به تو که به خاطر عظمت و نسل بزرگت میبالیدم، درود میفرستم. اين سلامی است به بزرگی و جلال تو!
هوش مصنوعی: گاهی اوقات ممکن است که نام من با زبان تو به میان آید، من همانم که فوری در دل تو جا میگیرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که عشق و محبت متقابل میان افراد، اهمیت زیادی دارد و میتواند زندگی انسانها را تغییر دهد. اگر کسی در عشق خود صادق باشد و به دیگری محبت ورزد، این احساسات میتواند به نوعی نجاتدهنده یا شکلی از آزادی برای آن فرد باشد.
هوش مصنوعی: وقتی حیدربابا مانند کبکی از روی زمین به پرواز در میآید، دیگر هیچ چیزی نمیتواند او را متوقف کند.
هوش مصنوعی: خرگوشی که زیر بوته پنهان شده، با ترس فرار میکند، زیرا هر بار که نیاز به خروج از مخفیگاهش دارد، به آنچه میبیند دقت میکند و به خطرات اطرافش توجه میکند.
هوش مصنوعی: باغ شما پر از گل شده و گلها لباس زیبایی به خود پوشیدهاند. باچالارهن میسازد و صدای قناریها نیز در فضایی شاداب میپیچد.
هوش مصنوعی: اگر امکانش باشد، از من خسته یاد کن. اگر میتوانی، در دل خود به یاد من باش.
هوش مصنوعی: دلهای غمگین را با یاد تو شاد کن. یاد تو، برای آنها خوشحالی به ارمغان میآورد.
هوش مصنوعی: این شخص به شدت مشغول کار است و به هیچ چیز جز تلاش و کوشش فکر نمیکند. او به جایی رسیده که حتی از زمان خود هم غافل است و تمامی توجهش را صرف کارش کرده است.
هوش مصنوعی: وقتی که باد بهار به چارتاق میوزد، بایرام یئلی (محل برگزاری جشن) در چهار گوشهاش با رنگ و برکت پر میشود.
هوش مصنوعی: در فصل نوروز، شکوفهها و زیباییهای طبیعت نمایان میشود و این زمان، وقت جشن و شادمانی است.
هوش مصنوعی: ابر کهنسال، لباس خود را به سمت دشت فشار میدهد و در آغوش ابرهای نرم، خواب میبرد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به یاد ما باشد، بیخطر و سلامت باشد، چرا که یاد ما باید همواره به خوبی باشد.
هوش مصنوعی: بگو: درد ما همچون کوهی بزرگ و بلند است. اگر دل ما را رنج نمیدهد، باید داغش را تحمل کنیم.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیان میکند که اگر انسان تصمیم به انجام کاری بگیرد، هیچ چیزی نمیتواند مانع او شود و او میتواند بر تمام موانع فائق آید.
هوش مصنوعی: وقتی حیدربابا آفتاب را پشتسر میگذارد و داغ و گرما را احساس میکند، باید گرما و شدت آن را به خوبی حس کنی و درک کنی.
هوش مصنوعی: صورت تو میخندد و چشمهای پرآب از آن میجوشد، ای خوبرویی آنچه در دل است را بگو!
هوش مصنوعی: برای من که در وضعیت نامناسبی هستم، یک دسته گل ببند و به من اهدا کن.
هوش مصنوعی: باد را به دست بسپار تا به کوی من بیاید، یل گلنده، و بوی خوشش را با خود بیاورد.
هوش مصنوعی: امیدوارم که سرنوشت لطفش را به من نشان دهد، اما من هم در واقع خودم بختام را میسازم.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تفکر و تعمق در مورد زندگی و تجربهها اشاره میکند. او بیان میکند که با مرور گذشته و درسهایی که از آن گرفته، به درک بهتری از زندگی و درونیات خود دست یافته است. این تفکر عمیق به او کمک میکند تا با چالشها روبرو شود و بهتر با خود و جهان اطرافش ارتباط برقرار کند.
هوش مصنوعی: حیدربابا، همیشه سرافراز و بلند مرتبه باشی. حیدربابا، سرزمین تو همیشه پر از خوبی و نعمت باشد!
هوش مصنوعی: بهار و طراوت از باغ و چشمه تو به خوبی و خوشبختی باشد؛ ای کوهسار، تو خودت منبع زندگی و زیبایی باش!
هوش مصنوعی: از زمانی که ما دور شدهایم، امیدوارم که وجود تو از آزار و آسیب به دور بماند و در سلامتی و آرامش زندگی کنی.
هوش مصنوعی: دنیا تمامش به سرنوشت، تقدیر و حوادث مربوط میشود. مرگ و زندگی نیز بخشی از همین سرنوشت هستند و به نوعی در هم تنیدهاند.
هوش مصنوعی: این زال چه زمانی از کشتن فرزندش سیر شد؟ دنیا به او بویی از فقر و یتیمی داده است.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که شما با دانش و مهارتهایی که تا مهرماه 2023 کسب کردهاید، آشنا هستید.
هوش مصنوعی: حیدر بابا، به خاطر تو از مسیر اصلی خود منحرف شدم. حیدر بابا، تویی که باعث شدی راه من تغییر کند.
هوش مصنوعی: عمر من گذشت و من همچنان با نگاهی به تو ماندهام.
هوش مصنوعی: دیگر از زادگاه من خبری نشد، نمیدانم چه بر سر زیباییها و آنجا آمد.
هوش مصنوعی: در زندگی با راههای دشوار و پرپیچ و خم مواجه هستیم، اما با این حال، نمیتوانیم از آنها غافل شویم و باید به جلو حرکت کنیم.
هوش مصنوعی: در مورد مرگ و جدایی و غم هیچ خبری نداشتم، اما حالا به وضوح میبینم که وجود دارد.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که انسانها نباید تنها به دنیای مادی و ظاهر توجه کنند، بلکه باید به عمق وجود و روح خود نیز نظر داشته باشند. آنها باید تلاش کنند تا به درک بهتری از خود و جهان پیرامون دست یابند.
هوش مصنوعی: حق مردم برای جوانمردان قابل توجه و مهم است، حیدربابا، تو را نزد من نخواهند کشت.
هوش مصنوعی: جای نگرانی و افسوس نیست، زیرا زندگی همیشه در حال گذر است و زمان نمیایستد. اگرچه ممکن است به گذشته تاسف بخوریم، اما باید بدانیم که زمان ادامه دارد و هر لحظه جدیدی پیش رو داریم.
هوش مصنوعی: افراد نامرد هرچقدر هم عمرشان دراز باشد، در واقع زندگی حقیقی را نمیگذرانند. افراد نامرد هرگز نمیتوانند به ارزش واقعی زندگی دست پیدا کنند.
هوش مصنوعی: ما در محبت و وفا، به خدا، جاودانه و پایدار هستیم. قسم میخورم که این احساسات در دل ما همواره زنده است.
هوش مصنوعی: ما را ببخش، زیرا ما در این دنیا غریب و بیخانمان هستیم. نگاهت به ما را نیز ببخش.
هوش مصنوعی: این اشعار به این موضوع اشاره میکند که انسانها در دنیای خود به دنبال آرامش و شادی هستند و باید تلاش کنند تا در زندگی خود، لحظات خوب و خوشی را تجربه کنند. زندگی در تلاش و سختی است، اما مهم این است که هر فرد بتواند در این مسیر، نقاط امید را بیابد و به سمت روشنی حرکت کند.
هوش مصنوعی: در آن لحظه که صدای دلنواز حیدر بابا به گوش میرسد، فضای اطراف به حالت جذاب و شگفتانگیزی درمیآید.
هوش مصنوعی: در دهکده رونق و هیاهویی به پا شده است، چرا که صدا و شوقی از زمین بلند میشود و همگان در حال شادابی و تحرک هستند.
هوش مصنوعی: به خاطر رستمِ عاشق، بیا و ببین که عشق او چه زیباییهایی خلق کرده است.
هوش مصنوعی: بدون اختیار به طرف نواها میدوم، انگار که یادم دادهاند که فرار نکنم.
هوش مصنوعی: وقتی مانند مرغی که بالهایش را باز کرده به آنجا رسیدم، با پرواز چون هما به آسمان پرواز کردم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که گوینده در مواجهه با احساسات و تجربیات خود، ناچار به حفظ آرامش هستند و هرچند ممکن است در درون متلاطم باشند، اما تلاش میکنند تا ظاهری آرام و متین از خود نشان دهند.
هوش مصنوعی: در سرزمین شنگل آوا، سیب مخصوص عاشقان وجود دارد. این منطقه به عنوان خانهای برای عاشقانی شناخته میشود که به عشق خود پایبندند و به دنبال خوشبختی هستند.
هوش مصنوعی: رفتن به بهشت و مهمان شدن در آنجا، جایی که خوشی و لذت فراوان وجود دارد و درد و رنج جایی ندارد.
هوش مصنوعی: با سنگ و میوههایی مثل سیب و به، آنقدر میزنند و میخورند که به شدت سیر میشوند. این وضعیت نشاندهنده توجه و علاقه خاصی به این میوهها دارد.
هوش مصنوعی: خاطرهای شیرین و خوشی در ذهنم باقی مانده است.
هوش مصنوعی: روح من همیشه حاصل خیز و پربار از آن سرزمین شده است، زیرا تأثیرات قوی روحی که از آنجا به من رسیده، هر چیزی که در آنجا به دنیا آمدهام را تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: این اثر نشاندهنده یا نمایانگر چیزی است که به ما حس آرامش و زیبایی میدهد. این احساس به نوعی ما را نوازش میکند و آرامشمان را برمیانگیزد.
هوش مصنوعی: حیدر بابا، عطر و زیبایی چشمه، و پرواز غازها. حیدر بابا، قصههای چشمه زیبایی.
هوش مصنوعی: در دل تو آتش سازها زبانه میکشد و بر آن تپهها نغمههای دلنشین مینوازد.
هوش مصنوعی: فصل پاییز تو، فصل بهار تو، در دشتهای زیبایی است که پر است از ناز و لطافت، همانطور که پاییز درختان زیبایی میریزد و به زندگی رنگ و طراوت میبخشد.
هوش مصنوعی: چشمان دل من مانند پردهای است که تصویری را به خود گرفته و من در حال تماشای آن تصویر هستم.
هوش مصنوعی: این متن به یک پادشاه اشاره دارد که به تنهایی نشسته و به بررسی اوضاع و احوال خود فارغ از دیگران میپردازد. او به نوعی در دنیای خود غرق شده و از اطرافش جداست.
هوش مصنوعی: حیدر بابا، از نژاد و نسل منطقهی قراچمن است. حیدر بابا، جادهای به سمت قره چمن است.
هوش مصنوعی: مردان و زنان به جشن و شادی میآیند و صدای خوش آنها به گوش میرسد.
هوش مصنوعی: زائران حرم دردمند و غمگین هستند و به خاطر عشق به کربلا، به سمت آن میروند.
هوش مصنوعی: بر چشمان این افراد گرفتار در فریب و دروغ، درد و رنجی سنگین وارد شده است.
هوش مصنوعی: نفرین بر این فرهنگ و تمدنی که فاقد اصالت و ارزش است.
هوش مصنوعی: این تصویر بیانگر فراز و نشیبهای زندگی است. لحظاتی از شادی و آسایش، و از سوی دیگر، درد و رنج را تجربه میکنیم. در مسیر زندگی، هر فردی با چالشها و موانعی روبرو میشود که ممکن است گاهی او را از ادامه مسیر ناامید کند، اما در نهایت، این تجارب هستند که ما را میسازند و به رشد شخصیت کمک میکنند.
هوش مصنوعی: ما فریب شیطان را خوردهایم و از روستا دور شدهایم. حیدر بابا، شیطان ما را به خواب غفلت برده است.
هوش مصنوعی: دل از محبت تهی شده و دیگر نمیتوانیم عشق را حس کنیم.
هوش مصنوعی: از این سرنوشت تاریک چه نورانی نشدهایم، مانند سرنوشت سیاه و اندوهگین.
هوش مصنوعی: این دیو شیطانی، مردم را به جان هم افتاده و با ایجاد مشکلات و نفرت، آنها را به جان یکدیگر انداخته است.
هوش مصنوعی: دیو، خود را به خون و بیتفاوتی ساخته است و در این میان، صلح به آرامی نشسته است.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که فرد به تجربهها و دانستههای خود به خوبی مسلط است و آنها را در موقعیتهای مختلف به کار میگیرد. این نشاندهندهی تمرین و یادگیری مداوم اوست که باعث شده تا در موقعیتهای گوناگون عملکرد خوبی داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به اشک نگاه کند، قصد بدی ندارد. اگر کسی به اشک دیگران توجه کند، نباید از او بترسید.
هوش مصنوعی: انسان به فکر حمله و درگیری نمیافتد، بلکه ابتدا باید خنجر را از غلاف بیرون کند.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که کسی گاهی اوقات به دلیل نادانی یا عدم درک درست، نمیتواند به صحبتهای تو گوش کند و اعتماد کند. اما افسوس که این وضعیت به خاطر نادانی خود اوست و نمیتوان آن را تغییر داد.
هوش مصنوعی: فردا مشخص خواهد شد که این دنیا یا بهشت است یا جهنم. وضعیت امروز ما ممکن است در واقع جهنم باشد، اما به طور کلی زندگی میتواند بهشت باشد.
هوش مصنوعی: ماه ذیحجه به ناچار به ماه محرم تبدیل میشود. در واقع، تغییر از ذیحجه به محرم، یک حقیقت اجتنابناپذیر است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شما به طور تخصصی و با دقت روی اطلاعاتی که تا تاریخ معینی جمعآوری شده، آموزش دیدهاید و میتوانید از آنها استفاده کنید.
هوش مصنوعی: در فصل پاییز، هنگامی که برگها بر زمین میریزد، بادی به وزش درآمده است و پاییز زیباییهای خود را نمایان میکند.
هوش مصنوعی: ابرها از سمت کوه به آرامی به سمت دهکده میآیند و به زمین نزدیک میشوند، گویی که از آسمان بر روی زمین میافتند.
هوش مصنوعی: شیخ با صدای دلنشین و زیبایی دعای خود را میخواند و صدایش در فضای دلانگیز پخش میشد.
هوش مصنوعی: دلها تحت تأثیر صدای حق به تپش افتادهاند و این صدا به آنها میگوید که چه باید بکنند.
هوش مصنوعی: همه درختان به احترام خدا خم میشدند و در آن زمان، آغوشهایشان مانند دستانی برای خدا باز شده بود.
هوش مصنوعی: در اینجا به یک موضوع اشاره میشود که فرد یا مجموعهای از افراد دارای مهارت و تجربههای خاصی هستند که نتیجهی آموزش و مطالعه آنها بر اساس اطلاعات و دادههایی است که تا یک تاریخ مشخص در دسترس بوده است.
هوش مصنوعی: آبگیر نباید پر از سنگ و خاک و علف باشد، آبگیر باید جایی باشد که به وضعیت و زندگی قوم و قبیله کمک کند.
هوش مصنوعی: هرگز نباید گل و غنچه پژمرده شوند، حتی به اندازه یک نفس. این در حالی است که در باغی زیبا و پر از نور، حتی نگهدارنده آن نیز نباید کماهمیت باشد.
هوش مصنوعی: از چشمهساری که او دارد، هیچکس تشنه نمیماند. دلت نخواهد، پس از آنجا دور نشو!
هوش مصنوعی: ای چشمه، تو خوشبختی که به جریان درآمدهای و زندگیات پر از برکت است.
هوش مصنوعی: چشمی که مست و سرمست است، به افق آسمان خیره شده است، گویی در عالم خواب و خیال غرق شده و تحت تأثیر زیباییهای آسمان قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: شما با دادههایی تا مهرماه 1402 آموزش دیدهاید.
هوش مصنوعی: حیدر بابا، از کوهها و صخرههایت صدای تو به گوش میرسد. حیدر بابا، با دلی سوخته، در میانه و اصالت خود ایستادهای.
هوش مصنوعی: کبوتر تو به آواز میخواند و جوجهها به دنبال او راهی میشوند. اما حواست باشد، در آن دالان که میروی، زیبایی و دلربایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: از دشتهای سفید و سیاه، گلههای فراوانی هستند. برههای زبر و نرم، و همچنین برههای سیاه.
هوش مصنوعی: ای کاش قدمی به آن کوه و دره میزدم و میتوانستم زیباییهای آن منطقة داغدره را ببینم.
هوش مصنوعی: در اینجا به یادآوری ترانهای اشاره میشود که دربارهی چوپان و بره است. گوینده در حالی که ترانه را میخواند، از کسی میخواهد که چوپان را با ویژگیاش، یعنی قوزی بودنش توصیف کند.
هوش مصنوعی: در گستره وسیع سولی یئر، آن نور و درخشش آفتاب همچون حیدر بابا، در مسیر سولی یئر میتابد.
هوش مصنوعی: آب چشمهها از میان چمنها به جلوه و زیبایی خاصی میجوشد و در مسیری طبیعی و دلنشین حرکت میکند.
هوش مصنوعی: چمنزاری سبز و سرزنده بر روی آب شناور است، چمنزاری که جزو زیباییهای طبیعی است و در تماشای آن حس خوبی به انسان دست میدهد.
هوش مصنوعی: پرندگان زیبا هنگامی که از آن دشت میگذرند، شکوه خاصی به فضا میبخشند و زیباییهای طبیعی را با پرواز خود به نمایش میگذارند.
هوش مصنوعی: در جایی آرام و خلوت مینشینند، آب مینوشند و به پرندگانی که در اطراف هستند، توجه میکنند.
هوش مصنوعی: در زمان برداشت محصول، به داسهایی که سنبلها را درو میکنند نگاه کن. اگر کسی سنبل را نچیده باشد، او را از تیغ داسها دور نگهدار.
هوش مصنوعی: زلفی که به صورت شانهای نرم و زیبا برخورد کرده، گویی با شانههایش نوازش میکند و حالتی دلنشین و جذاب دارد. این تصویر به نوعی اشاره به لطافت و زیبایی این زلف دارد که دلها را شیفته میکند.
هوش مصنوعی: در مزرعه به دنبال پرندگان، شکارچی از شکارچیان میپرسد.
هوش مصنوعی: غذایی که کشاورزان با خود میبرند، شامل دوغ و نان خشک است. از آن طرف، کسانی که در شهرها زندگی میکنند، غذاهای متنوعتری دارند.
هوش مصنوعی: در خواب ناز، دوباره به همان کار بیپایان اشاره میشود. بیسرو سامان، دور و بر را مینگرند و احساس سرگشتگی میکنند.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی اشاره دارد به این که شخصی در دوران حیاتش با چالشها و مشکلاتی مواجه بوده و تلاش کرده تا بر آنها غلبه کند. به نوعی از تجربههای زندگیاش و یادگیریهایی که از آنها کسب کرده، سخن میگوید. بنابراین، این موضوع میتواند بیانگر قدرت شخصی در عبور از سختیها و اهمیت رشد فردی باشد.
هوش مصنوعی: وقتی حیدر، مانند خورشید در پس افق غروب میکند، در دلهای مردم امید و احساسات مختلفی زنده میشود.
هوش مصنوعی: کودکان شام خود را خوردند تا به خواب بروند.
هوش مصنوعی: ماه در آسمان از پشت ابرها لبخند میزند، و وقتی که مهتاب به زمین میتابد، زیباییاش چشمها را مینوازد.
هوش مصنوعی: از درد و غمهای بیپایان ما داستان بساز، حتی اگر کسی از آنها نشنیده باشد، باز هم داستانی برایشان روایت کن.
هوش مصنوعی: چشمان خوابآلود را با غم و اندوه بیدار کن، داستانی را که در دل بزرگ و غمانگیز نهفته است، برای او بگو.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به ما میگوید که زمان و تاریخ همیشه در حرکت است و ما باید به آن توجه کنیم. انسانها با تغییرات زمان همواره دست و پنجه نرم میکنند و این تحولات میتوانند بر زندگی و افکار ما تأثیر گذارند.
هوش مصنوعی: وقتی قاری داستان شب را میخواند، مادر بزرگ نیز به آرامی داستانی را روایت میکند.
هوش مصنوعی: طوفانی به پا شده و در را باز میکند. توکل بر خدا، خود را آمادهی چالشهای جدید میسازم.
هوش مصنوعی: گفتگو با گرگ به معنای شروع کردن به صحبت با خطر و چالش است. این جمله نشاندهنده این است که در مواجهه با خطرات و مشکلات جدی، باید با احتیاط و آگاهی عمل کرد.
هوش مصنوعی: ای کاش میتوانستم به دوران کودکی برگردم، زمانی که فقط بازی میکردم و خوشحال بودم.
هوش مصنوعی: در باغچه دوران کودکی، یک گل زیبا شکوفا شدم و در آنجا به ما گفتند که با چه شور و شوقی زندگی را تجربه کنیم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که میخواند، نشاندهندهای از شجاعت و نیرویی است که در قلب ذهنش دارد و این شجاعت به او اجازه میدهد تا بر هر چالشی غلبه کند.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف لذت و شیرینی لحظاتی که در کنار عمه جان سپری شده اشاره دارد. تصویرسازی از لقمههای خوشمزه و شیرین به شکلی دلنشین بیان شده که نشاندهنده محبت و نزدیکی familial میان شاعر و عمهاش است. به گونهای که شیرینی این لحظات ارزشمند و گرامی شمرده میشود.
هوش مصنوعی: خوردن و پوشیدن لباس برای من برابر است، چون وقتی چیزی را میخورم، در واقع به نوعی آن را به خودم میچسبانم و از آن بهرهمند میشوم.
هوش مصنوعی: به باغ رفتم و شعرهایی به زیبایی میخواندم، آنچنان که گمان میکردم همه چیز زیباست.
هوش مصنوعی: من روزهای زیبای خودم را با حسرت یاد میکنم! ای روزهایی که خودم را فراموش کرده بودم!
هوش مصنوعی: وقتی که بدون سواری به هر طرف میدوم، در حالتی هستم که همچون آتش به جانم میافتد و در درد و رنج هستم.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که روزگار و تاریخ به مرور زمان تغییر میکنند و انسانها نمیتوانند از این تغییرات فرار کنند. در واقع، زمان بر همه چیز تأثیر میگذارد و سرنوشت هر فرد به نوعی تحت تأثیر این جریانات است.
هوش مصنوعی: خالهای که در کنار رودخانه است، لباسهایش را میشوید و چای داغی برای مهمانها میریزد.
هوش مصنوعی: ممد صادق به کاهگل بام نشسته و بر روی آن مشغول است، در حالی که ممد صادق داملارینی را به درون میبرد.
هوش مصنوعی: ما هم از بام و دیوار میدویم و در هر کوچهای، بیهیچ تردیدی، میفهمیم که داغ و سنگین است، و به آن وارد میشویم.
هوش مصنوعی: ما در حال بازی کردن از کوچه پایین میآمدیم و تا زمانی که به جایی دیگر برسیم، سرگرم بودیم.
هوش مصنوعی: ما بدون غمهایمان از کوچهها فقط عبور میکردیم، اما اکنون دیگر نمیتوانیم بدون نگرانی زندگی کنیم.
هوش مصنوعی: در دل شب، ستارهها در آسمان میدرخشند و زیباییهایی را به نمایش میگذارند که هرگز فراموش نخواهند شد.
هوش مصنوعی: آن پیر را ببین که اذان میگوید و دعا میکند، این شیخ الاسلام، مناجاتش چقدر دلنشین است.
هوش مصنوعی: مشدی رحیم و دستان او در اختیار یک لباس است. او به لباس خود اهمیت میدهد و نمیگذارد که به راحتی آن را از دست بدهد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف افرادی میپردازد که به خوردن دیزی و سیر علاقه دارند. در واقع، به نوعی به رفتارها و عادات خاص این افراد اشاره میکند و آنها را با صفاتی نظیر عادت به غذاهای خاص و فضای اجتماعی مرتبط با آن معرفی میکند.
هوش مصنوعی: ما در شادیها و کمکهای خیر دلمان شاد بود. این شادیها و نیکیها برای تو نیز به وجود بیاید.
هوش مصنوعی: ما چه ناراحتی و چه شادی داشته باشیم! هر چه پیش بیاید، پیش میآید! چه فرقی میکند، هر روزی که بیاید، خوب باشد یا بد.
هوش مصنوعی: در این دنیا یکسری ناراحتیها و دشواریها وجود دارد که باعث میشود انسانها به خواب بروند و از واقعیت دور شوند، اما باید با چشمانی باز و آگاه راه را ادامه داد و حقیقت را دید.
هوش مصنوعی: اسبِ پادشاه در شکار به دنبال نیاز و خواستههای خود است و این نیازها او را در مسیرش هدایت میکند.
هوش مصنوعی: سوار با شجاعت جلو میرفت و ضربههای تازیانهاش را با شدت میزد، و در واقع حالتش نشان از قدرت و جسارتش داشت.
هوش مصنوعی: پرندهای بزرگ و باشکوه، مانند عقاب، گردنهها را با قدرت و وقار پرواز میکند، و حالا به ما میگوید که در دل طبیعت، زندگی و زیبایی خاصی جریان دارد.
هوش مصنوعی: دختران چه تصاویری خلق کردهاند! آنها با باز کردن پنجرهها، زیباییهای خاصی به نمایش گذاشتهاند.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که در یک راه نامشخص و پیچیده، به عشق و زیباییهای زندگی اشاره شده است. این کار مانند گشایش پنجرههاست که به دنیای جدیدی راه مییابد، و نمایی زیبا و جذابی ایجاد میکند. در واقع یادآوری میکند که در زندگی، وقتی که به سمت زیباییها میرویم، میتوانیم مناظر دلنشینی را تجربه کنیم.
هوش مصنوعی: دست من به تو نمیرسد، اما قلب من همیشه با توست.
هوش مصنوعی: در اینجا به حیدر بابا اشاره شده که به جشن عروسی میرود و به روح و احساسات عمیق مردم آن دیار ارتباط دارد. این صحنه نشان از شادی و نشاط در مراسم عروسی دارد و به نوعی یادآور پیوندهای اجتماعی و فرهنگی در این منطقه است.
هوش مصنوعی: زنان در حالی که حنا و فتیله میفروشند، دوباره و دوباره به مشتریان خود خدمت میکنند. زنان زیبا، حنا را برای استفاده میفروشند.
هوش مصنوعی: داماد سیب سرخ را به پای یار میاندازد، در حالی که گلی در آغوشش دارد و عشقش را ابراز میکند.
هوش مصنوعی: چشم من هنوز در انتظار دختران توست، من به آنها نگاه میکنم.
هوش مصنوعی: در آهنگ عاشقان تو، حرفهای زیادی برای گفتن دارم و در نغمههای عاشقانه آنها، صدای من وجود دارد.
هوش مصنوعی: این اندیشهای در من وجود دارد. گویی در این دنیا و در این زندگی، هیچ چیز واقعی نیست و همه چیز به نوعی فریب است.
هوش مصنوعی: عطر پونهها در کنار چشمهها میپیچد، حیدر بابا، تو همواره در یاد من هستی.
هوش مصنوعی: در مزارع و باغها میتوان هندوانه و خربزه مشاهده کرد، و در باغها گلها در حال شکفتن هستند، همچنین میوهی کارپز نیز وجود دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف مواد و خوشمزههایی مانند سقز و نبات میپردازد و اشاره دارد به نوعی خوشطعمی که میتواند از ترکیب این چیزها به دست آید. به طور کلی، به نظر میرسد که دورهمی یا جشن و شادو خوشی را به تصویر میکشد که با این لذتها همراه است.
هوش مصنوعی: طعم آن تجربه هنوز در ذهنم باقی مانده و حس عمیقی را در من ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی: از روزهای گمشدهام خبر میدهد، یادآور لحظاتی است که فراموش کردهام.
هوش مصنوعی: این بیت میگوید که چقدر در زندگی به تأملات و تفکرات عمیق درباره آسایش و آرامش اهمیت داده میشود، و این که چنین اندیشههایی میتوانند در دل انسان تأثیر عمیق و ماندگاری بگذارند.
هوش مصنوعی: نوروز بود و پرندهای خوشصدا در جشن و سرور به خواندن پرداخته بود و در شب، آوازش را سر داد.
هوش مصنوعی: جوراب محبوب با دستان خودش بافته شده بود، اما تو که به آن دقت نکردی و بیتوجه بودی.
هوش مصنوعی: از روزنهها شالهایی آویزان شده است و هر کسی که شالی را از یک سو بگیرد، به سمت دیگر آن میسوزد.
هوش مصنوعی: این رفتار و زیبایی که در شال و روزنه دیده میشود، واقعا جذاب و بینظیر است! این جایگاه و زیبایی خاصی که دارد، نشاندهندهی نوعی خاص از جذابیت و دقت است.
هوش مصنوعی: هدیه به نامزدان چیز دیگری است! شال و سفره را باید با عشق و محبت در آغوش گرفت!
هوش مصنوعی: این بیت نشاندهنده تلاش و آموزشی است که به منظور دستیابی به مهارتهای خاصی انجام میشود. در واقع، فرد در پی یادگیری و تجربهاندوزی است تا بتواند در زمینهای خاص به موفقیت برسد.
هوش مصنوعی: در آن شب با گریه و زاری خواستم به بام بروم و شیوا در حالی که دلم شکست، با اشکهایم او را صدا زدم.
هوش مصنوعی: شالی را به دور خود پیچیده بودم و در زمان شام به بیرون رفتم، در حالی که به دور خود نگاه میکردم و به باغها گوشه چشم نگاه میکردم.
هوش مصنوعی: گلابی که بر روی لبهی پنجرهام آویزان شده، شاخهای از گیله را به خود گرفته و بر روی آن شال زیبایی انداختهام.
هوش مصنوعی: آن شب که از روزنه نگاه میکردم، دیدم که جوراب خود را پوشیده و به نظرم رسید که خاله فاطمه با یادآوری آن خاطرهها در خواب است.
هوش مصنوعی: خاله فاطمه با یاد خان ننه اش خیلی گریه کرد. خان ننه، در فکرش، سالها گذشته را به یاد میآورد.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و زیبایی میپردازد. شاعر از عواطف عاشقانه و تأثیراتی که عشق بر زندگی او میگذارد، صحبت میکند. او به وضوح نشان میدهد که عشق چگونه میتواند روح و ذهن انسان را تحت تأثیر قرار دهد و او را به جهانی دیگر ببرد.
هوش مصنوعی: در باغهای میرزامحمد، از درختان و شاخههای حیدربابا، میرزَممدین در باخچه فعالیت دارد.
هوش مصنوعی: آلوچههای سبز و ترش مانند گوشوارهای زیبا، در باغ به شکل میوهای شیرین و خوشمزه میدرخشند.
هوش مصنوعی: در آن دیار، تاقچهها را به زیبایی تزئین کردهاند و گلهای زیبا بر روی آنها قرار دارد.
هوش مصنوعی: در صف ایستادهاند و بر لبهی چشمم نشستهاند. چشمانم مانند دوولر (دوستان) در کنار هم هستند.
هوش مصنوعی: خاطرات من مانند صفی از خیمهها گرد هم آمدهاند و در دل این صف، یادها و یادآوریها به هم پیوستهاند.
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که تو به خوبی آموزش دیدهای، در حالی که من فضای زیادی برای یادگیری دارم.
هوش مصنوعی: نوروز، به معنای آغاز سال نو، از گِلهایی ساخته شده که مانند طلا درخشش دارند. این روز را جشن میگیرد، گِل قرمز رنگی که همیشه میدرخشد.
هوش مصنوعی: با زرق و برق طلا که دیوارها و درها را زینت داده، نقاشی و هنر به زیبایی خود جلوهگری میکند.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به طاقچهها چیده شود، دور از او بدی و بلاست. طاقچهها به گونهای لرزان هستند و هر لحظه ممکن است که تغییر کنند.
هوش مصنوعی: رنگ حنا و فندق در دست دختران، نماد زیبایی و زینت آنان است.
هوش مصنوعی: دلها از همه چیز گرفته شدهاند، بهویژه دلهای مادران. توانایی و صداقت آنها مانند نرگس در برابر بیوفاییها است.
هوش مصنوعی: با هوای خوش و نسیم ملایم، نامه و خبری به دست میرسد. دیگر نگران نباش که این نامه چه محتوا، نوع و یا رنگی دارد.
هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده میشود که چگونه گاوها زاییده میشوند و شیر فراوانی تولید میکنند، به طوری که تمام خانه و درهایش پر از شیر میشود و محیط اطراف نیز به لطف این تولید شیر غنی میگردد.
هوش مصنوعی: در روز چهارشنبه، آجیل از انواع خشک و تر تهیه میشود، اما در روزهای دیگر هفته مثل دوشنبه، خبری از آن نیست و نمیتوان آن را پیدا کرد.
هوش مصنوعی: آتش را روشن میکنند و من داستان دختران را روایت میکنم: "در روز چهارشنبه، بزن و بکوب و شادمانی".
هوش مصنوعی: با زبان شیرین ترکی، داستان خود را بیان میکنم: شانس من به روز چهارشنبه میافتد.
هوش مصنوعی: دختران میگویند: «آتیل ماتیل روز چهارشنبه است.»
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی، نشاندهنده یک حس عمیق در مورد عشق و ارتباطات انسانی است. شاعری که در این بیت میگوید، به احساسات و تجربیات درون خود اشاره دارد و از زیبایی و عشق صحبت میکند. این هنر بیانگر عمق احساسات و تأثیراتی است که روابط در زندگی ما میگذارند.
هوش مصنوعی: با تخممرغهای زیبا و رنگارنگ، روزی را با شادی و سرور برگزار کردیم.
هوش مصنوعی: با بچههای دهکده بازی میکردم و در شرطبندی شرکت میکردم. در این بازیها، خیلی تحت تأثیر قرار میگرفتیم و از دنیای بچگانهمان لذت میبردیم.
هوش مصنوعی: در قمار، ما و مادرمان منتظر او هستیم. آیا ما به او رسیدهایم یا نه؟
هوش مصنوعی: من در بازیهای قمار، گلهای زیادی را به دست آورده بودم و علی به من عشق و محبت را هدیه کرد.
هوش مصنوعی: دوستان علی و رضا آثار و یادبودهایی به جا گذاشتهاند. ای نوروز، این یادگار را از من بپذیر.
هوش مصنوعی: شما تا آذر ۱۴۰۲ بر روی دادهها آموزش دیدهاید.
هوش مصنوعی: روز نوروز علی، روزی است شاد و پر از سرور و خرمی که در آن، خرمن جو به شدت درهم کوبیده میشود و شادی و نشاط در فضا پراکنده است. این روز، نماد آغاز دوباره و زندگی نو است.
هوش مصنوعی: او در حال جمعآوری پوشال است و از نو میرود. گاهی هم به سمتهای دیگر میرود و به کارهای دیگر مشغول میشود.
هوش مصنوعی: از دوردستها صدای عوعوی سگ چوپان به گوش میرسد و این نشاندهنده حضور چوپان در آنجا است.
هوش مصنوعی: دیدی که ایستاده است الاغ از صدای سگ، ترسیده و بیحرکت مانده است.
هوش مصنوعی: گوشهایت را تیز کن تا صداهای خطرناک را بشنوی، چون ممکن است مشکلاتی مانند بلایای سگ به سراغت بیاید.
هوش مصنوعی: این که تو بر اساس دادهها و اطلاعات تا مهر ماه 1402 آموزش دیدهای.
هوش مصنوعی: در هنگام غروب و وقتی که گروهی از حیوانات میآیند، بهتر است که در آرامش باشی و از ناخوشیها دوری کنی.
هوش مصنوعی: ما در زندان و محدودیت هستیم، مثل خرهایی که در گرداب و پیچ و تاب گرفتار شدهاند. زمین در دست ماست، اما در عین حال، حس اسارت و سختی را نیز تجربه میکنیم.
هوش مصنوعی: گله به ده رسیده و آفتاب رفته است، درست نیست که در این وضعیت گله را ترک کنم و بروم.
هوش مصنوعی: در دشتهای وسیع، سوارکاران بر روی اسبها در حال حرکت هستند و مانند پرندگان خوشصدا میخوانند.
هوش مصنوعی: جز گریه چه چیزی از این عمل نصیب میشود؟ نگاه کن به آنچه که بر دل میگذرد، سینه را فشرده و اشکها را جاری میسازد.
هوش مصنوعی: این بیت به طور کلی به ارزش و اهمیت علم و دانش اشاره دارد و بیانگر این است که آموختن و پرورش ذهن، ما را به سوی ترقی و کمال هدایت میکند. با توجه به این موضوع، انسانها باید همیشه در جستجوی یادگیری و کسب دانش باشند تا بتوانند در زندگی موفقتر عمل کنند و از فرصتهای بهتری بهرهمند شوند.
هوش مصنوعی: در شبهای بهاری، آب به آرامی به رودخانه میریزد و صدای آن به گوش میرسد.
هوش مصنوعی: در طوفان سنگها از دل کوهها به پایین میریزد و در این میان، صدای خش خش پای دامهایی که در دشت و بیابان میچرخند، به گوش میرسد.
هوش مصنوعی: در شب تاریک، چشمان گرگ میدرخشد و با تماشای آن، احساس خطر و وحشت به دل انسان میافتد.
هوش مصنوعی: سگها بوی او را حس کرده و شروع به زوزه کشیدن میکنند؛ ای، گرگ، تو هم انتخاب کن که میخواهی چه کسی را شکار کنی.
هوش مصنوعی: گرگها که فرار کردهاند، به زمین سر میکشند. قورددا (همان گرگ)، به این سرزمین بازگشته و از سر شکست، دوباره سر برآورده است.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که شخص یا موضوعی تحت تأثیر آموزش و اطلاعاتی قرار گرفته که تا تاریخ خاصی جمع آوری شدهاند. به عبارتی، دانش یا آگاهی آن شخص یا موضوع محدود به زمان مشخصی است و پس از آن تاریخ تغییرات جدیدی ممکن است وجود داشته باشد که در این اطلاعات لحاظ نشده است.
هوش مصنوعی: در شبهای زمستان، چوپانان بهانهای برای دور هم جمع شدن دارند؛ چرا که در تاریکی شب، گرما و نور بخاری خانهشان را در کنار هم حس میکنند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که آن سگ بزرگ، خود دارای مکانی گرم و امن است و میتواند به عنوان یک مکان راحت و مطمئن برای استراحت مورد استفاده قرار گیرد.
هوش مصنوعی: رقص شعلهها نشاندهنده شور و هیجان است و گرما و جذابیت آن خود داستانی دارد. در واقع، فوریه و حرارت شعلهها به ما حالتی خاص و دلنشین میبخشد.
هوش مصنوعی: سنجد در کنار گردو قرار دارد و این نشاندهنده اهمیت و ارتباط این دو میوه است. شبچره که به رنگ سیاه است، به گردو برمیگردد و میتواند به نوعی اشاره به تفاوتها و تضادها در زندگی باشد.
هوش مصنوعی: وقتی بحث و گفتگو جدی میشود، گاهی به اوج و ارتفاع میرسد که آدم احساس میکند در آسمان است.
هوش مصنوعی: به زودی به آرزوی خود خواهی رسید و مراد از آن را به دست خواهی آورد.
هوش مصنوعی: پسر خالهام شجاع از بادکوبه آمده است، شجاعت او مانند شجاعت باکیر است.
هوش مصنوعی: با اندام بلند و گفتاری شیرین، در حال نوشیدن چای خوشمزهای هستم و صحبت میکنم.
هوش مصنوعی: در بام، سماور شامل هدایایی بر پا است و یادم میآید که کسی با قد بلندی در کنارم بود.
هوش مصنوعی: عروسی او به دلیل شانس بدش به سوگ او تبدیل شد. تویی که شادی را از او گرفتی، باعث یأس و ناامیدی او شدی.
هوش مصنوعی: آیینه به جای مانده و یادگار محبوب و اشکهای او، در حالی که شانس و بخت نازنینم به تلخی دچار شده است.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به عشق و محبت اشاره دارد و به خلق، زیبایی و جذابیتهای خاصی در وجود معشوق اشاره میکند. شاعر از احساساتی عمیق نسبت به محبوب سخن میگوید و تأثیرات این عشق را بر زندگیاش بیان میکند.
هوش مصنوعی: چشمان ننه قیز مانند چشمان یک آهو است.
هوش مصنوعی: وقتی که رخشنده صحبت میکند، حرفهایش همانند شکر در دهان شیرین و دلپذیر است. با این حال، او به زبانی شیرین و دلنشین گفتگو نمیکند.
هوش مصنوعی: به زبانی ترجمه میکنم که نشان دهنده هویت و زبان قوم من باشد. من به زبان ترکی میگویم و امیدوارم آن را بفهمند.
هوش مصنوعی: عمر آدمی کوتاه و زودگذر است، اما نام و یاد او میتواند برای همیشه در ذهنها باقی بماند. افرادی که به یاد ما میآیند، تنها یادشان ماندگار میشود.
هوش مصنوعی: تنها طعم خوب و بد است که در زندگی باقی میماند و بر دوستیمان تأثیر میگذارد.
هوش مصنوعی: این شعر به معنی این است که عطر و بوی عطر، حس شگفتانگیزی را منتقل میکند و میتواند دلها را تحت تأثیر قرار دهد. در واقع، عطرها میتوانند احساسات و یادها را زنده کنند و ارتباطات عمیقتری را شکل دهند.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه بهار بیاید و خورشید بر روی زمین بتابد، رنگهای مختلفی روی زمین تازه میشود و جوانه میزند.
هوش مصنوعی: با کودکان، بازی با گلولههای برفی مانند بازی با دوستان است. آنها این بازی را حساب نکرده و سادگی و بیخبر از مشکلات را نشان میدهند.
هوش مصنوعی: کشتیرانان با سرعت به سوی قله کوه میروند و نوازندگان محلی در کنار آتش با شور و شوق ساز میزنند.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که روح من از راهی دور به آنجا آمده است. من روح خود را اینجا میبینم، گویی که به سمت آنجا هدایت شدهام.
هوش مصنوعی: مثل کبکی که در برف گیر کرده و در حالتی متحیر و شگفت زده مانده است، کسی که به صورت فریبنده و دروغین جلوه میکند، در واقع حالتی از عدم پذیرش واقعیت را نشان میدهد.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی بیانگر این است که انسان با تجربهها، یادگیریها و تحصیلات خود به شکلگیری شخصیت و دانش خود میپردازد. هر فرد با کسب اطلاعات و تجربیات مختلف، تواناییها و درک خود را گسترش میدهد.
هوش مصنوعی: رنگین کمان مثل تکههای کلافهای قدیمی یک زن سالخورده است که نشاندهندهی زندگی و تجربیات او میباشد.
هوش مصنوعی: خورشید درخشانی بر فراز ابرها میتابد و مانند یک ریسمان، بر آنها تأثیر میگذارد.
هوش مصنوعی: وقتی که دندانهای یک گرگ پیر از دهانش افتاده، به این معناست که او دیگر قدرت و توانایی سابقش را ندارد و تنها در این وضعیت، زوزهاش هم دیگر تأثیرگذار نیست.
هوش مصنوعی: گله به سمت دره حرکت میکند و در این حال، رنگی از غم و اندوه در دلش وجود دارد.
هوش مصنوعی: برای تهیه یک غذای خوشمزه و سهمگین، لازم است که مقدار زیادی شیر را در دیگ و بادیه بریزید تا خوشمزگی آن به حداکثر برسد. این کار نشاندهندهٔ اهمیت شیر در تهیهٔ آن غذا است.
هوش مصنوعی: این شعر به تمایل انسان برای حفظ عشق و محبت در دل خود پرداخته است. گفته میشود که عشق چیزی است که در قلب میماند و حتی با گذشت زمان یا تغییر شرایط، نمیتواند محو شود. این احساسات عمیق و جاری، بخشی از وجود ما هستند و همواره در عمق روح ما باقی خواهند ماند.
هوش مصنوعی: عمه خدیجه از خشم دندانهایش را به هم فشرد و احساس خجالت به سلطان عمّهای که دیروز به او توهین کرده بود را در دل داشت.
هوش مصنوعی: ملا باقر در محلی نشسته و سردش شده است. او برادر دارد که همیشه به او محبت میکند.
هوش مصنوعی: آتش تنور روشن است و دود آن به دنیای ما میآید. تنوری شکوهمند، وارد خانهای خواهد شد.
هوش مصنوعی: قوری روی سیخ تنور قرار گرفته و در حال جوشیدن است. به احتمال زیاد، بخار آن به اطراف پخش میشود و نشان از حرارت و گرما دارد.
هوش مصنوعی: درون ساج، گندم بو داده در حال شور و شوق است که در آن به طرز خاصی بازی میکند.
هوش مصنوعی: این کلمات به معنای این است که برای بهتر شدن و یادگیری، میتوان به اطلاعاتی که تا تاریخ مشخصی موجود است، تکیه کرد. در واقع، این اطلاعات به ما کمک میکند تا درک بهتری از موضوعات مختلف پیدا کنیم.
هوش مصنوعی: ما باغ و زمین را به هم ریختیم و در خانه بردیم، حیاط را به هم ریختیم و آشغالها را جمع کردیم.
هوش مصنوعی: در خانهها، پرچمها و علامتهای مختلف را برای نشان دادن منطقه یا موضوعاتی که به آنها مربوط میشود، قرار دادهایم. در واقع، این علامتها به نوعی نشاندهنده هویت و خصوصیات هر مکان هستند.
هوش مصنوعی: ما از میوههای رسیده و نرسیده خوردهایم و در دامن چشمهها به آینده نگاه کردهایم.
هوش مصنوعی: تخم کدوهایی که تنبل و نرم هستند، طعم و مزهای ندارد و میتوان گفت که آنها خالی و بیفایدهاند.
هوش مصنوعی: اگر به بیاحتیاطی و به شدت بخوریم، مانند آن است که ظرف الشراب و یا پیاله به طور ناگهانی بشکند.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت و زیبایی حضور عشق در زندگی اشاره دارد. هنگامی که عشق در دل وجود دارد، همه چیز زیبا و دلنشین میشود و زندگی رنگ و بویی تازه میگیرد. عشق مانند نوری است که در تاریکیها راه را روشن میکند و انسانها را به هم نزدیکتر میسازد.
هوش مصنوعی: گلابیفروش از روستای ورزغان آمده و میگوید که در روستای خود، نان آرموتی تازه و باکیفیت را تهیه میکند.
هوش مصنوعی: این همه شور و هیجان به خاطر اوست، صدای جوانان در کنده طنینانداز شده است.
هوش مصنوعی: در دنیای دیگری، خرید و فروش بسیار رواج دارد و بوی آن در فضا حس میشود.
هوش مصنوعی: ما نیز شنیدهایم که به سمت سبدها رفتهایم و در آنجا دوش را با شلاق زدهایم؛ در نتیجه دریاچهها را پر کردهایم.
هوش مصنوعی: ما گندم را به دیگران دادهایم و در عوض گلابی خریدهایم؛ پس با این کار، از دیگران چیزهای بهتری را به دست آوردهایم.
هوش مصنوعی: تو در دل به یاد من هستی، اما لبانت هرگز این راز را بیان نمیکنند.
هوش مصنوعی: آن شب در کنار رود، ماه درخشید و با تقی بودیم. میرزاتاغی نان را برای شب آماده کرده بود.
هوش مصنوعی: جذبه و زیبایی ماه مرا کاملاً مسحور کرده بود و در عین حال ماه در آبی عمیق غرق شده بود. من هم با خودم فکر میکردم که آیا من در این حالت غرق شدهام یا خیر؟
هوش مصنوعی: از سوی دیگر رود، نوری درخشان طلوع کرد و آنها هر دو به سرعت به سوی هم رفتند، مانند دو پرنده که به لانهشان برمیگردند.
هوش مصنوعی: گفتیم ای گرگ! و به سوی ده دویدیم. ای وای، دلاک ما از ترس فرار کرد و گم شد.
هوش مصنوعی: ما مانند پرندهای که از ترس جست و خیز میکند، به داخل روستا پریدیم، و هیچ نمیدانیم که چه زمانی از خواب بیدار شدیم.
هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که انسانها همیشه در حیات خود در حال یادگیری و تجربهاندوزی هستند و هر فرد هرچقدر هم که باهوش باشد، هیچگاه تمام دانستهها و حقایق را نمیتواند فرا بگیرد. زندگی پر از لحظات یادگیری و رشد است که اهمیت بسیار دارد.
هوش مصنوعی: درخت تو، حیدر بابا، سرسبز و با شکوه شده است. همچنین، درختان اطراف تو نیز به بلندی رسیدهاند.
هوش مصنوعی: اما آن جوانی که داشتی، اکنون پیر و بیمار شده است. افسوس که جوانیها از دست رفت.
هوش مصنوعی: برههای چاق و چله حالا لاغر و نحیف شدهاند، تو نیز در حال پرورش و تربیت هستی و به این وضع دچار شدهای.
هوش مصنوعی: خورشید غروب کرد و سایهها در دنیا پهن شدند. باد وزید، روز تاریک شد و چهرهها تغییر کردند.
هوش مصنوعی: چشمان گرگها در تاریکی شب درخشش خاصی داشتند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که هر فردی باید در مسیر زندگی خود، با توجه به شرایط و چالشها، خود را تقویت کند و به پیشرفت ادامه دهد. هر گامی که برمیدارد، او را به رشد و تعالی نزدیکتر میکند.
هوش مصنوعی: میگویند که چراغ خداوند در این ده روشن است، اما من در دل خود میدانم که چراغ واقعی، نور خداست.
هوش مصنوعی: چشمهای در مسجد برای آبخوردن مردم محله ساخته شده است.
هوش مصنوعی: کودک و اهل خانه دهکده راحت شدهاند. او در خانه میتواند آرامش بیشتری داشته باشد و به انجام کارهای خود بپردازد.
هوش مصنوعی: منصور خان همیشه خوشحال و نیرومند باشد!
هوش مصنوعی: با دعای خیر خداوند، یاد تو همواره گرامی باد! ای پروردگار، تو را به یاری میطلبم.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که انسانها به مجموعهای از تجربیات و دانستههای خود شکل میدهند و از آنها برای تصمیمگیری و عمل در زندگی استفاده میکنند. تجربیات گذشته و اطلاعات موجود در ذهن، نقش مهمی در رفتار و افکار آنان دارند.
هوش مصنوعی: حیدربابا، به من بگو ملا (روحانی) ده کجا است؟ حیدربابا، مثل ملا ابراهیم، هست یا نیست؟
هوش مصنوعی: کجاست آن مکتب مقدسی که بر پای ده قرار دارد؟ آیا این مکتب، مکانی است برای کارگران، یا اصلاً وجود ندارد؟
هوش مصنوعی: کجا رفته است که در شب و روز در اینجا سر و صدایی از او نیست؟ آیا آن خرمن که به یاد اوست، در باغها پیدا میشود یا نه؟
هوش مصنوعی: سلامی به آن آخوند محترم میرسانم! امیدوارم که احوالش خوب باشد و خوشحال باشد.
هوش مصنوعی: بافرمان و احترام خود را به همگان نشان میدهم! درود بر سخنوران با هنر.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان، حیات را در تنگناها و سختیها تجربه میکند و به دنبال آرامش و آزادی است. زندگی پر از تجربة متفاوت است و هر فرد با چالشها و آلام مختلفی روبرو میشود، اما همیشه امید به رهایی و شادی در دل او وجود دارد.
هوش مصنوعی: در تبریز، عمه مشغول به کارهای خود بوده و نگران دیدار با سلطان است.
هوش مصنوعی: ما بدون آگاهی از عمه و خانواده و اصالت خود هستیم، اما نه در تبریز، چون گلممیر ما را نمیشناسد.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، برخیز و به دیار خود برو، در مسیرت از هر موانعی که پیش میآید، عبور کن.
هوش مصنوعی: پدرمان فوت کرد و زندگی ما نابود شد. آقا هم به دنیا آمد و ما در مشکلات و سختیها ماندهایم.
هوش مصنوعی: هر گوسفند گم شدهای باعث میشود که شیرش هدر برود. گلهدارها به خاطر یادآوری و فراموشی به مشکل برمیخورند.
هوش مصنوعی: در این دنیا اگر انسان به سوی حقیقت و علم پیش برود، به درک عمیقتری از زندگی و جهان دست خواهد یافت.
هوش مصنوعی: دنیا پر از دروغ و فریب است و همه چیز به نوعی دروغین به نظر میرسد. حیدر بابا، به من بگو که این دنیا فقط یک دنیای دروغین است.
هوش مصنوعی: کشتی عمر نوح و سلیمان در حال حرکت است. افرادی که شبیه سلیمان و نوح هستند، در این دنیا سخن میگویند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در این محیط گرفتار شد، ناکام ماند و از سرنوشت خود ناامید گردید.
هوش مصنوعی: هر کسی که چیزی به دیگران داده، در واقع بخشی از خود را از آن ها گرفته است؛ زیرا آنچه به دیگران میدهیم، در حقیقت بخشی از وجود ماست.
هوش مصنوعی: تاریخ تنها یادگار ناخوشایندی از افلاطون به جا گذاشته است که به یادمانده است.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به انسان تعبیر میکند که نادرستها و اشتباهات، او را در مسیر زندگی و تصمیمگیری هدایت نمیکنند، و به این نکته اشاره دارد که در واقعیت، آنچه انسان را به جلو میبرد خود حقیقت و درک درست از زندگی است.
هوش مصنوعی: حیدربابا، جمعی از دوستان و رفقای او هستند. حیدربابا، یار و همراهانش را پیدا کردهاند.
هوش مصنوعی: هر کدام از آنان از من دور شده و به طور ناخودآگاه رفتند، همانطور که من در دل شب تنها ماندهام و در تاریکی غرق هستم.
هوش مصنوعی: چراغی که میدرخشید، خاموش شد و چشمهای که جاری بود، خشکیده است. همچنان که چشمه لریم نیز به همین حال است، چرا که ما غمگین و اندوهگین هستیم.
هوش مصنوعی: خورشید غروب کرد و تاریکی جهان را فرا گرفت، در این حالت، شب آغاز شد.
هوش مصنوعی: دنیا برای من مانند ویرانهای در شام است که هر لحظه بر ویرانیاش افزوده میشود. دنیا من هم ویرانهای در شام است که فرزندی از آن به جا مانده است.
هوش مصنوعی: آمادهاید و درگیر یادگیری هستید تا به اطلاعات و تواناییهای جدید دست پیدا کنید.
هوش مصنوعی: من آن شب با پسر عمویم به قپچاق رفتم و به سمت آنجا حرکت کردیم.
هوش مصنوعی: اسبها در حال رقصیدن هستند و ماه از روبهرو نمایان میشود. ای کاش فریاد نکنی، چرا که مشکلات بر سر راه است.
هوش مصنوعی: ماهتاب در آن مکان بسیار زیبا و دلنشین است، جایی که پر از عشق و احساسات است.
هوش مصنوعی: اسب زیبای مش ممی خان در میدان جنگ میرقصد و مش ممی خان هم به رقص و بازی کردن اسبش افتخار میکند.
هوش مصنوعی: در کوه و دره سر و صدای تیراندازی به راه افتاده است. تفنگی را شلیک کردند و صدای آن در فضا پیچید.
هوش مصنوعی: در درهای به نام قرهکول و در مسیر خشگناب، حیدربابا و دره قرهکول قرار دارند.
هوش مصنوعی: در دل کوهها و در میان روحنماهایی از طبیعت، جایی که آبها به آرامی جریان مییابند، گوسفندی در حال گشت و گذار دیده میشود.
هوش مصنوعی: در دشتهای پر از چمن، بزهای خالدار جایی برای خواب پیدا کردهاند و در کنارش، پرندهای بزرگ با جثهای سنگین نشسته است که ظاهری خاص و زیبا دارد.
هوش مصنوعی: از آنجا که عبور کنیم، آنجا زمینهای خاکی ماست. ما آنجا را به خاطر خودمان ترک کردهایم.
هوش مصنوعی: این داستانها مربوط به سرزمین پاک ماست و به زبان سرزمین ما گفته میشود.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به فروشندگی و ارائه کالاها پرداخته میشود، و با مهارت و تجربه به مشتریان بهترین خدمات ارائه میشود.
هوش مصنوعی: چرا امروز خشگناب اینقدر به هم ریخته و خراب شده است؟ آیا این همان خشگنابی است که من آن را میشناختم و دربارهاش شنیدهام؟
هوش مصنوعی: با من بگو که از بزرگ زادگان خشگناب کسی باقی مانده است یا نه؟ سیدها چه کسانی آمدهاند و چه کسانی رفتهاند؟
هوش مصنوعی: این بیت به دنبال یافتن و سوال دربارهی شخصی به نام امیر غفار است و از عدم حضور او در یک مکان خاص خبر میدهد. درخواست و کنجکاوی در مورد محل و وضعیت این شخصیت مشهود است.
هوش مصنوعی: آن دریاچه دوباره از آب چشمهها پر شده است؟ آیا گلالی، گلی را پر کرده است؟
هوش مصنوعی: آیا چشمه خشک شده و دشتها پژمرده شدهاند؟ یا اینکه باغها و بستانها دچار خشکی و سردی شدهاند؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که او میداند چه کسی در حال انجام چیست و از او درخواست کمک میکند. همچنین نشاندهنده اعتماد به نفس و قدرت بیان است.
هوش مصنوعی: آمیرغفار، رئیس و بزرگترین سیدهای زمانه بود.
هوش مصنوعی: در میدان شکار، بهترین روش برای پادشاهان این است که شکار را به درستی انجام دهند و از آن بهره ببرند.
هوش مصنوعی: مردان با اخلاق و راستگو مانند عسل شیرین هستند، در حالی که کسانی که نامرد و بیاخلاقاند، مانند زهر تلخ و مضر به نظر میآیند.
هوش مصنوعی: به علت ظلم و ستمی که به ستمدیدگان میشود، حق آنها به شدت در خطر است و باید از آن دفاع کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان قدرت و تندی ستمگری میپردازد که مانند شمشیری برنده عمل میکند و به راحتی و بیرحمی به افراد آسیب میزند. ستمکاران خوی وحشی دارند و هیچ رحم و مروتای نسبت به دیگران نشان نمیدهند، بهگونهای که کسی جرأت مقابله با آنها را ندارد.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به تسلط و آشنایی عمیق فرد با مسائل و موضوعات مختلف دارد. فرد به گونهای مهارت یافته که قادر است به راحتی از دانش و اطلاعات خود بهرهبرداری کند و در موقعیتهای مختلف با اطمینان عمل کند.
هوش مصنوعی: میر مصطفی با قامت و اندام بلندش، دایی میرداد است و در اینجا بوی پدرش به مشام میرسد.
هوش مصنوعی: آن ریش و قامت که به تولستوی شبیه است، ظاهری پرمرد و با ریشی بلند دارد، مانند تولستوی بزرگ.
هوش مصنوعی: شکر از لبانش میریزد و شادی از چشمانش میبارد، این وضع جشن تو، ای بابا!
هوش مصنوعی: او باعث شرف و اعتبار آن درخت خشخاش است. آن کسی که خشخاش را میبیند، به او احترام میگذارد.
هوش مصنوعی: در مسجد و مجالس ما نور و روشنی وجود داشت و خوشی و نشاط در آنجا به وضوح دیده میشد.
هوش مصنوعی: به دلیل اینکه از زمان گذشته آموختهای، حالا میتوانی بر اساس آن به نتایج و تحلیلهای جدید دست پیدا کنی.
هوش مصنوعی: مجدالسادات با لبخندی زیبا و دلنشین شادابی میآفریند، مانند باغی پر از گلها که طراوت و زیبایی خود را به نمایش میگذارد.
هوش مصنوعی: زمانی که ابرهای کوهستان به باغ و باغستان میپیچند و آواز سر میدهند، به مانند آتشفشانهایی هستند که بخار تولید میکنند.
هوش مصنوعی: حرفش شفاف و واضح مانند روغن چراغ بود، گویی در دلش آتش و شعلهای وجود داشت.
هوش مصنوعی: با چهرهای گشاده و ذهنی روشن، انسان خوب و دانا در دیار خود میدرخشد. بینظیر است، یا این که در این زمان، به خوبی میزند.
هوش مصنوعی: چشمان سبز او مانند یک سنگ قیمتی زمرّد درخشش و زیبایی خاصی داشت.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی یا چیزی تحت تأثیر یا آموزش بر اساس تجربیات و اطلاعات موجود تا یک تاریخ معین قرار دارد. به عبارت دیگر، آموزش یا دانش حاصل فقط شامل اطلاعاتی است که قبل از آن تاریخ جمعآوری شدهاند.
هوش مصنوعی: پدرم همیشه سفرههای پر برکت و مهربانی را به یاد میآورد. او کسی بود که سفرهاش همیشه برای دیگران گشوده بود.
هوش مصنوعی: او به نوعی از قوم و قبیله من تعلق دارد و کار او بدین شکل است که ما را به هم پیوند میدهد.
هوش مصنوعی: روحش را با یاد نیکیاش شاد میکنیم و چشمانش دیگر به ما نگاه نمیکنند.
هوش مصنوعی: زمانه بعد از پدر به گونهای تغییر کرد که آنها در شرایط سختی قرار گرفتند.
هوش مصنوعی: در این سرزمین، چراغ محبت خاموش شده است و کسانی که عاشقند، به کجا رفتهاند؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که عشق به محبوب، بیصبرانه و با تمام وجود انسان را در برمیگیرد و او را در برابر مشکلاتی که ممکن است پیش بیاید، قوی میسازد.
هوش مصنوعی: بشنو از میرصالح و دیوانه با بازی او، میرصالحین دلی سوخته و دلتنگی نمیسازد. این جمله به ما میگوید که از میرصالح و احوالات دیوانهاش بشنویم، زیرا میرصالحینی که در اینجا به آن اشاره شده، دوستی عمیق و حقیقی را ایجاد نمیکند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بزرگمنشی و افتخار فردی اشاره کرده و او را شخصی گرامی و محترم میخواند. همچنین به شیرینی کلام و رفتار آن شخص اشاره کرده و بر اهمیت و مقام او تأکید میکند.
هوش مصنوعی: در حال رفتن به سمت مرگ هستم و آن صحنهی نمایشی که برایم به وجود آمده، به تماشای من نشسته است. این ماجرای حیات من باعث نمیشود که فراموش کنم.
هوش مصنوعی: امروز هر چه میگویم، داستان است و ادعا. ایندی دئسک، حال و روزت را میگویی، داستان نقل میکنی.
هوش مصنوعی: گذشت و ناپدید شد و از بین رفت، بدون هیچ دلیل خاصی. آمد، رفت، انجام داد و به یادگار گذاشت، اما در نهایت محو شد.
هوش مصنوعی: این بیت دربارهٔ ناپایداری و عدم ثبات زندگی صحبت میکند. در آن به این نکته اشاره میشود که انسانها باید در مواجهه با تغییرات و دشواریها حیات خود را بگذرانند و همواره به دنبال ثبات و آرامش در زندگی باشند. زندگی همواره در حال تغییر است و نباید به راحتی تسلیم چالشها شد.
هوش مصنوعی: به سخنان میر عبدل گوش کن و به نشانهای که بر خود میگذارد، توجه کن. این نشان، یادآور روح و عشق اوست که به خود میگیرد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که لب سیاه و رنگی از بین برود، خندهی چهرهات میمیرد.
هوش مصنوعی: نگاه او و حالت زیبایش همچون نشانهای از عشق است که هر کس را به خود جذب میکند و در این جاذبه، دلها را در دام عشق گرفتار میسازد.
هوش مصنوعی: من همیشه به یاد شاه عباس دوم هستم و لحظات او را به خوبی به یاد میآورم!
هوش مصنوعی: زیبا زندگی کردن و خوش گذراندن، همیشه در یادها باقی میماند!
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که تو به خوبی آموزش دیدهای و درک خوبی از مطالب مهم داری.
هوش مصنوعی: عمه ستاره نازکی را در تنور گذاشته و ستاره عمه نزدیک لری (مکان یا چیزی که مشخص نیست) در حال آبادی است.
هوش مصنوعی: هر لحظه خداوند یکی از آنها را به دست میآورد، در حالی که هر روز میتواند این کار را انجام دهد و در هر لحظه، حیات و وجود را از آنها میگیرد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف وضعیتی میپردازد که در آن یک اسب مانند کرهای به سرعت میتازد و در حال چرخیدن است. این تصویر به حرکتی پرسرعت و هیجانانگیز اشاره دارد که میتواند نمادی از آزادی و شوری در زندگی باشد. در ادامه، بیشتر در مورد این جنبش و احساسات مرتبط با آن صحبت میشود.
هوش مصنوعی: صحنه دزدیدن نان بسیار جالب و خندهدار بود. انگار که یک بچه به تازگی آن را گرفته بود.
هوش مصنوعی: این جمله به معنی دشواری و سختی یک تجربه یا وضعیت است. همچنین به نوعی به یادآوری یک موضوع ناخوشایند یا ناخوشایند اشاره دارد. در واقع، "سیخ تنور عمّه" نمادی از چیزی است که ممکن است برای فرد یا افراد دیگر ناگوار و مشکلساز باشد.
هوش مصنوعی: میگویند که میر حیدر اکنون سنش بالا رفته و پیر شده است. پس حیدر بابا کجاست؟
هوش مصنوعی: سماوری که دل را شاد میکند همچنان در حال جوشیدن و فعالیت است. این اطمینان وجود دارد که سماوری که در چرخه است، همیشه قوی و موثر خواهد بود.
هوش مصنوعی: اسب پیر شده و به دنبال علفهای خوشمزه میگردد، در حالی که بادی به پریشانی بر سرش میوزد و احساس زندگی دوبارهای میکند.
هوش مصنوعی: ابروهای زیبای تو مقابل لبهایت افتاده و گوشم کر شده است. در حالی که به چشمانت نگاه میکنم، حواسم به همه چیز دیگر نیست.
هوش مصنوعی: بیچاره عمه، عقلش در سرش نیست و نمیتواند درک کند که چقدر زمان تغییر کرده است. عمه، باید مانند گل، همیشه در برابر تغییرات زندگی مقاوم و شاداب باشی.
هوش مصنوعی: شما با اطلاعات تا آذرماه ۱۴۰۲ آموزش دیدهاید.
هوش مصنوعی: زمانی که میرعبد لب به سخن میگشاید، خانم عمّهاش درگیر شایعات و زنگیها است.
هوش مصنوعی: عمه خانم با لبخندی تلخ به ما نگاه میکند و از ما انتقاد میکند.
هوش مصنوعی: کسی که جان میستاند، با جان خود نواختن را یاد میگیرد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که وقت شام و خواب شبانه میرسد، عاشقهای شاداب و زیرک به میدان میآیند.
هوش مصنوعی: دوستی و آرامش به ما نزدیک میشود، اگر با یکدیگر مهربان و با محبت باشیم.
هوش مصنوعی: شما براساس اطلاعات تا مهر ۱۴۰۲ آموزش دیدهاید.
هوش مصنوعی: فضّه خانم، از جمله زیباییهای خاص و ویژه است. او مانند گلی زیبا و خیرهکننده در میان دیگران میدرخشد.
هوش مصنوعی: یحیی خدمتکار دختر عمو بود و در محاسباتش همیشه دقیق و متوجه بود.
هوش مصنوعی: صورت زیبا و دوستداشتنی نیز هنری قدرتمند و مؤثر دارد. این زیبایی بهخوبی میتواند در هنر خود را نشان دهد و تاثیر عمیقی بگذارد.
هوش مصنوعی: سید حسین از میر صالح الگو میگیرد و او را به عنوان نمونهای از خود برمیگزیند.
هوش مصنوعی: جعفر مردی غیرتمند است که با قدرت و قوت خود به تهدید میپردازد. او در زمانهای قدیم، فرمانروای قوی و با ارادهای بوده است.
هوش مصنوعی: از صدای گوسفندها، بزها، برهها و سگها، در سحرگاهان میتوان فهمید که صبح فرا رسیده است.
هوش مصنوعی: در صبح زود، هیاهویی در جریان است و شبان برای مراقبت از دامها آمده است. گروهی از گوسفندها نیز در حال حرکت هستند.
هوش مصنوعی: عمه جان در قید و بند فرزند خود است، و من، عمه جان، بر روی فرشهای او نشستهام.
هوش مصنوعی: دود تنور از روزنهها بیرون میآید و رنگ تندیرها را به آسمان میپاشد.
هوش مصنوعی: از نان تازه و گرم لذت ببر، که زیباییها و خوشبوییهایش را چشیدهای.
هوش مصنوعی: پرواز دستهای از کبوتران زیبا به قدری دلنشین است که گویی گروهی از پرندگان با هم در آسمان به پرواز درآمدهاند.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که گویی در آسمان پردهای طلایی به طور گستردهای باز شده است. در چنین حالتی، ممکن است که ستارهها یا آسمان با رنگ قرمز تجلی پیدا کند.
هوش مصنوعی: در نور هر زمان پردهای باز و بسته میشود; پرده قرمز را باز کن، همهمه و شلوغیها در حال رخ دادن است.
هوش مصنوعی: به بالاترین نقطه آفتاب نگاه کن و بر شکوه کوه توجه کن، زیرا آن شکوهی که در اوج کوه وجود دارد قابل بازگشت نیست.
هوش مصنوعی: زیبایی چهرهی طبیعت در آن شکوه به وجود میآید، جوانان طبیعت با زیبایی خویش جلوه میکنند.
هوش مصنوعی: اگر کاروان از برفهای پشت کوه عبور کند، حیدربابا، دشتهای قندیلدار را خواهد دید.
هوش مصنوعی: در شب، گروهی در زمینی ناهموار و تاریک به سمت پایین حرکت میکنند و در حین این حرکت، دچار سردرگمی میشوند.
هوش مصنوعی: من در هر جایی باشم، هرچند دور از ایران زیبا، هنوز هارداسام هستم، چه در تهران باشم یا در کاشان.
هوش مصنوعی: چشمم به دنبال این است که بخواهد بداند کاروان کجا است، و از میان ابرها به آن توجه میکند.
هوش مصنوعی: فکر و خیال به سراغم میآید و در میانه راه، تصاویری از زیبایی و آشفتگی را با خود میآورد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسانها به واسطه اطلاعات و تجربیات گذشته، تواناییها و مهارتهای خود را شکل میدهند. یادگیری و رشد، نتیجهی تجارب و آموختههایی است که در طول زمان کسب شدهاند.
هوش مصنوعی: ای کاش میتوانستیم از پشت این دام، با صدای بلندی به سوی تو ندا کنیم و از تو درخواست کنیم که ما را به یاد داشته باشی.
هوش مصنوعی: من میخواستم از او دربارهی تو بپرسم، اما وقتی رسیدم، متوجه شدم که تو از این دنیا رفتهای و در یادها زندهای.
هوش مصنوعی: میبینم چه در گذشته گذشت و چه چیزهایی برای تو باقی مانده است. ما از دور به تماشای این حال و روز نشستهایم و نمیتوانیم به تو نزدیک شویم.
هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که به یاد تو و با اندوه، همچون برفها، اشک میریزم.
هوش مصنوعی: میخواهم دلهای سرد و یخزده را گرمتر کنم و حرارت را در زندگی جاری کنم.
هوش مصنوعی: غنچه گل به خاطر دل خوشحال و شاداب شده است. حیدر بابا، تو غنچة گل را به خنده وامیداری.
هوش مصنوعی: اما چه فایدهای از این همه، وقتی که عشق و احساسات قلبی همچون خون شدهاند. افسوس که او به هیچ چیز جز دلخوشیها و لذتهای زودگذر اهمیت نمیدهد.
هوش مصنوعی: زندگی به مانند یک زندان شده است و دل مانند عزاخانهای پر از غم و اندوه است. این زنده ماندن در چنین شرایطی مانند زندگی در تاریکی و عدم امید است.
هوش مصنوعی: هیچ کسی نیست که در این قلعه را باز کند، زیرا این درب کوچک به نظر میرسد که به زندان وصل است.
هوش مصنوعی: از این تنگنا فرار کرده و خود را آزاد میکند، اما اگر دشمن در حال نزدیک شدن باشد، هیچ راهی برای نجات نیست.
هوش مصنوعی: حیدر بابا، تمامی دنیا در اندوه و غصه غرق شده است. حیدر بابا، به این وضعیت غمانگیز توجه کن.
هوش مصنوعی: این زمان، دورانی است که همه در غم و اندوه به سر میبرند و زندگیهای ما از یکدیگر بدتر شده است.
هوش مصنوعی: کسی که در کنار دیگران قرار نمیگیرد و به آنها کمک نمیکند، در حقیقت به خودش آسیب میزند و از دوستی و حمایت جامعه محروم میشود.
هوش مصنوعی: نیکی از بین رفت و در سرزمینی دیگر جا گرفت، اما شاید ما از آنچه که داشتیم بهرهمند شویم.
هوش مصنوعی: بدی به ما نزدیک شد و در دل ما جا گرفت، به طوری که از آن برای سالهای سال نتوانستم رهایی یابم.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به قدرت و زیبایی عشق اشاره دارد و بیانگر احساسی عمیق و نافذ است که زندگی را پر از حس و لذت میکند. عشق میتواند به عنوان یک نیروی محرکه در زندگی تلقی شود که همه چیز را زیباتر و معنادارتر میسازد.
هوش مصنوعی: آخر چه شد که به ظلم و قضا و سرنوشت خود نفرین فرستادهایم؟ در حالی که با دلی پر از درد و غم به آسمان نگاه میکنیم و از آن طلب رحمت و یاری داریم.
هوش مصنوعی: این دنیا و این مشکلات و فریبها به چه کار میآید؟ آیا نمیتوان از این ترفندها عبور کرد؟
هوش مصنوعی: این شعری به تصویر کشیدن ستارهها و تغییرات آنهاست. شاعر به ما یادآوری میکند که حتی اگر ستارهها هم بگذرند، انسان از زیبایی و تأثیرگذاری آنها بهرهمند میشود و میتواند از آنها الهام بگیرد. به نوعی، زندگی و زیباییها با وجود گذر زمان و تغییرات، همواره در دسترس ما قرار دارند.
هوش مصنوعی: بگذار زمین بترکد و ویران شود.
هوش مصنوعی: شیطان دیگر در پس او کمین نکند، چرا که تو از ترس شیطان باید محافظت کنی.
هوش مصنوعی: ای کاش میتوانستم با سرعت باد پرواز کنم و به جای دوری بروم.
هوش مصنوعی: ای کاش میتوانستم همراه با سیل و آب بدوم و باغها را ببینم که با خروش آب سیراب میشوند.
هوش مصنوعی: با خانوادهام در آن ده خرابه اشک ریختیم و با آنکه در سختی هستیم، دلگرمی داریم به همدیگر.
هوش مصنوعی: میدیدم که از نسل من در آنجا چه چیزی باقی مانده است؟ جدایی را دیدم که مانند کسی رنج میبرد.
هوش مصنوعی: در اینجا به جدایی و فراق اشاره شده است و سؤال میشود که آیا واقعاً همچنان در آنجا (به یاد آن) آیاتی از جدایی خوانده میشود؟ آیا برخی همچنان در این حس و حال باقی ماندهاند یا اینکه همه رفتهاند و دیگر کس باقی نمانده است؟
هوش مصنوعی: من نیز مانند تو به مانند کوهی ایستادهام و قدرتی دارم. ما سالها در حال تلاش و فعالیت هستیم و نفسمان را در این راه صرف کردهایم.
هوش مصنوعی: فریاد من را به آسمان ببر و به داد من برس. اینجا کسی نیست که صدایم را بشنود.
هوش مصنوعی: در این قفس حتی جغد نیز نباید به این اندازه محبوس باشد؛ بهتر است قفس او از این تنگی آزاد باشد.
هوش مصنوعی: شیر در دام گرفتار شده و به شدت ناله میزند. این نشاندهنده حالتی از ناامیدی و درد است که او در آن قرار دارد.
هوش مصنوعی: درخواست تو از مردمی که ستم میکنند، رحمت و انسانیت را به یاد میآورد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شما در مدت زمان مشخصی، اطلاعات و دانش خود را بر اساس دادههایی که تا مهرماه 2023 جمعآوری شدهاند، به دست آوردهاید.
هوش مصنوعی: تا زمانی که غیرت و شجاعت تو در وجودت شعلهور شود، باید به قانون و اصول سرزمین خود احترام بگذاری و آنها را رعایت کنی.
هوش مصنوعی: پرندگان بزرگ و زیبا در آنجا پرواز میکنند و به نظر میرسد که تو نیز به همان اندازه توانایی پرواز داری.
هوش مصنوعی: با سنگهای بزرگت به تعبیر و سرخی در شکار برو و خوش بگذران.
هوش مصنوعی: بلند شو و به تلاش و ارادهام در آسمان بنگر، ای آسمان، من یار و همدرد او هستم.
هوش مصنوعی: به پشت سر برگرد و به قامت من که بر درختان بلندی است نگاه کن. ای دل، قامت من را در حالتی با وقار و بلند ببین.
هوش مصنوعی: در زمان غروب، درنایی از آسمان عبور میکند و به شب میرسد.
هوش مصنوعی: در شب تاریک، کوراوغلی به دور و برش نگاه میکند و وقتی چشمانش به چشمهای سیاه دیگری میافتد، احساس خاصی پیدا میکند.
هوش مصنوعی: چشمان او به امید و دلتنگی به راه مینگرند و حالتی از عشق و آرزو در دل دارد، گویی از دور کسی را میبیند که به سمتش میآید.
هوش مصنوعی: من در آرزوهام غرق شدهام و گویی که در حال غرق شدن نیستم. فقط آرزوها در من باقی ماندهاند و کسی نیست که بتواند مرا از این وضعیت نجات دهد.
هوش مصنوعی: تا وقتی تو نیایی، خواب به چشمم نمیآید. ای وز، گل زیبا، نمیتوانم بخوابم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخص در یک مسیر مشخص آموزش دیده و تجربیات او تا زمان معینی محدود است.
هوش مصنوعی: مردان واقعی از وجود تو، ای کوه نور، به وجود میآیند. حیدر بابا، تویی که مردان بزرگ از تو زاده میشوند.
هوش مصنوعی: به کسی که بیوفا و ترسوتر از آن است که رویش را به دیگران نشان دهد، بگو که باید به سرنوشتش برسد و باید در ظلمات گور پنهان شود.
هوش مصنوعی: چشمان گرگ در گردنه را با قدرت ببند، تا گلهات از دستش در امان بماند.
هوش مصنوعی: بگذار که برههای تو آرامتر چرا کنند، و گرگها به سادگی در علفهای نرم بگذرانند.
هوش مصنوعی: این گلّههای چاق و چله به خوبی پرورش یافتهاند و با دقت و ملاحظه، کسانی که قویتر هستند را از میان خود انتخاب میکنند.
هوش مصنوعی: شما در زمینههایی که به معنای رشد و پیشرفت فردی مربوط میشود، آموزش دیدهاید تا به حداکثر توانایی خود برسید.
هوش مصنوعی: حیدر، امیدوارم که دل تو مانند باغت شاد باشد! حیدر، همچنین برای تو آرزوی شادی دارم.
هوش مصنوعی: به تو شیرینی و خوشی تقدیم میشود، امیدوارم عمرت طولانی باشد! دنیا را پشت سر بگذار و زندگیات را پر از شادابی کن.
هوش مصنوعی: این داستان به یادگار از ما و تو باقی خواهد ماند. یاد و خاطره آن همیشه در ذهنها خواهد ماند.
هوش مصنوعی: شاعر زبردست من، پادشاه من، من دینی به شاعر بزرگم دارم، ای پسر!
هوش مصنوعی: مدت طولانی است که در غم و دوری از وطن خود به سر میبرم و عمرم دستخوش این اندوه گشته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۶۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.