nabavar در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۲۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:

مهناز خانم گرامی درود
با احترام به نوشتار گمنام عزیز ، تکیه کلامی از پدر بزرگم که در جوانی میراب و سرپرست ده بوده ، یادم آمد
میگفت : خانه ی ارباب ، آباد باشه ، رعیت از گشنگی بمیرند .
اعتراض و طعن و لعنی بود به ارباب ، که شما اشاره کردید
شما هم مانا باشید

محمد غفاری در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۲۰ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۳ - غزاله صبا:

شهریار بسیاری از غزلها را با استقبال از حافظ سروده واین عزل هم چنین است ودر این بیت: «اشاره غزل خواجه با غزاله تست
صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را » تضمینی از مصراع این بیت حافظ را هم کرده است. :صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را

هه ژار در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۵۲ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۵۲ - نغمهٔ رفوگر:

پروین شاعری تکرارنشدنی

رامین در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۴:

با سلام
چون صحبت از حضرت داوود (ع) شد، دیدم خالی از لطف نباشه که توضیحات ذیل بیت دوم رو از کتاب دکتر برزگر خالقی اینجا بنویسیم:
"نغمه برکشیدن: سرود و آواز خواندن
مرغ سحر: کنایه از بلبل
داوود: از پیامبران بنی‌اسرائیل که یازدهمین پشت یعقوب و پدر سلیمان است. اسم کتاب آسمانی او زبور یا مزامیر است. مزامیر سرده و اشعاری است که با آهنگ نی خوانده شود. به هر یک از این ترانه‌ها مزمار یا مزموز و به مجموعه این سروده‌ها مزامیر گویند. به کتاب مزامیر، زبور نیز گفته می¬شود. داوود به خوش‌آوازی معروف است. در آیه 10 سوره سبا می‌فرماید:
وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا: همانا دادیم داوود را مزیتی
و مفسرین آن مزیت را به صدای خوش و نرم کردن آهن تفسیر کرده‌اند. داوود هنگامی که کتاب خود را با لحن خوش می‌خواند، مرغ از طیران بازمی‌ایستاد و نیز هنگامی که آواز می‌خواند، کوه‌ها با او هم‌سرایی می‌کردند و به عبارت دیگر، رسایل او بودند؛ چنان که در ادامه آیه 10 سوره سبا می‌فرماید:
یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیْرَ ۖ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ: ای کوهها و ای پرندگان! با او (در تسبیح و تقدیس خدا) هم آواز شوید. همچنین آهن را (همچون موم) برای او نرم کردیم (تا در زره‌سازی نیازی به تافتن آن نداشته باشد(.
سلیمان گل: اضافه تشبیهی، گل سرخ که سلطان باغ است، از نظر زیبایی و جاه و جلال، به سلیمان مانند شده است.
معنی بیت: ای بلبل، آواز خوش خود را که همچون نغمه داوودی است، بخوان و از سر بگیر، زیرا گل سرخ مانند سلیمان با باد صبا به باغ و چمن آمد."

هدی در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۱:

این مصرع یعنی چی؟
بس که به هجر می‌دهد عشق تو گوشمال من

سید حبیب در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۰۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۱۱۳ - برخاستن مخالفت و عداوت از میان انصار به برکات رسول علیه السلام:

سلام مجدد.
چرا عجب نگویم؟
کل این شعر در باب اتحاد و تفرقه بین عوام الناس است.
که مولانا میگوید , پیامبر در زمان حیات خود , مسلمین را متحد و امت واحده ای را بوجود آورد.
ولکن بعد از پیامبر مسلمین این مهم را زیر پا گذاشته و به فرق مختلف
تقسیم شدند.
مولانا با کنایه این مطلب را بیان کرده که دست از این تعصبات مذهبی
بردارید و کمتر عزیزان خدا را بیازارید.
جلوه حق را دریابید .
و متحد شوید که نصرت در اتحاد است.
و هر که این را نپذیرفت , لاجرم به زوال و نابودی خواهد رسید.
حال عجب اینکه کسی در حاشیه چیز دیگر مینویسد و مستمع را از اصل مطلب دور میسازد.
و کس دیگر شعله آن را زیاد تر میکند.
حال آنکه حرف هر دوی آنها بسیار ضعیف است در دفاع از عقاید خودشان.
عجب آنکه با این همه مبحث معارف و خداشناسی که در ایران فریاد میشود چگونه است که کسان , که دعوی ادب دوستی دارند و چه بسا خویش را روشنفکر هم میدانند , اینگونه توجیح میکنند , وجود خالقرا؟!
.

کمال داودوند در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۳۴ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۲۸۷:

9706

علی در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۳:

چه نشینی ای قیامت بنمای سروقامت
به خلاف سروبستان که ندارداعتدالی
ای سروقامت چه نشسته ای بلندشووقیامتی به پاکن

حسین ف در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲:

درود بر اهالی شعر و ادبیات
در مورد قافیه و وزن مصراع اول علاوه بر توضیحاتی که بزرگواران فرمودند که البته بنده نیز در صحت آنها شکی ندارم
من نیز از دوستی توضیحاتی شنیدم که آنرا بیان میکنم تا اگر امکانش وجود داشت دوستان کمی توضیح در مورد صحت و سلامت آن مرقوم بفرمایند
“دو توضیح در مورد مصراع اول این شعر وجود دارد
یکی آن که تا به کجا در گویش شیرازی….
دوم آنکه حافظ در بیت اول عدم صلاحیت خود را بیان میکند و برای بیان و نشان دادن آن مصراع دوم را آورده است به این منظور که حتی وزن شعر و قافیه را هم نمیتواند درست رعایت کند و صلاح آن را نمیداند”
سلامت و پایدار باشید

داود مهرائی در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۳۶ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » جواب هدهد » حکایت شیخ سمعان:

قافیه مصرع دوم بیت 18 به جای "دراز" اشتباها "دارز" تایپ شده

گمنام-۱ در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۵۷ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:

مهناز گرامی
در مقام تحسین و تشویق به کار می برند
ماشاالله و نوم خدا ، همان است که خواجه در حیرت از چشم سرشار از می ساقی می گوید ؛ به نام ایزد
سبحان الله!
شاد و تندرست بوید.

مهناز ، س در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۲۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:

آری گمنام گرامی ، حق با شماست
خانه آبادان را به صور مختلف در موقعیت های گونه گون به کار می بردند ،
گاهی در اعتراض ، و گاهی به طعن و لعن ، و زمانی به سپاس
و اما : ماشالا ، نوم خدا ، ؟؟
و چگونه است آن حکایت؟
مانا باشید

محمود افروغ در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۵۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲ - عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او:

از قضا سرکنگبین صفرا فزود
روغن بادام خشکی می‌نمود
از هلیله قبض شد اطلاق رفت
آب آتش را مدد شد همچو نفت
مگر آن زمان نفت کشف شده بود؟

آرشاویر در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۱۰ دربارهٔ عطار » تذکرة الأولیاء » بخش ۷۹ - ذکر شیخ ابراهیم شبانی:

محشر بود

علیرضا م در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۲۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » سهراب » بخش ۴:

درود و سپاس
در بیت آخر بین "واو و ز" باید فاصله باشد:
بیامد بمالید و زین بر نهاد
و دیگر اینکه (صرفا جهت اطلاع و صرف نظر از اصل و غیر اصل بودن) در شاهنامه تصحیح ژول مل این بخش چنین به پایان میرسد:
بیامد بمالید و زین بر نهاد
"ز یزدان نیکی دهش کرد یاد"
بیامد سوی شهر ایران چو باد
وزین داستان کرد بسیار یاد
وز آنجا سوی زابلستان کشید
کسی را نگفت آن چه دید و شنید

فریبا نصیرآبادی در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۲ - تمامی حکایت آن عاشق که از عسس گریخت در باغی مجهول خود معشوق را در باغ یافت و عسس را از شادی دعای خیر می‌کرد و می‌گفت کی عَسی أَنْ تَکْرَهوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ:

عسی أَن تَکرَهُوا شَیئاً وَ هُوَ خَیرٌ لَکُم: بود که چیزی را ناخوش دارید و آن به است برای شما

فریبا نصیرآبادی در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۲ - تمامی حکایت آن عاشق که از عسس گریخت در باغی مجهول خود معشوق را در باغ یافت و عسس را از شادی دعای خیر می‌کرد و می‌گفت کی عَسی أَنْ تَکْرَهوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ:

بسیار عالی و قابل مکث

محمد رضا نیک زاد در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۶ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷:

سلام به همۀ دوستان 25 / 6 / 1395
در راستای محتوای این بیت پروین:
«مگوی هر که کهن جامه شد ز علم تهیست
که خاص نیز بسی هست در میان عوام»
عطار نیشابوری هم در منطق الطیر دو بیت دارد :
ابیات 156 و 157 در قسمت فی توحید باریتعالی
«کس چه داند تا درین بحر عمیق
«سنگ ریزه» قدر دارد یا «عقیق»؟
عقل و جان و دین و دل درباختم
تا کمال «ذره‌ای» بشناختم»!

گمنام-۱ در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:

مهناز گرامی،
سپاس از روشنگری،
واما " خانه آبادان " گونه ای سپاسگزاری بود به هنگام پدرود، " خانه آبادان، خوش بود با شما بودیم و... "
ماشالا ، نوم خدا

محمد رضا نیک زاد در ‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷:

سلام به همۀ دوستان 25 / 6 / 1395
در راستای محتوای این بیت پروین:
«مگوی هر که کهن جامه شد ز علم تهیست
که خاص نیز بسی هست در میان عوام»
عطاز هم در منطق الطیر دو بیت دارد :
ابیات 156 و 157 در قسمت فی توحید باریتعالی
«کس چه داند تا درین بحر عمیق
سنگ ریزه قدر دارد یا عقیق
عقل و جان و دین و دل درباختم
تا کمال ذره‌ای بشناختم»