آریا در ۹ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۳۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳:
این رباعی دست کاری شده صحیح و درست رباعی رو مهسا خانم نوشته
سعدی فرغانی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۵۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷:
آن درد ندارم که طبیبان دانند
دردیست محبت که حبیبان دانند
ما را غم روی آشنایی کشتست
این حال نباید که غریبان دانند
خورشید در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۹:
در جواب "پیروی" :
گاهی شعرا، بر وزن شعر شاعر دیگری شعر می گفتند و تاثیر گرفته از آن. در ادبیات اصطلاحا می گویند "استقبال"
در همین سایت گنجور هم اگر صفحه ی مربوط به هر شاعر را باز کنید، می بینید که به طور مثال نوشته "اسقبال های حافظ از خواجو"
که اتفاقا خیلی هم رواج دارد در ادبیات..
کمی اگر اطلاعاتمان را بیشتر کنیم، به حافظمان نمی گوییم "دزد"
عبدالله شاکر در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷:
رحمت خدا بر سعدی باد
او در حد یک روحانی و حوزوی مردی خداشناس و اهل قرآن و مومن بوده. شعر هایش حاکی از عمق درک اوست.
زمان او با زمان ما تومنی زمین تا آسمان فرق داشته.
بعله فرهنگ امروز دنیا خراب است و ما فکر بد میکنیم.
فقط شاعر میداند سوژه اش را نه خواننده.
بنده خودم نیز وقتی حال و هوا می آید و میگوید: قل
شعر مینویسم.
بلکه پسر بچه ای سه چهار ساله و شیرین زبان و دوست داشتنی
گهگاه دور و بر سعدی پیدایش میشده مثل نوه یا بچه همسایه
و سعدی از شور و ذوق آن کودک شور و شوق خاصی پیدا میکرده.
بقول حافظ
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
رند در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۴:
مرسی حضرت مولانا دمت گرم
مریم در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۳۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۴۰:
چه زیبا گفت : مارا به دوا ؛ چه ...
سجاد در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۲۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸۰:
سلام دوستان.
من علاقه ی زیادی به ادبیات ولی بعد از گوش کردن البوم محسن چاوشی و آهنگ متصل
سر از این سایت در اوردم
واقعا دم چاووشی و مولانا گرم
شاهرخ در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
یک نفر خودش را همراه عارف واصلی کرده ......... عارف باطن بین ناراست بودن او را شناسایی میکنه ( دغا ) .........
پا رهاند روبهان را در شکار
و آن زدم دانند، روباهان غرار.............
روبها این دم حیلت را بهل
وقف کن دل بر خداوندان دل.................
و در عین آگاهی از روش کار مرد فریبکار و دغل باز او را به سخن میکشاند ......... او هم چون روباهی فریبکار از بزرگی و بی نیازی و اغناء دم میزند !!............
و عارف هم در حق او دعایی شریفانه میکند .
آن دعای بی خودان خود دیگرست
آن دعا زو نیست ،گفت داورست............
آن دعا حق میکند ،چون او فناست
آن دعا و آن اجابت از خداست..........
بندگان حق رحیم و بردبار
خوی حق دارند در اصلاح کار..........
روبها پا را نگه دار از کلوخ
پا چو نبود دم چه سود ای چشم‌شوخ............
ادعای خربندگی همون نمایش طاووس گونه نیست ؟............
ما چو روباهان و پای ما کرام
می‌رهاندمان ز صدگون انتقام..............
حیلهٔ باریک ما چون دم ماست
عشقها بازیم با دم چپ و راست.............
دم بجنبانیم ز استدلال و مکر
تا که حیران ماند از ما زید و بکر.................
طالب حیرانی خلقان شدیم
دست طمع اندر الوهیت زدیم................
تا بافسون مالک دلها شویم
این نمی‌بینیم ما کاندر گویم..................
در گوی و در چهی ای قلتبان
دست وا دار از سبال دیگران..............
چون به بستانی رسی زیبا و خوش
بعد از آن دامان خلقان گیر و کش..............
ای مقیم حبس چار و پنج و شش
نغز جایی دیگران را هم بکش...............
ای چو خربنده حریف کون خر
بوسه گاهی یافتی ما را ببر..................
چون ندادت بندگی دوست دست
میل شاهی از کجاات خاستست................
در هوای آنک گویندت زهی
بسته‌ای در گردن جانت زهی..................
جهان در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۴۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۱۳ - حکایت شیخ محمد سررزی غزنوی قدس الله سره:
گمان کنم در بیت اول کُنیَت درست تر باشد
روفیا در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۱۴ دربارهٔ اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۱۸۸ - ز من بر صوفی و ملا سلامی:
این ایده بسیار متداولیست که شعر را چندان جدی نباید انگاشت و نثر جدی تر و قابل استناد تر است!
چرا؟
به جرم موزون و آهنگین بودن؟
خیال میکنیم چون آهنگ دارد و دلنشین است پس جزو معقولات نیست و به دل و احساسات مربوط است و نه خرد؟!
این منصفانه نیست!
هر قدر شعری کامل تر و موزون تر و دلنشین تر به نظر رسید باید دانست که احتمال صحت و درستی محتوای آن بیشتر است،
اندیشمندی گفت خدایا به جای همه نعمات عالم یک چیز کامل به من نشان بده تا از دریچه آن چیز کامل تو را ببینم!
کمال، perfection، تصادفی نیست!
حروف این بیت را هزاران جور تصادفی بچینید،
هیچکدام با معنی از آب در نخواهد آمد،
همین مطلب را به نثر بگویید،
چندین برابر حجم آن خواهد بود،
یکی از نشانه های کمال شعر نسبت به نثر ایجاز یا خلاصه گویی یا بیان یک مطلب در کمترین حجم با نظم و هارمونی بیشتر است،
این نظم از کجا می آید؟
از عالم کاملتری نازل می شود،
لیک از آنجا که نوعی سرخوشی با خود می آورد ما در ضمیر پنهان خود خیال میکنیم چندان هم جدی نیست و برای پر کردن اوقات فراغت خوب است!
اتفاقا هر سخن که سرخوشی حقیقی به ارمغان آورد جدی ترین سخن عالم است،
انگلیسی ها یک عبارت دارند که می گوید :
It's too good to be true
این خوب تر از آن است که حقیقی باشد!
این مثل از نظر فلسفی درست نیست!
اتفاقا هر چه چیزی خوب تر است به حقیقت نزدیکتر و هر چه نا خوبتر از حقیقت دورتر است!
مهتاب در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۳۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » ترجیعات » سی‌ام:
لازم می دونم نکته ای را مطرح کنم
اولا هر کس می تونه برداشتی از یک شعر داشته باشه و ثانیا برداشت محسن چاوشی از این شعر مدح خداوند بوده است
این نکته را در مصاحبه ایشون بعد از پخش آلبوم خوندم که گفتن:
در شعر امیر بی گزند تک تک واژگان در حال ستایش خدا هستند و به همین دلیل هم در ابتدای آهنگ هم آوای اذان آمده و هم نواهای غربی و کلاسیک که همین امر نشان دهنده این است که خدا در هر مکتب و مسلکی به شکلی خوانده می شود
ارش در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۵۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱:
از جمله در بیت زیر
سر قلم قدرت بی چون الهی
در روی تو چون روی در آیینه پدید است
سر قدرت افرینش خدا در وجود زیبای تو ای دلبر من کاملا واضح است
خدا که خود را نمی افریند.
ارش در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱:
جناب شایق ...شما از دید درویشی و عارفانه به مسائل می نگرید و اشکالی هم ندارد...اما تعصب شمابه این که تمام اشعار سعدی را به عرفان نسبت دهید مایه حیرت است ..حتی در غزل قبلی می گفتید که کلمه هجر باید جایگزین دوست شود که البته من نمی دانم که دوست صد در صد درست باشد...و دالبته دلیلتان این بود که چند بیت دیگر از سعدی اوردید و نشان دادید که سعدی از دوست گلایه نمی کند ...به گمان من اینها همه شاید بر مبنای این فرضیه به عقیده من غلط باشد که سعدی در همه حال در اشعارش عشق اسمانی مد نظرش بوده که چنین نبوده ...با توجه به ابیات دیگر در همین شعر به نظر من می شود فهمید که عشقی زمینی مد نظرش است..
کسرا در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۳۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۲:
جای این بیت خالیست
بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر // بار دگر روزگار چون شکر آید
منبع ... گلهای تازه شماره 31 ... منبع از این معتبر تر ؟؟
احمد در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۴ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۲۴۰ - شجاعت ادبی:
فکر کنم نوشته های بالا برخلاف گفته بهناز درست باشه چون کتابی که چاپ 36 دارم دقیقا همینه
عطاالله ایمانی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۳۸:
استاد محمدرضا لطفی این شعر را در دستگاه چهارگاه به صورت بداهه خوانده اند.اجرای کلن.
علی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۰۱ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶۹:
بیت آخر از چی سخن میگه؟
amor در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۴۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۲:
زکودکی به ماغلط آموختن
که هرکجاکه روی آسمان همین رنگست
….
آسمان آبی و آبی آسمانی را فرق بسیاراست
یکی زمین خشک و دگری را زمینی پر آب است
…..
آسمان راهوشیارانه نشانه کردید
زمین را ندید و آسمان را حواله کردید
……
فقر و ظلم را برروی زمین آشکار نکردید
و انگاه آسمان را بروخ ماکشیدید
………
ای کاش آشکارمی کردید به هرکجا که روی
عدالتش چنین که می بینید و میکنیم نیست
……..
روز و شب در سماع رقصان شد بر زمین همچو چرخ گردان شد
…(Amor+Romi)…
شاه وشاهان عجب کاری کردند در زمان حکومت خویش
شاه وشاهان ا جیر کردن دانا و نادان درکنارخویش
...
ز نادانان برای استحکام ارتش خویش
وز دانایان برای شادی دربار خویش
………...
دانایان با سرودن شعر ربودن دانش جامعه خویش
و نادانان جنگیدن ودادن در این راه جان خویش
….
در دربا دوشیدن نوشیدن و سرودن برای مردم
نادانان دزدیدن و نظاره کردن بر حکم پادهشاه بر مردم
……..
جوانمردان و فاضلان شدن اسیر دربانان
جان دادن و زنجیر شدن بدست نادانان
…...
آنان که سخن داشتن راهی چوبه داربودن
انان که دغل و حیله باز بودن سرکاربودن
……
آنچکه امروز تاریج میتواند بدهد به دستمان
چیست بجز سروده های دانایان وکاخ های پوسیده پادشاهان
…….
کجاست ان کودکان و نوجوانان عاشق کنجکاو
که آرزوی بودن و دیدن داخل این کاخ ها
……..
…(Amor)…
کسرا در ۹ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۴۷ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۶:
اجرای ساز و آواز این شعر در برنامه ی شماره ی 259 گلهای رنگارنگ
سعدی فرغانی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۹: