کیا در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۷ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۴:

من اینطور شنیده بودم که به نظر خوش آواتر میاد:
دزدی بوسه، عجب دزدی پر منفعتی است
وگرش بازستانی، که دو چندان باشد

مهدی جمشیدی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶۵:

هله نومید نباشی که تو را یار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
که پس از صبر تو را او به سر صدر نشاند
و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بگشاید که کس آن راه نداند
نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببرد
نهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاند
چو دم میش نماند ز دم خود کندش پر
تو ببینن کین دم یزدان به کجاهات رساند
به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او
نکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند
همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد
بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند
دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش
به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند
هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را
بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

داریوش در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۴۵ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » ترکیبات » گلهٔ یار دل‌آزار:

با عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان
وحضی بافقی از عارفان بزرگی بودند و این شعر در واقع نوعی نیایش میان بنده و خدایش است
و در واقع بامعبود خویش سخن ها می کند عاشق
عاشقی که وهم عشق برش داشته و در اخر متوجه خواهد شد که اوست عاشق و ما معشوق

محسن در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۳۱ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۶ - ماده تاریخ (رحمان لایموت = ۷۸۶):

البته در نظر قبلی یک اشتباه رخ داد و آن این است که 786 سال مرگ شاه شجاع است که در نظر قبلی اشتباها زین العابدین بیان شد.

محسن در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۲۲ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۶ - ماده تاریخ (رحمان لایموت = ۷۸۶):

این شعر حاوی ماده تاریخ هست که گویا تاریخ یک معامله یا شاید یک وقف نامه باشد اما به احتمال قوی تاریخ وفات یکی از حاکمان شیراز است ولی آنچه که تامل برانگیز است که "رحمان لایموت" به حساب جمل برابر 786 می شود که برابر با سال مرگ امیر زین العابدین از پادشاهان سلسله ی آل مظفر است البته حافظ در سال792 از دنیا می رود.

شجاع الدین طایفه در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۰۵ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۲:

با درود . دراین قصیده و قصاید نظیر آن ناصرخسرو در قالب یک انسان متشرع جلوه میکند اما هم او شطحیاتی دارد که بعضا بسیار بی باکانه بوده و در آنها بطور شفاف و صریح بسیاری از امور شرعی وحتا پاره ای از مسلمات شرع را به سخره میگیرد . باین قطعه بعنوان یک نمونه توجه کنید : مردکی را به دشت گرگ درید // زو بخوردند کرکس و دالان // این یکی ریست دربن چاهی // وان دگر ریست بر سر ویران // این چنین کس به حشر زنده شود ؟ // تیر بر ریش مردم نادان .

مانی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۰۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶:

با سپاس از گرداننده عزیز سایت گنجور،
سایۀ …….. بر قالبم ای عیسی‌دم
برای درک این مصراع و کلا بیت مربوطه باید به داستان دینی و فلسفی آمیختن روح القدس (saint esprit) با کالبد مریم مادر عیسی توجه داشت. این داستان بیان ترکیب روح، این موجود ارزشمند الهی با جسم بی مقدار و بقول حافظ رمیم است. سایه و قالب همان رابطه روح و جسم را بیان می کند که در مصراع دوم به صورت زیبای رابطه روح با استخوان نمود می یابد. وه که چه زیبا و دلفروزند این تشبیه ها و استعاره ها

رضا در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۲۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷:

به نظر وزن این شعر با "فاعلاتن" شروع می شود نه "فعلاتن"

نیما در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۴۵ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هیچ است [۱۰۷-۱۰۱] » رباعی ۱۰۷:

استاد صدیق تعریف این رباعی زیبا را به زیبایی هر چه تمام تر و با آهنگی زیبا از استاد فرهاد فخرالدینی اجرا نموده اند. حتما بشنوید.
پیوند به وبگاه بیرونی
پیوند به وبگاه بیرونی
پیوند به وبگاه بیرونی

معین الدّین در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۶:۱۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در پند و اندرز:

با درود و پوزش از اساتید ارجمند
در بیت سی و چهارم "فردافضیح باشی در موقف حساب"
درست نیست؟
هم اینطور وزن ایراد نداره هم مفهوم در نظر حقیر متناسبتر میاد
البته بنده دانش بالایی ندارم

علی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۲۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۷:

سعدی جادوی سخن دارد

سید حبیب در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۰۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۶ - عتاب کردن حق تعالی موسی را علیه السلام از بهر آن شبان:

درود بر عزیزان ...
و هزاران درود بر روان پاک مولانا.
براستی که تمامی فریاد این شعر این است که برای رسیدن بخدا این همه قیل و قال لازم نیست.
بلی وضو و طهارت داشتن و نماز اول وقت خواندن و روزه و باقی قوانین اسلام و دیگر مذاهب قابل احترامند .... ولکن مهم نیت خالص است.

بسیارند هموطنان مؤمن ما که سالهاست , جایشان در صف اول نماز جماعت است و جماعتی حاجی صدایشان میزنند ,
ولکن هنوز معنای لم یلد و لم یولد را نمیدانند.
حقیر خود تحقیق نمودم و از هر صد نفر تقریبا هشتاد نفر اینچنیند.
آن هم در شهر قم که صدها مجتهد بر منابر علم فقه و شریعت بر مردم عامه می آموزند.
اگر نه روی دل اندر برابرت دارم
من این نماز را حساب نماز نشمارم..
وگرنه این چه نمازی بود که من بی تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم....
ببخشید اگر با کم و کاست نوشتم .
حضور ذهن نداشتم . فکر کنم از خود جناب مولانا باشد.
آخر میگویند اگر والضالین را نکشید و یا ح را درست تلفظ نکنید و یا چه و چه و چه ....
نمازتان باطل است .
اگر فلان و هزاران اگر دیگر..
بخدا اینان خدا را نمیشناسند .
این چه بساطیست که من زبانم ایرانی است ,,
باید به زبان عربی با خالق خودم سخن بگویم آقا.....
ای فریاد از جاهلیت....
مگر خدا عرب است و زبان ما را نمیفهمد.
ای داد از نادانی.
خدا فطرت انسان را میبیند , نه طرز عبادتش را.
اصلا بقول مولانا میگوید..
من بندگان را خلق کردم تا بر آنان جودی کنم.
مگر خدا محتاج نماز و روزه ماست؟؟؟؟!!!
که اگر قضا شود ما را عذاب کند,,
و یا اگر سر وقت بخوانیم به ما جایزه دهد؟؟؟؟!!!
خدا مهربانی و انسانیت میخواهد.
اگر قرار باشد به نماز و روزه و قران کسی را به بهشت ببرند که شمر باید الان بالای بهشت نشسته باشد.
یا ابن ملجم یا فلان ......
به خدا سوگند که خدا فقط انسانیت و مهربانی میخواهد و بس.
درود بر مولانا که فصیح و بلیغ این مهم را در این چند بیت فریاد زده....
ولکن اکثر مردم نمیدانند.
حق جو و برقرار باشید.

آرش در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۳۲ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳:

اتفاقا همون مصرع خود شاعر خیلی بهتر و دقیقتره.
هم وزنش، هم معنای رسا و هم تعداد کلمات و حروف بین مصرع اول و دوم.

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۴۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰:

بیت سوم: به مژده و شاباش (بابت ِ آن حِرز ِ جان یا امان نامه ی امروزی که آن پیک ِ نامور برایم آورده بود) دل ِ خودم را به او دادم. و الآن شرمگینم که چیز ِ تقلبی (بی ارزش) نثار ِ دوست کرده ام. نقد ِ قلب. «نقد» چون چیزی بوده که در آن لحظه در دسترسش بوده و نثار کرده و «قلب» اینجا به دو معنی «دل» و «تقلبی یا بدلی» آمده است.
بیت ششم: تصویرسازی از کسی که در باد با چراغی در دست، چشم انتظار است و راه کسی را انتظار می کشد. می گوید اگر باد ِ فتنه هر دو جهان را به هم زند (حتا اگر باد چراغ های واقعی را خاموش کند) ما با چراغ ِ چشم مان راه ِ دوست را انتظار می کشیم.
بیت هفتم: ای نسیم صبح، از خاک ِ خوشبختی که خاک ِ راه ِ دوست شده است، برای من بیاور که مانند سرمه ی جواهرین بر چشم ِ خودم بکشم آن خاک را.
بیت هشتم: ماییم و آستانه ی عشق و سر ِ نیاز (دلشوره) که حالا چه کسی در کنار ِ دوست به خوشی خوابیده است؟
بیت آخر: اگر دشمن بخواهد بدگویی حافظ را بکند باکی نیست. خدا را شکر که نزد ِ دوست شرمسار نیستم.

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۳۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹:

بیت سوم: به قدری گریه کردیم که هر کس بر اشک ِ ما برگذشت و آن را روان (جاری) دید گفت این دیگر کدام جوی است!
بیت پنجم: در تعجبم که با این که چشم ِ من دم به دم در حال ِ شست و شو است و اشک از آن روان است، چطور است که نقش ِ خیال ِ او از دیده ی من پاک نشده است!
بیت ششم: هنوز هیچی نشده (و هنوز من حرفی نزده) زلف ِ تو دل ِ آدم را می شکند. چه کسی جرئت دارد با زلف ِ دلکش ِ تو حرف هم بزند!
بیت آخر: حافظ! می دانم که حال ِ پریشان ِ تو بد است (حالت خوب نیست!) اما این که بر زلف ِ یار پریشان باشی برایت خوب است! (طعنه ای که امروزی ها هم به کار می برند! «یه ذره راه بری تا فلان جا» «یه ذره سختی بکشی» «یه ذره به هنّ و هن بیفتی» برات خوبه!)

محمد مرادی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۵۵ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۴۴:

در بیت ماقبل آخر شاید بتوان گفت واژه ی غماز ایهام تناسب دارد.معنای اولیه ای که در ذهن می رسد کرشمه و ناز است که با مو تناسب دارد ولی دقت که شود می فهمیم که غماز در این جا به معنی سخن چین است.یعنی این که موی سیاه عامل افشاگر بدی هاست .در ضمن بیت اسلوب معادله هم دارد

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۳۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸:

در باره ی بیت اول عرض دیگری اضافه کنم: در مصراع دوم «که هر چه بر سر ِ ما می رود» در زبان ِ امروزی «که هر چه بر سر ِ ما می آید» معنی می دهد! معنی مصراع: که هر چه به سر ما می آید به اراده ی او است.

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:

بیت پنجم: یاران! محض رضای خدا بگویید که من این دل ِ مجروح ام را چه کار کنم؟ مرهم ِ زخم ِ من نزد ِ دلبرم است و او نیز عازم سفر است.

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۰۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸:

بیت اول: ارادت مصراع اول به معنی علاقه و ارادت (مرید بودن) است و ارادت مصراع دوم به معنی اراده و خواسته و دستور است.
بیت هفتم: زبانی که سخن می گوید در وصف شوق نالان است و قادر به بیان نیست. دیگر چه انتظاری از کلک (قلم) ِ بریده زبان داریم؟ می دانیم که قلم (مَشقَت) را برای نوشتن (در خوشنویسی) قَط می زنند. (قطع می کنند). اشاره به «بریده زبان» به گمانم اشاره به این موضوع دارد.
بیت آخر: حافظ امروز و دیروز نیست که در آتش ِ هوس می سوزد. او از روز ِ ازل داغدار است. مثل ِ لاله ی خودرو (شقایق ِ وحشی) که با سیاهی (داغ) در دلش می شکفد.

سهیل قاسمی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۴۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:

بیت ِ چهارم: آن خال ِ مشکین که بر آن صورت ِ گندمگون است، با خود راز ِ آن دانه (گندم) ای را با خود دارد که باعث شد که آدم (حضرت آدم) فریب بخورد.