شماره ۱ - در توحید: ای بر فراز مسند الا گرفته جا
شماره ۲ - در توحید: ای مخترع این نه فلک دایره سان را
شماره ۳ - در نعت رسول اکرم(ص) و وصف معراج: ترا که مهر سپهری نزیبد ای دلبر
شماره ۴ - در نعت حضرت رسول (ص) و وصف مرقد ایشان: دلا تا چند خود را فرش این نه سایبان بینی
شماره ۵ - تجدید مطلع: تو در آیینه می بینی که عالم گلستان بینی
شماره ۶ - در منقبت رسول اکرم(ص): چشم دارد بر متاع ما سپهر چنبری
شماره ۷ - مطلع دوم: پیش قصر قدرت افکنده ز ناخوش منظری
شماره ۸ - در منقبت امیرالمومنین علی علیه السلام و اثبات ولایت و خلافت او: سزای امامت به صورت به معنی
شماره ۹ - در منقبت امیرالمومنین علی (ع): شهید عشق تو آید به یاد جانش و لرزد
شماره ۱۰ - مطلع دوم: کند سپهر خم اندیشه کمانش و لرزد
شماره ۱۱ - در منقبت علی(ع): به مشامم نرسد بوی گلی از چپ و راست
شماره ۱۲ - مطلع دوم: در چمن پیش لبت وا نشد ار غنچه رواست
شماره ۱۳ - مطلع سوم: جلوه ات دوش که سامان چمن می آراست
شماره ۱۴ - در منقبت و مدح علی(ع): اگرم نه عافیت غمت رقم خلاصی جان دهد
شماره ۱۵ - در منقبت امیر مومنان علی(ع): اگر صبا بگشاید ز زلف یار گره
شماره ۱۶ - در منقبت امیرمومنان علی(ع): ای لعل گرفته ز تکلم به گهر بر
شماره ۱۷ - در منقبت حضرت فاطمه زهرا(س): چنان به صحن چمن شد نسیم روح‌افزار
شماره ۱۸ - در منقبت امام حسن مجتبی(ع): بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن
شماره ۱۹ - مطلع دوم: نموده عارضت آن نور وادی ایمن
شماره ۲۰ - در منقبت سیدالشهداء امام حسین(ع): به یار نامه نوشتم به خون صبر و سکون
شماره ۲۱ - مطلع دوم: زهی مکان تو از عرصه خیال برون
شماره ۲۲ - در منقبت امام زین‌العابدین(ع): شکر خدا که با فلکم هیچ کار نیست
شماره ۲۳ - در منقبت امام محمدباقر (ع): طلسم رنگ چمن را بهار بسته چنان
شماره ۲۴ - در منقبت امام صادق(ع): کمال عقل همین است در جهان غرور
شماره ۲۵ - تجدید مطلع: ندانم از نظر من چسان بود مستور
شماره ۲۶ - در منقبت امام موسی کاظم(ع): ز تاب شعشه آفتاب در سرطان
شماره ۲۷ - قصیده موسوم به معجزه‌الشوق در منقبت امام رضا(ع): محیط عشق که ما مرکزیم و غم پرگار
شماره ۲۸ - مطلع دوم: ز موج رنگ گل و سبزه در هوای بهار
شماره ۲۹ - مطلع سوم: مرا دلی است ز درد فراق یار و دیار
شماره ۳۰ - مطلع چهارم: فغان ز کج‌روشی‌های چرخ ناهموار
شماره ۳۱ - مطلع پنجم: خلاف رأی تو بر عقل آن چنان دشوار
شماره ۳۲ - در منقبت امام محمدتقی(ع): بی‌تو به زندان غم هیچ نجنبم ز جا
شماره ۳۳ - در منقبت امام علی‌النقی(ع): ز شوخی نه در دیده آیی نه در بر
شماره ۳۴ - در منقبت امام حسن عسگری(ع): تا کی از حوت کند جا به حمل مهر بدل
شماره ۳۵ - در منقبت حضرت صاحب‌الامر(عج): کنون خوشست کشیدن شراب خنده گل
شماره ۳۶ - در عبرت و تخلص به نام نامی ولی‌عصر(عج): تا به کی غافل توان بودن ز مکر روزگار
شماره ۳۷ - در مدح میرداماد: ز باد حادثه آخر باین شدم دلشاد
شماره ۳۸ - شاید در مدح میرداماد باشد: عشق در کام من اول زهر سودا ریخته
شماره ۳۹ - در مدح استاد خود ملاصدرا: ماه نو عید و صد چنین باد
شماره ۴۰ - در مدح ملاصدرا: رسید مژده که آمد پناه دولت و دین
شماره ۴۱ - در رثای صدرالحکما ملاصدرای شیرازی: زین هفت‌خوان که پایه او بر سر فناست
شماره ۴۲ - در مدح شاه صفی: پرده از رخ برفکن وز گوشه ابرو نقاب
شماره ۴۳ - مطلع دوم: ای به دیدار گل رویت چمن را آب و تاب
شماره ۴۴ - مطلع سوم: بر سریر پادشاهی پادشاه کامیاب
شماره ۴۵ - در مدح شاه صفی: شکر که گردید ز لطف خدای
شماره ۴۶ - در مدح شاه‌عباس ثانی: داد باد صبح رنگین مژده‌ای از نوبهار
شماره ۴۷ - در مدح شاه‌عباس دوم: مبارک جهان را نشاط جوانی
شماره ۴۸ - در مدح سلطان العلما خلیفه سلطان وزیر شاه عباس دوم: اکنون که تازه گشت دلا عهد خرمی
شماره ۴۹ - مطلع دوم: ای روزگار را به وجود تو خرمی
شماره ۵۰ - در مدح میرزا حبیب‌الله صدر و اعتذار از وی: درین رباط دو در نه مسافرم نه مقیم
شماره ۵۱ - تجدید مطلع: ز ناتوانی از خویش می‌روم چو نسیم
شماره ۵۲ - در مدح میرزا رفیع وزیر و توصیف آستانه حضرت معصومه (س): به خانه‌ای که تو کردی دمی درو مسکن
شماره ۵۳ - در مدح مرتضی قلی‌خان: زبان اهل سخن تا به حرف گردانست