بیار باده که آمد بهار...به
کجاست ساقی...یار...به
کنیم کار ثواب و کشیم بار صلاح
به جان رسیدم از این کارو بار... به
به اختیار کشم جبر عشق ملت سوز
مرا به جبر چه یا در اختیار... به
عوام خدمت مفتی کنند مفت آری
کنند مردم...کار... به
جهان کجا و در او این گروه خررمه کیست
یکی خرابه... زار... به
چه سان ستیزه سگالم بخیل مژگانش
تنی پیاده و صف صف سوار...به
به غیر آن خط... بر به سرخ گلش
ز سرخ گل ندمیده است خار... به
به چالش تو یکی زالم ارچه ننگ آرم
نبرد رستم و اسفندیار... به
سرشک من به دل سخت او بدان ماند
که ابر بارد بر کوهسار... به
چنم بنوره سنگر کنار خندق می
گلوله بارد اگر زین حصار... به
یکی به کار خود از روز من نگر سردار
مباش غره بدین روزگار...به
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره لذت بردن از بهار و نوشیدن شراب است. شاعر به ساقی می‌گوید که این زمان مناسب برای انجام کارهای نیک و خوب است. او عشق را به عنوان قید و بند می‌شناسد و درباره اوضاع نابسامان مردم و ناپایداری دنیا تأمل می‌کند. شاعر به ستیز و مشکلات زندگی اشاره می‌کند و در عین حال از سرخوشی لحظات نیز سخن می‌گوید. او در نهایت بر این موضوع تأکید دارد که باید از روزگار غافل نشد و به کار خود پرداخت.
هوش مصنوعی: باده را بیاور، چون بهار فرارسیده است... ساقی کجاست؟ ای یار من...
هوش مصنوعی: ما کارهای نیکو انجام می‌دهیم و بار مسئولیت را بر دوش می‌کشیم، وقتی که به هدف درست و نیکو برسیم، این کار و مسئولیت بر ما سنگینی نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: می‌توانم با اختیار خودم عشق را به سمت خود بکشم و دلی بی‌قرار و آسیب‌دیده را در اختیار بگیرم. اما آیا در این مسیر، چیزی جز اجبار وجود دارد؟
هوش مصنوعی: مردم عادی بدون درک درست از مسائل، حتی به بهایی کم خدمت می‌کنند و کارهای با ارزش خود را نادیده می‌گیرند.
هوش مصنوعی: جهان و زندگی در آن چقدر وسیع و رنگین است، اما در میان این همه زیبایی، یک گروه بی‌خبر و پریشان وجود دارند که در تاریکی و تنهایی به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف یک وضعیت خاص می‌پردازد. او می‌گوید که چگونه بین دو حالت تضاد وجود دارد: در حالی که او در یک حالت نامساعد و در وضعیت پیاده است، دیگران سوار بر اسب هستند و در صف‌های منظم حرکت می‌کنند. این تصویر نمایانگر نابرابری و اختلاف در شرایط زندگی است. به ویژه، آنچه که به چشم می‌آید، حس خشم یا ناامیدی شاعر از وضعیت خود و دیگران است.
هوش مصنوعی: به جز آن خط زیبایی که بر لبانش دیده می‌شود، گل سرخی که بر آن است، هیچ خار و زخم دیگری ندارد.
هوش مصنوعی: اگرچه با زال، به عنوان یک شخصیت ننگین، به مبارزه می‌طلبی، اما نبرد رستم و اسفندیار را فراموش نکن.
هوش مصنوعی: اشک من به دل سنگین و بی‌احساس او شباهت دارد به این که ابر بر قله کوه می‌بارد.
هوش مصنوعی: چمن در کنار خندق با نور خود درخشان است و اگر باران ببارد، زیبایی این حصار بیشتر خواهد شد.
هوش مصنوعی: به کار خود نگاه کن و به روزگار نبال. به هیچ چیز نباید مغرور شد چون این روزها می‌توانند فریبنده باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.