این دغل دوستان که می‌بینی

مگسانند دور شیرینی

تا حطامی که هست می‌نوشند

همچو زنبور بر تو می‌جوشند

باز وقتی که ده خراب شود

[...]

هر که را باشد از تو بیم گزند

صورت امن ازو خیال مبند

کژدمان خلق را که نیش زنند

اغلب از بیم جان خویش زنند

هر که بی‌مشورت کند تدبیر

غالبش بر غرض نیاید تیر

بیخ بی‌مشورت که بنشانی

بر نیارد به جز پشیمانی

ای پسندیده حیف بر درویش

از برای قبول و منصب خویش

تا دل پادشه به دست آری

حیف باشد که حق بیازاری

برگزیدندت ای گل خرم

از گلستان اصطفی آدم

حلقه‌ای از عبادی اندر گوش

خلعتی از یحبهم بر دوش

دامن این قباه بالایی

[...]

قیمت عمر اگر بداند مرد

بس بگرید بر آنچه ضایع کرد

طفل را سیبکی دهند به نقش

بستانند ازو نگین بدخش

جوهری را که این بصیرت هست

[...]

خری از روستاییی بگریخت

جل بیفکند و پاردم بگسیخت

در بیابان چو گور خر می‌تاخت

بانگ می‌کرد و جفته می‌انداخت

که «به جان آمده ز محنت و بند

[...]

حرص فرزند آدم نادان

مثل مورچه است در میدان

این یکی مرده زیر پای دواب

آن یکی دانه می‌برد به‌شتاب

پیری اندر قبیلهٔ ما بود

که جهاندیده‌تر ز عنقا بود

صد و پنجه بزیست یا صد و شصت

بعد از آن پشت طاقتش بشکست

دست ذوق از طعام باز کشید

[...]

هر که آمد بر خدای قبول

نکند هیچش از خدا مشغول

یونس اندر دهان ماهی شد

همچنان مونس الهی شد

هر که گوید کلاغ چون بازست

نشنوندش که دیده‌ها بازست

گر ز هفت آسمان گزند آید

راست بر عضو مستمند آید

مرغ جایی رود که چینه بود

نه به جایی رود که چی نبود

سگ هم از کوچکی پلید بود

اصل ناپاک از او پدید بود

شادمانی مکن که دشمن مرد

تو هم از مرگ جان نخواهی برد

هر که دندان به خویشتن بنهاد

خیر دیگر به کس نخواهد داد

بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک

مرد خالی نباشد از بد و نیک

هر که آمد بر خدای قبول

نکند هیچش از خدا مشغول

گر بلندت کسی دهد دشنام

به که ساکن دهی جواب سلام

هر که با من بدست و با تو نکو

دل منه بر وفای صحبت او