مظهر کامل است عبدالله

بر همه شامل است عبدالله

وصف او را کجا توانم کرد

سید کاملست عبدالله

نعمت الله به عشق حضرت شاه

خوش به ماهان نشسته همچون ماه

عارفانه به صدق می گوید

دائما لا اله الا الله

رهرو میر ما خلیل الله

در همه راه با همه همراه

جمع کن رهروان خوشی می گو

وحده لا اله الا الله

رهر و میر ما خلیل اللّه

در همه راه و با همه همراه

جمع کن رهروان و خوش می گو

وحده لا اله الا اللّه

مظهر اسم اعظم است آن شاه

به حقیقت یکی است عبداللّه

نعمت‌اللّه به صدق می‌گوید

وحده لا اله الا اللّه

مظهر کامل است عبداللّه

بر همه شامل است عبداللّه

وصف او را کجا توانم کرد

سیّد کامل است عبداللّه

گر بمیری ز خود بقا یابی

ور کشی زحمتی عطا یابی

هر که مرد او دگر نخواهد مرد

گر بمیری ز خود بقا یابی

رفتی ای خواجه و زیان کردی

عرض خود در سر زبان کردی

باز گفتی زنان چنین گفتند

از زبان زنان زیان کردی

در ره حق اگر تو دیناری

گمرهان را به سوی دین آری

ور مقید شوی به دیناری

کمتر از مقبلی و دیناری

گر یکی را دو بار بشماری

آن یکی را دو یک نگهداری

دو یکی باشد و یکی دو عجب

یاد دارش ز یار از یاری

هر که باشد محب آل علی

شک ندارم که عارف است و ولی

با تو ما را محبت ازلی است

با لبت رازهای لم یزلی

در حقیقت یکی است تا دانی

آن یک بی شکیست تا دانی

از دویی ای عزیز من بگذر

کان یکی نیککیست تا دانی

جامع عالمی اگر دانی

نسخهٔ خویش را فرو خوانی

بی همه چون همه تویی همه را

از خودش می ‌طلب که تو آنی

عالم حق حق است تا دانی

غیر او عالمش چه می‌ خوانی

طالب حق حق است در همه حال

هر چه آن را طلب کنی آنی

خانهٔ تاریک اگر روشن کنی

خلوت خود چون سرای من کنی

گر بیابی یوسف گل پیرهن

کی سخن با ما ز پیراهن کنی

گر بمیری ز خود بقا یابی

ور کشی زحمتی عطا یابی

هر که مرد او دگر نخواهد مرد

گر نمردی بمیر تا یابی

گر تو عارف شوی شوی بخشی

این چنین عارفی به ار بخشی

هرچه گیری به او ازو گیری

هر چه گیری از او به او بخشی

ظاهر و باطن ار کنی طاهر

پاک باشی به باطن و ظاهر

قرة العین همدم ما شو

سعی کن همچو جد و آبا شو

این دوئی خیال را بگذار

[...]

شیخ ما کامل و مکمل بود

قطب وقت و امام کامل بود

گاه ارشاد چون سخن گفتی

در توحید را نکو سُفتی

یافعی بود نام عبدالله

[...]

ابداً مرغ عقل اگر پرد

ره به خلوتسرای او نبرد