طراز سبزهٔ بر گلشن عذار خوش است
معین است که گلشن به نوبهار خوش است
چه خوش بود طرف روی یار از خط سبز
بلی چو سبزه دمد طرف لاله زار خوش است
اگر چه خوش نبود در نظر غبار ولی
گر از خط تو بود در نظر غبار خوش است
به بوی مشک جراحت شود فزون و مرا
جراحت دل از آن خط مشکبار خوش است
به یاد سبزه خطی گشت سبزه کن وحشی
که سبزه سرزده اطراف جویبار خوش است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف زیبایی و دلنشینی گل و سبزه می‌پردازد. شاعر با اشاره به زیبایی چهره محبوب و نمادهای طبیعی مانند سبزه و گل، آنها را به هم مرتبط می‌کند. او بیان می‌کند که حتی آثاری که ممکن است در نگاه اول زیبا به نظر نرسند، اگر از محبوب باشد، زیبا و خوشایند به نظر می‌رسند. همچنین، بوی خوش مشک و زخم‌های دل از زیبایی محبوب شاداب‌تر می‌شود و در نهایت به یاد سبزه، خط زیبای محبوب، دلتنگی و تازگی طبیعت را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: زیبایی و لطافت سبزه بر چهرهٔ گلستان بسیار دلنشین و خوشایند است، و مشخص است که گلستان در فصل بهار شکوه و زیبایی خاصی دارد.
هوش مصنوعی: دیدن روی معشوق و خط سبز بر پیشانی او بسیار زیباست. مانند گل‌های سبز که در باغ لاله شکفته می‌شوند، زیبایی آن لحظه نیز دل‌انگیز و شگفت‌آور است.
هوش مصنوعی: هرچند غبار در نگاه اول خوشایند نیست، اما اگر این غبار ناشی از اثر خط تو باشد، دیدن آن نیز خوشایند خواهد بود.
هوش مصنوعی: عطر مشک باعث افزایش زخم‌های مرا می‌شود، اما زخم دل من از آن خط مشکین بسیار خوشایند است.
هوش مصنوعی: به خاطر یادآوری سبزه، وحشی به سبزه برمی‌خیزد، زیرا سبزه‌ای که در اطراف جویبار رشد کرده، زیبا و خوشبوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.