دلی کز عشق گردد گرم، افسردن نمی‌داند
چراغی را که این آتش بود مردن نمی‌داند
دلی دارم که هر چندش بیازاری نیازارد
نه دل سنگست پنداری که آزردن نمی‌داند
خسک در زیر پا دارد مقیم کوی مشتاقی
عجب نبود که پای صبر افشردن نمی‌داند
عنان کمتر کش اینجا چون رسی کز ما وفاکیشان
کسی دست تظلم بر عنان بردن نمی‌داند
مِیی در کاسه دارم مایهٔ سد گونه بد مستی
هنوز او مستی خون جگر خوردن نمی‌داند
بخند ای گل، کز آب چشم وحشی پرورش داری
که هر گل کو به بار آورد پژمردن نمی‌داند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و عواطف سخن می‌گوید. شاعر با بیان اینکه دلی که از عشق گرم باشد، هرگز از درد و رنج نمی‌هراسد، احساسی عمیق و مستمر را به تصویر می‌کشد. او بیان می‌کند که دلش، با وجود آسیب‌های ممکن، تاب و تحمل را دارد و از سوی دیگر، نمی‌تواند بی‌پروایی نسبت به محبت و دوستی را درک کند. همچنین، شاعر به تصویر کشیدن حالت مستی به خاطر عشق و زیبایی پرداخته و در نهایت می‌گوید که گل‌ها (نماد عشق و زیبایی) نیز هرچند ظاهری زیبا دارند، در نهایت باید با پژمردن و زوال مواجه شوند. در کل، این شعر تأکید بر قدرت و آسیب‌پذیری عشق و زیبایی در زندگی دارد.
هوش مصنوعی: دل آدمی که از عشق پرشور و گرم است، نمی‌تواند خاموش شدن را بفهمد. همان‌طور که چراغی که شعله‌اش آتش است، نمی‌تواند بمیرد.
هوش مصنوعی: من دلی دارم که هرچقدر هم به آن آسیب برسانی، باز هم ناراحت نمی‌شود. این دل، مانند دل سنگ نیست که نگران آزردن آن باشی، بلکه به راحتی می‌تواند تحمل کند و کسی را نمی‌آزارد.
هوش مصنوعی: در اینجا به شخصی اشاره شده که در مکانی پر از عشق و اشتیاق قرار دارد، و نشان می‌دهد که برای او نادیده گرفتن نشان‌های صبر و شکیبایی کار راحتی نیست. او در میان این اشتیاق و خواسته‌ها، به سختی می‌تواند احساسات خودش را کنترل کند و از زیر پا گذاشتن نشانه‌های ناامیدی و صبرش ناتوان است.
هوش مصنوعی: در اینجا به کسی که به ما وفادار نیست، به کمتر از حد انسانیت متمسک نشو. زیرا وقتی به اینجا می‌رسی، هیچ‌کس نمی‌داند چگونه از تو شکایت کند.
هوش مصنوعی: در کاسه‌ام شرابی دارم که نشانهٔ خمار و دل‌تنگی است. هنوز این شراب به او طعم مستی و لذت را نمی‌شناساند و او از درد دل و غم جدایی بی‌خبر است.
هوش مصنوعی: ای گل، بخند! زیرا تو از اشک‌های وحشت‌زده‌ای پرورش گرفته‌ای که هر گلی که به شکوفایی برسد، نمی‌داند چه معنایی دارد پژمرده شدن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
دلی کز خامشی روشن شود مردن نمی داند
خموشی آتش سنگ است، افسردن نمی داند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.