در این نیکو بنای دلگشا، از لطف حق هرگز
مبادا خاطرت از روزگار اندوهگین یارب
بدینسان کز زمین برخاست این دلکش بنا، دایم
در او تخم امید از خاک بر خیزد چنین یارب
در او جمعیت دلها، شود جاروب گرد غم
در او پیوسته با عیش و طرب باشی قرین یارب
گره از ابرو گشاید گرچه چون ناخن خم طاقش
ترا از غم گره هرگز نیفتد بر جبین یارب
پی تاریخ آن برداشتم دست دعا، گفتم:
«مبارک باد این زیبا بنای دلنشین یارب »!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی یک بنا و شکوه آن است که از لطف خدا ساخته شده و امیدوار است که باعث خوشحالی و راحتی دلها شود. شاعر از خدا می‌خواهد که این بنا همیشه دلها را از غم دور کند و در آن شادی و سرور برقرار باشد. او دعا می‌کند که این مکان همواره جایی برای امید و آسایش باشد و از درد و رنج دور بماند. در پایان، شاعر با دست دعا این بنا را مبارک می‌دارد.
هوش مصنوعی: در این سازه زیبا و دلنواز، امیدوارم که لطف خداوند هرگز باعث ناراحتی و اندوه تو در روزگار نشود، ای پروردگار.
هوش مصنوعی: این بنا به زیبایی از زمین سر برآورده و در دلش امیدی همچون دانه‌ای که از خاک روییده، همیشه وجود دارد. خدایا، چنین باد!
هوش مصنوعی: در او، دل‌های مردم جمع می‌شود و غم‌هایشان را کنار می‌زنند. در این فضا، همواره با شادی و خوشی همراه باشی، ای خدا.
هوش مصنوعی: اگر ابروهایت را به آرامی باز کنی، حتی اگر خمیدگی‌اش مثل ناخن باشد، هرگز غم و اندوه بر پیشانی‌ات سایه نخواهد افکند. ای خدای من!
هوش مصنوعی: آرزو کردم و دعا کردم که خداوند این بنای زیبا و دلنشین را مبارک کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.