|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود در مورد عشق و غم سخن می‌گوید. او می‌گوید که تو خود دارای مهر و محبت هستی، اما از غم عشق او آگاه نیستی. مانند خورشیدی درخشان که نمی‌داند چگونه می‌تواند مهرورزی کند. وقتی به او نزدیک می‌شود، از رنگ زرد چهره‌ی شاعر متوجه حال او می‌شود، اما همچنان نمی‌داند که باید مثل یک کودک از او احوال‌پرسی کند. در واقع، شاعر احساس تنهایی و غم ناشی از بی‌توجهی معشوقش را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: تو خود دارای زیبایی هستی، اما با آنکه در کمال غم و ناکامی عشق تو قرار داری، نتوانسته‌ای مانند خورشید درخشانی که مهربانی می‌کند، عشق بورزی.
هوش مصنوعی: وقتی با من روبرو می‌شوی، از حال زردم باخبر می‌شوی، اما مانند یک کودک که فقط می‌گرید، نمی‌دانی چطور از احوالو یا وضعیت من سوال کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز عاشق شکوه ای جز مهر ورزیدن نمی دانی
عبث رنجیده ای، اسباب رنجیدن نمی دانی
از آن، لب زیر دندان ندامت داری، ای عاقل
که چون دیوانگان، زنجیر خاییدن نمی دانی
گل داغی ز باغ زندگانی نیست در دستت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.