گنجور

 
طغرای مشهدی

نی ز خار این چمن غمگین، نه از گل شادمان

بی سبب چون ابر، گه در گریه، گه در خنده ایم

در زمین نی رخت می بینیم، در گردون نه تخت

بندگی خواهد به این قسمت، خدا را بنده ایم

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode