|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق خود صحبت میکند. او به تاریکی شب و نور ماه اشاره میکند و از عشق و دلدادگیاش به معشوق میگوید. شاعر نگران این است که احساساتش بیپردگی و آشکارا نشود و به همین دلیل از آینه و سر زانو به عنوان نمادهایی برای پنهان کردن احساساتش استفاده میکند. او به زیبایی چشمان معشوقش نیز اشاره میکند و در نهایت به درد و سوختگی که عشق برایش به همراه دارد، اشاره میکند.
هوش مصنوعی: در دل شب تاریک، به آن مو گفتم که وقتی مهتاب روشن میشود، سخن از نوری که بر چهرهاش میتابد خواهم گفت.
هوش مصنوعی: مراقب باش که بدون حجاب و بیپروا خودت را نشان ندهی، چون چنین چیزی میتواند باعث افتادن در دامها و مشکلات شود. به همین خاطر، من به تو گفتم که آینه را بر سر زانو نگذاری.
هوش مصنوعی: من شب تار را به عنوان سرمه چشمان تو و ابر سیاه را به عنوان رنگ موی ابرویت توصیف کردم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که معشوق من دور است، مثل من کسی دیگر نمیتواند باعث آتش عشق و عذاب خویش شود، این را به یک هندی گفتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.