|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از مشکلات و احساسات ناشی از عشق و آزادی سخن می‌گوید. او به احساس خفگی و محصور بودن در قفس می‌پردازد و می‌گوید که عشق او را به زنجیر کشیده و از دست می‌دهد. در عین حال، به تلاش برای رسیدن به کمال و همچنین به ناحقی که او را گرفتار کرده است اشاره می‌کند. در نهایت، او می‌گوید که اگر شکایت از صیاد (نماد محدودیت و حبس) کند، این حق است چرا که ناحق او را در قفس گرفتار کرده است.
هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی دانه و دام مرا به فکر واداشت و شوق بی‌فایده‌ای که از دیدن قفس به دلم افتاد، مرا خسته کرد.
هوش مصنوعی: من آن شعله‌ای هستم که هنوز کامل نشده‌ام و برای دستیابی به کمال، در دامن خس و خاشاک گرفتار شدم.
هوش مصنوعی: در نهایت، شور و شوق بیجای عاشقی مانند زنجیری، مرا به دست یک نگهبان انداخت.
هوش مصنوعی: اگر از دلخوری‌های خود با صیاد شکایت کنم، حق با من است، زیرا او ناحق مرا در قفسی محبوس کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.