فصل اول

فصل اول

گر من نظری بسنگ بر بگمارم

از سنگ دلی سوخته بیرون آرم

آن بلبل محبوس که نامش جان است

دستش بشکستن قفص می نرسد

کرته و اکیری ای رو سام او سر

انند مویم که کیر و لام او سر

ارتم اج ور برانی ور ببسرم

میان اهنامه داران خام اوسر

فصل اول

عشق آمد و جان من فراجانان داد

معشوقه ز جان خویش ما راجان داد

بهرچ از دوست و امانی

چه زشت آن حرف وچه زیبا

بگذاشته‌ام مصلحت خویش بدو

گر بکشد و گر زنده کند او داند

زان روی کنون آینه روی توم

از دیده تو بر وی تو مینگرم

گرچه بسر کوی تو بر نگذشتم

هرگز ز سر کوی تو در نگذشتم

فراز کنگرهٔ کبریاش بازانند

فرشته صید و پیمبر شکار وسبحان گیر