نگارخانه چین است و ناف آهو چین

درون چین دو زلف و برون چین قباش

برعکس شود هرچه به‌غایت برسید

شادی کن چون غم به‌نهایت برسید

یگانه عالمی شاها، چه گویم بیش ازین؟ زیرا

همان آبست اگر کوبی هزاران بار در هاون

تا کمر صحبت میان طلبد

کمر ملک بر میان تو باد

اگر بنام کسی گفت بایدم شعری

بپیش طبع تو باشی همه بهانه من

فخر الملوک وارث سلطان نامدار

بهرامشاه قبله شاهان نامور

شاهی کزوست دوده محمود را شرف

شاهی کزوست گوهر مسعود را خطر

زمانه ندارد زمن به پسر

نهانم چه دارد چو بد دختری؟