از گرمی خورشید رخ روشن او

رنجورتر است از دل عاشق تن او

یک روز که فرصت بود از دامن او

چون سایه درون شوم به پیراهن او

ای جود و جمال ملک رام آمده ای

گیرنده دست خاص و عام آمده ای

با هر که ربوده در کلام آمده ای

چون جامه او بر او تمام آمده ای

ای بنده دولت تو هر آزادی

شاگرد کفایت تو هر استادی

گر بسته چرخ جز تو کس بگشادی

امید مرا نزد تو نفرستادی

ای دل مخور اندیشه فردا بیشی

نزدیک مشو به غم ز دوراندیشی

با عقل مگیر تا توانی خویشی

کز لهو ترا عقل دهد درویشی

ای خدمت تو بر رهی آمال رهی

هم جان رهی تراست هم مال رهی

گر نیک شوی نیک شود حال رهی

گر بد گردی بد شود احوال رهی