خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۱
رندی دیدم نشسته بر خنگ زمیننه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین
نه حق نه حقیقت نه شریعت نه یقیناندر دو جهان کرا بود زهره این
خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳
قومی متفکرند اندر ره دینقومی به گمان فتاده در راه یقین
میترسم از آن که بانگ آید روزیکای بیخبران راه نه آنست و نه این
خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۴
گاویست در آسمان و نامش پروینیک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خردت باز کن از روی یقینزیر و زبر دو گاو مشتی خر بین
خیام » ترانه‌های خیام (صادق هدایت) » راز آفرینش [ ۱۵-۱] » رباعی ۱۵
گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،
گاوی است دگر نهفته در زیر زمین؛
گر بینایی، چشمِ حقیقت بگشا:
زیر و زَبَرِ دو گاو مشتی خر بین.
خیام » ترانه‌های خیام (صادق هدایت) » هیچ است [۱۰۷-۱۰۱] » رباعی ۱۰۴
* رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین،
نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین،
نی حق، نه حقیقت، نه شریعت نه یقین،
اندر دو جهان کرا بُوَد زَهرهٔ این؟
مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹
خود حال دلی بود پریشانتر از اینبا واقعهٔ بی‌سر و سامان‌تر ازین
اندر عالم که دید محنت‌زده‌ایسرگشتهٔ روزگار حیران‌تر از این
مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۶۵
در دیدهٔ ما نگر جمال حق بینکاین عین حقیقت است و انوار یقین
حق نیز جمال خویش در ما بیندوین فاش مکن که خونت ریزد به زمین
مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۷۷
رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدیناین نبض مرا بگیر و قاروره ببین
گفتا با دست با جنون گشته قرینگفتم هله تا باد چنین باد چنین
مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۷۹
رندی دیدم نشسته بر خنگ زمیننه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین
نی حق نه حقیقت نه شریعت نه یقیناندر دو جهان کرا بود زهرهٔ این
مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۰۶
ما کاهگلان عشق و پهلو به زمینکرده است زمین را کرمش مرکب و زین
تا میبرد این خفتگکانرا در خواباصحاف الکهف تا سوی علیین
عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۷۷
آن را که به چشم کشف پیداست یقین
او در ره مستقیم داناست بدین
گرچند هزار گونه راهست چو موی
زان جملهٔ مو، یک رسن راست ببین
سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۲
در جنب گرانی تو ای نوشتکین
حقا که کم از نیست بود وزن زمین
وین از همه طرفه‌تر که در چشم یقین
تو هیچ نه و از تو گرانی چندین
سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۳
بهرام دواند هر دو جویندهٔ کین
آن قوت ملک آمد و این قوت دین
هر روز کند اسب سعادت را زین
بهرام فلک ز بهر بهرام زمین
سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۴
پار ارچه نمی‌کرد چو کفرم تمکین
امسال عزیز کرد ما را چون دین
در پرورش عاشقی ای قبلهٔ چین
هم قهر چنان باید و هم لطف چنین
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵۸
ای دوست به ماتم چه نشینی چندین
کز ماتم تو شدیم با مرگ قرین
زین ماتم کاندرونی ای شمع زمین
چون برخیزی به ماتم ما بنشین
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۷
بوطالب نعمت ای همه دولت و دیندر خود نگر و جمله جهان نیک ببین
کز همت و جود آفتابی و سحابوز رفعت و حلم آسمانی و زمین
ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۳
در راه یگانگی نه کفرست و نه دین
یک گام زخود برون نه و راه ببین
ای جان جهان تو راه اسلام گزین
با مار سیه نشین و با ما منشین
ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۴
گر سقف سپهر گردد آیینهٔ چین
ور تختهٔ فولاد شود روی زمین
از روزی تو کم نشود دان به یقین
میدان که چنینست و چنینست و چنین
ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۵
گر صفحهٔ فولاد شود روی زمین
در صحن سپهر گردد آیینهٔ چین
از روزی تو کم نشود یک سر موی
حقا که چنینست و چنینست و چنین
ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۶
ای در همه شان ذات تو پاک از شین
نه در حق تو کیف توان گفت نه این
از روی تعقل همه غیرند و صفات
ذاتت بود از روی تحقق همه عین
ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶۷
یا رب به رسالت رسول الثقلین
یا رب به غزا کنندهٔ بدر و حنین
عصیان مرا دو حصه کن در عرصات
نیمی به حسن ببخش و نیمی به حسین
محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹
گوئی ز ته بستر آن حجله نشین
تا ناف پر است از نافهٔ‌چین
چادر شب بسترش اگر افشانند
تا حشر هوا عبیر بارد به زمین
شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۵
امشب بوزید باد طوفان آیین
چندانکه برفت، گرد عصیان ز جبین
از عالم لامکان، دو صد در نگشود
بر سینهٔ چرخ، بس که زد گوی زمین
شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۰
هر شام و سحر ملائک علیین
آیند به طرف حرم خلد برین
مقراض به احتیاط زن، ای خادم
ترسم ببری، شهپر جبریل امین
عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵
بر هیچ کسم نه مهر مانده است نه کین
یک باره بشسته دست از دنیی و دین
در گوشه نشسته‌ام به فسقی مشغول
هرگز که شنیده فاسق گوشه‌نشین
سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۰
شاها به خطای اسب اگر شاه ز زین
گردید و جدا گشت، چه افتاد ازین؟
حاشا که تو افتی و نیفتد هرگز
مانند تو شهسوار در روی زمین
شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۰۰
من عین تو و تو عین وین عینین
یک عین بود ظهور او در کونین
هر گه که دو جام پر کنند از یک می
این هر دو یکی باشد و آن یک اثنین
جامی ز شراب خانه دارد رطلی
جامی دگر از می مصفای متین
هر چند که آب را نباشد لونی
چون در دو قدح کنی نماید لونین
در شمس و […]
شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶۷
جانا لب زیرین تو به یا زبرین
نیمی عسلین آمد و نیمی شکرین
من فرق میان این و آن تنوانم
صد رحمت ایزدی بر آن باد و بر این
ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۹
ای روضه برون آی رسول ثقلین
ای ماه حجاز و آفتاب حرمین
پر زهر ببین خلعت زیبای حسن
پر خون بنگر کسوت زیبای حسین
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۱
گر حاجب و چاوش تو ای ناصر دین
برکشور روم و چین گشایند کمین
فغفور از آن بترسد و قیصر از این
این والی روم گردد آن شحنهٔ چین
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۲
ای شاه زتو تخت همی نازد و زین
وز دولت تو داد همی یابد دین
تا روی زمین گرفته‌ای زیر نگین
خصمان تو رفته‌اند در زیر زمین
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۳
ای حیدر و جمشید به شمشیر و نگین
دارندهٔ دولتی و دارندهٔ دین
در ملک تو همچو آفتابی به یقین
او هفت فلک دارد و تو هفت زمین
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۴
ای شاه جهان دو گوشهٔ روی زمین
در قبضهٔ ملک توست تایوم‌الدین
تیغ تو همی‌کند شبیخون و کمین
یک ساله بر آن‌گوشه و یک ساله بر این
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵
ای برده به شمشیر همه ملک تگین
آورده همه ملک تگین زیر نگین
پیروزی و نصرت تو بر روی زمین
آرایش دولت است و افزایش دین
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۶
زین فتح که کرد شاه در کشور چین
هم ملک همی نازد و هم دولت و دین
هر مملکتی که هست بر روی زمین
بوالفتح ملکشاه کند فتح چنین
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۱۶
سبحان الله ز گردش چرخ برین
بی شرکت من غمی نیاید بزمین
ور روی زمین نشاط و شادی گیرد
ما را نبود بنیم جو بهره ازین
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۱۷
دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین
گردان شده چون پیاله زان دست بدین
باز آی و کنون چون خم می بازم بین
خونین دل و سر گرفته و خانه نشین
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۱۸
گر رای تماشا کنی ای دل منشین
بیرون جه از آن کمند زلف برچین
پیرامن چشمۀ حیات لب او ی
بگشای یکی دو چشم و آن سبزه ببین
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۲۸
هرچند جهد برق حوادث ز کمین
یا فتنه کشد ز هر طرف خنجر کین
گردون نکند فیض‌رسان را پامال
صدپاره شود ابر و نیفتد به زمین
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۲۹
باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین
داری تو گمان که دشمن توست یقین
گر قصد تو کرد زال گردون، مهراس
ترساندن اطفال، ز مهرست نه کین
کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۲۹
دی از سر اسب ای قمر خانه نشین
گر آژنگ فتادی که کند عیب تو زین
تو برگ گلی و اسب تو باد صباست
از باد صبا برگ گل افتد بزمین
