گنجور

قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۸

 

ما شاخ هوای تو ز دل برکندیم

مهر تو ز جان و دل برون افکندیم

چیزی که بجان دوستان نپسندیم

با جان و روان خویشتن چون بندیم

قطران تبریزی
 

ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

 

آن به که شب و روز به می پیوندیم

بر گردش روزهای چون شب خندیم

تا چند دل اندر غم عالم بندیم

پیداست که ما ز اهل عالم چندیم

ادیب صابر
 

کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۵۱

 

هر گاه که کار وصل در هم بندیم

گردون همه آن کند که ما نپسندیم

داند که چو ما بیکدگر پیوندیم

شادان بنشینیم و برو می خندیم

کمال‌الدین اسماعیل
 

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۰۸

 

چون تاج منی ز فرق خود افکندیم

اینک کمر خدمت تو بربندیم

بسیار گریستیم و هجران خندید

وقت است که او بگرید و ما خندیم

مولانا
 

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱۲

 

ما رخت وجود بر عدم بربندیم

بر هستی نیست مزور خندیم

بازی بازی طنابها بگسستیم

تا خیمهٔ صبر از فلک برکندیم

مولانا
 

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۵

 

دایم به خم زلف بتان در بندیم

تا چند دل و دیده به ایشان بندیم

از دست شب فراقت ای دیده من

ما باز سپر به روی آب افکندیم

جهان ملک خاتون
 
 
sunny dark_mode