آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر

چون طالب منزلی تو در راه بمیر

عشقست بسان زندگانی ور نه

زینسان که تویی خواه بزی خواه بمیر

آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر

چون طالب منزلی تو در راه بمیر

عشق است نشان زندگانی ورنه

زین سان که تویی خواه بزی خواه بمیر

در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر

چون شمع سحرگاه، به یک آه بمیر

آن قدر نداری که درآیی به نجف

جان تو درآید، تو درین راه بمیر