تا جان دارم بندهٔ مرجان توام

دل جمع از آن زلف پریشان توام

ای نای بنال مست افغان توام

وی چنگ خمش مشو که مهمان توام

یا رب خجل از نعمت و احسان توام

من عاصی و مستحق غفران توام

هر گلّه که باشد به سگی محتاج است

من هم سگ گلّهٔ محبان توام