مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۳۹
از هرچه که آن خوشست نهی است مدامتا ره نزند خوشی از این مردم عام
ورنه می و چنگ و روی زیبا و سماعبر خاص حلال گشت و بر عام حرام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۴۸
امشب که شراب جان مدامست مدامساقی شه و باده با قوامست قوام
اسباب طرب جمله تمامست تمامای زنده‌دلان خواب حرامست حرام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۴۹
امشب که غم عشق مدامست مدامجام و می لعل با قوامست قوام
خون غم و اندیشه حلالست حلالخواب و هوس خواب حرامست حرام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵۰
امشب که مه عشق تمامست تمامدلدار فرو کرده سر از گوشهٔ بام
امشب شب یاد است و سجود است و قیامچون باده و می خواب حرامست حرام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵۱
امشب که همی رسد ز دلدار سلامبر دیده و دل خواب حرامست حرام
ماند به سر زلف تو کز بوی خوشتمی‌آورد عطار ز بیم از در و بام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶۹
قد صبحنا اللله به عیش و مدامقد عیدنا العید و مام صیام
املا قدحا وهات یا خیر غلامکی یسکرنا ثم علی‌الدهر سلام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۰۱
لا الفجر بقینة و لا شرب مدامالفخر لمن یطعن فی یوم زحام
من یبدل روحه به سیف و سهامیستأهل آن یقعدو الناس قیام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۵۴
من همچو کسی نشسته بر اسب خامدر وادی هولناک بگسسته لگام
تازد چون مرغ تا که بجهد از دامتا منزل این اسب کدام است کدام
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷۴
یک جرعه ز جام تو تمامست تمامجز عشق تو در دلم کدامست کدام
در عشق تو خون دل حلالست حلالآسودگی و عشق حرامست حرام
عطار » مختارنامه » باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی » شمارهٔ ۱۰
مائیم در اوفتاده چون مرغ به دام
دلخستهٔ روزگار و آشفته مدام
سرگشته درین دایرهٔ بی در وبام
ناآمده برقرار و نارفته به کام
وحشی » گزیده اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۹
تا کار جهان به کام کس نیست مدام
عیش تو مدام باد و کار تو تمام
در مجلس عشرت تو غم خوردن دهر
یارب که بود چو روزه در عید حرام
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۰
احکام شریعت است چون شارع عام
بیرون مرو از راه شریعت یک گام
هرکس که سر از حکم شریعت پیچد
در مذهب اهل معرفت نیست تمام
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱۵
ای پیش تو مهر و ماه و تیر و بهرام
بر جیس و زحل، زهره حمل ثور غلام
جوزا سرطان خوشه کمان شیرت رام
میزان، عقرب، دلو، بره حوت به دام
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۹
سروی است سیاه چرده آن ماه تمام
بر آب دو عارضش خطی آتش فام
شکل خط او به گرد عارض مادام
چون سرخی مغرب است در اول شام
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴۸
گردون قفسی است سبز پرچشمه چو دام
مرغان همه زین قفس پریدند مدام
دیری است در این قفس ندیده است ایام
یک مرغ چو من همای خاقانی نام
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۷
چرخا زحلت نحس‌ترست یا بهرامزهره‌ت غر و مشتریت مغرور به نام
تیرت ز منافقی نه پخته‌ست و نه خامخورشید تو قحبه است و ماهت نه تمام
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۸
ای زیر همای همتت چرخ مدامکبک از نظرت گرفته با باز آرام
اقبال تو شاهین و کبوتر ایامسیمرغ نظیر خسرو طوطی نام
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸۹
رفتم چو نبود بیش از این جای مقامهرچند به نزدیک تو بودم آرام
کس را به جهان مباد ای سیم‌اندامرفتن نه به اختیار و بودن نه به کام
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۰
از مشرق دست گوهر آل نظامده ماه تمام را طلوعست مدام
اینک بنگر که آن خداوند کرامبفکند مه نوی ز هر ماه تمام
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۱
دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دامراهیش به جامعست و راهیش به جام
با این همه ما و می و معشوقه به کامدر مصطبه پخته به که در صومعه خام
جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۸۰
افلاک بود قسی حوادث چو سهام
رامی حق و آماجگه افراد انام
هشدار که سر کار شد گفته تمام
وز دایره رضا منه بیرون گام
جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۸۱
ما احسن بالک ای جهان گشته حمام
گاهی به عراق می روی گاه به شام
جز تو که برد نکرده در راه مقام
از عاشق مهجور به معشوق پیام
جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۴۸
خورشید می آنکه ساقی و دور مدام
دیده ست ز تدویر صراحیش مقام
بر حلق صراحی گذرد چون مه نو
در دایره جام شود ماه تمام
ملک‌الشعرای بهار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴ - در مرگ مادر
ای شمع شبستان من، ای مام گرام
رفتی و سیه شد به من از غم ایام
بر قبر تو اوفتادم ای گمشده مام
چون فانوسی که شمع آن گشته تمام
محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶
ای نام تو در هر لغتی ذکر انام
وز تذکرهٔ نام تو شیرین لب و کام
بی‌نام تو شعله‌ها تباهند تباه
با نام تو کارها تمامند تمام
محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۷
ای درگه خاصت از شرف کعبه عام
وی چرخ به سدهٔ تو در سجده مدام
نام تو از آن زمانه محراب نهاد
تا خلق به سجدهٔ تو آیند تمام
امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات (گزیدهٔ ناقص) » گزیدهٔ غزل ۴۵۴
تا کی به زبان طاعت و اندر دل جامبگرفت دلم زین گنه تقوی نام
دردی بمن آور چومیم نیست به جاممیخواره و پخته بهتر از صوفی خام
شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۵
ترکیب بدن که چار حرف است مدام
زان چار حروف نعمت‌اللّه شده نام
چون حرف ز یاد نعمت‌اللّه برفت
اللّه ظهور کرد و اللّه و سلام
مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۱۹
ای فتنهٔ خاص ای بلای دل عام
خورشید فلک روی تو را گشته غلام
در بلخ اگر برآئی ای مه بر بام
در چاه رفو کند قصب کور به شام
ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۹
تیسیر ز فَسر سخنت یافت نظام
کشّاف مکمّلی و حاوی کلام
هر نکته که در وقایه دین کافی ست
در سلک معانی بیان تو تمام
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۲
از لعل تو پخته گشت هر کاری خام
وز خط تو شد دایرۀ ماه تمام
لبهای تو کرد کام شکّر شیرین
دندان تو کرد کار گوهر بنظام
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۳
ای شب بستان درازی از صبح بوام
مگذار که باز خندد امشب لب بام
در عمر خود امشبم بدام آمد مرغ
گر صبح بخندد بر مد مرغ از دام
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۶
فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام
چون من نگرفته کس ز رسوایی کام
سودای دلم همیشه طغیان دارد
دیوانه عشق را بهارست مدام
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۷
مگذار کُمیت فهم را سست لجام
کز منزل خویش بگذری چندین گام
مغرور به عقل خود نمی‌باید شد
سالم نجهد شناور از بحر، مدام
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۸
از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام
بشتاب که خرسند نگردم به پیام
گوشم خبرت جوید و چشمم دیدار
گو چشم ز گوش پیشتر یابد گام
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۹
از گریه نکرد ضعف در دیده مقام
وز درد نشد نظاره بر دیده حرام
در رهگذر مرغ خیالت چشمم
در زیر غبار مانده چون حلقه دام
نیر تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۶
در بزم می از لطافت جام و مدام
افتاده معاشرین در اندیشۀ خام
قومی همه می بیند و قومی همه جام
من مست تو و فارغ از این شبهه عام
نیر تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۷
ای باذر قول نیرّ این طرفه پیام
برگوی بطرز پخته با مفتی خام
کان نغمه که بود از لب داود حلال
از بهر چه در دهان نی گشت حرام