گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ارا

خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲

چون عهده نمی‌شود کسی فردا راحالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماهبسیار بتابد و نیابد ما را

چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،
حالی خوش کن تو این دلِ سودا را،
می نوش به ماهتاب، ای ماه که ماه
بسیار بگردد و نیابد ما را.

ای باد سحر خبر بده مر ما رادر ره دیدی آن دل آتش‌پا را
دیدی دل پرآتش و پرسودا راکز آتش بسوخت صد خارا را

دیدم در خواب ساقی زیبا رابر دست گرفته ساغر صهبا را
گفتم به خیالش که غلام اوئیشاید که به جای خواجه باشی ما را

این سودایی که میدواند ما را

هرگز نتوان نشاند این سودا را

گویند که خویش را فرود آر آخر

دربند چگونه آورم دریا را

لعلت که خجل کرد گل رعنا را

از پسته نمود خالِ مشک آسا را

میخواستم از پستهٔ سبزت شکری

تو بر در بسته خط نوشتی ما را

چون عهده نمیکند کسی فردا رایک امشب خوش کن دلِ پر سودا را
مینوش به نور ماه ای ماه که ماهبسیار بتابد که نیابد ما را

گفتم صنما لاله رخا دلدارا
در خواب نمای چهره باری یارا
گفتا که روی به خواب بی ما وانگه
خواهی که دگر به خواب بینی ما را