از ردّ و قبول دگرانش چه تفاوت

آن بنده که در چشم خریدار درآمد

آن شیخ که از خانه به بازار نمی‌رفت

مست است به حدی که رهِ خانه نداند

پرستاری ندارم بر سرِبالینِ بیماری

[...]

گفتی ز درد من نگرستی و برحقی

فرق است از فشاندن خون تا گریستن

بر صفحهٔ هستی چو قلم می‌گذریم

حرف غم خود کرده رقم می‌گذریم

زین بحرپرآشوب که بی پایان است

پیوسته چو موج از پی هم می‌گذریم

حیف است که در گردن حور افکندش کس

دستی که به یاد تو در آغوش توان کرد

منظور یقین دو حالت است از اشیا

هر لحظه وجود دگر و حکم بقا

تجدیدوجود ازعدم ذاتی ماست

وان حکم بقا رابطهٔ فعل خدا

گر جانب مسجد گذرم ور طرف دیر

هر جا که روم میلِ دلم سویِ تو باشد

مجنون به ره عشق ز سر کرده قدم رفت

دارم منِ دیوانه قدم بر قدمِ او

چون آینه‌ام هست همه چیز ولیکن

از هرچه بپرسی همه را هیچ جوابست

عشق را خانه‌ایست بر سرِ دار

نه درش بسته نه کسی را بار

گویند عقابی به در شهری برخاست

پر را ز پی طعمه به پرواز بیاراست

ناگه زکمین گاه یکی سخت کمانی

تیری ز قضا و قدر افکند بدو راست

در آهن و در چوب نگه کرد به صد فکر

[...]

عشق تو نهالیست که خواری ثمر اوست

من خاری از آن بادیه‌ام کاین شجرِ اوست

بر مائدهٔ عشق اگر روزه گشایی

هشدار که صد گونه بلا ماحضر اوست

وه کاین شب هجران تو بر ما چه دراز است

[...]

گفتی که بگو مشکل خود تا بگشایم

گفتن نتوانم به کسی مشکلم این است