برخیز بتا بیا ز بهر دل ما

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم

زآن پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما

دردا که ز خواب بس دل غافل ما

تا موی سپید شد سیه شد دل ما

دردا و دریغا که به جز درد و دریغ

حاصل نامد ز عمر بیحاصل ما

از کوی و مکان گذشت آب و گل ما

وز وصف و بیان گذشت حال دل ما

ما را زقبول و [ردّ کس] باکی نیست

چون دلبر ما همره و هم منزل ما

تا بر سر کوی عشق شد منزل ما

فریاد برآمد از نهاد دل ما

در جستن خاک عشق از بس که شدیم

خون شد دل ما و حل نشد مشکل ما

ای شیفته عشق تو جان و دل ما

آمیخته شوق تو آب و گل ما

خاک سر کویت همه جا منزل ما

ذوق غم عشقت همه دم حاصل ما

از فیض هوا، سبز نگردد گل ما

با آب روان، حل نشود مشکل ما

خواهیم زباغ، گر گشاد دل خویش

گل پره شود، برای قفل دل ما

آید به سخن چو یار در محفل ما

روی سخنش نیست نگر با دل ما

اکنون که بود نشاط دل حاصل ما

آراسته ز اسباب طرب محفل ما

داریم بکف ز خاک یاران ساغر

پیمانه کند تا که ز مشت گل ما