اشعار مشابه
شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۴
در مدرسه جز خون جگر، نیست حلال
آسوده دلی، در آن محال است، محال
این طرفه که تحصیل بدین خون جگر
در هر دو جهان، جمله وبال است، وبال
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۶
ای چشم زمانه کرده روشن به جمال
در گوش تو برده خوشترین لفظ سؤال
رایی داری چو آفتاب اول روز
عمری بادت چو سایه‌ها بعد زوال
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۷
زین عمر به تعجیل دوان سوی زوال
دانی که جهان چه آیدم پیش خیال
دشتی آید ز درد دل میلامیل
طشتی آید ز خون دل مالامال
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۸
در هجر همی بسوزم از شرم خیال
در وصل همی بسوزم از بیم زوال
پروانهٔ شمع را همین باشد حال
در هجر نسوزد و بسوزد ز وصال
عطار » مختارنامه » باب پنجم: در بیان توحید به زبان تفرید » شمارهٔ ۱
ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال!
مشغول جمال خویشتن، اینْت جمال!
میپنداری ما به تو اندر نگریم
خود کی بینیم غیر خود، اینْت محال!
عطار » مختارنامه » باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است » شمارهٔ ۹
بگذر ز حس و خیال،ای طالب حال
تا هر دو جهان جلال بینی و جمال
زیرا که تو هرچه در جهان میبینی
جز وجه بقا همه سرابست و خیال
عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۶۶
مائیم و میی و مطربی مشکین خال
بی هجر میسَّر شده ایام وصال
با سیمبری نشسته در باد شمال
زین آب حرام خون خود کرده حلال
هلالی جغتایی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱
در عشق نکویان چه فراق و چه وصال؟
بدحالی عاشقان بود در همه حال
گر وصل بود مدام سوزست و گداز
ور هجر بود تمام رنجست و ملال
شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۹
در جام جهان نما نظر کن به جمال
تا نقش خیال او نماید به کمال
هر آینه ای که در نظر می آری
تمثال جمالش بنماید تمثال
شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۰
از دولت عشق عقل گشته پامال
مستقبل و ماضیم همه آمده حال
نه دی و نه فردا و نه صبح است و نه شام
ایمن شده عمرم ز مه و هفته و سال
ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴
نور تو که در سینه نهان بد چو هلال
از شعشعه بدر برآمد به کمال
اکنون که عروس سخنت یافت جمال
المنة لله تبارک و تعال
ابن حسام خوسفی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۵
ای قطره ز دریا برسیدی به کمال
از مشرب عذب یافتی آب زلال
نور تو ز بدر است و لطافت ز جمال
المنّة لله تبارک و تعال
ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۷۱
از حمله سمند تو ، ز آسیب نعال
لرزان کند اجزای زمین از زلزال
وز هیبت تیغ تو عدو را مه و سال
الماس رود بجای خون از قیفال
ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۷۲
اندر خوبی ترا فزودست جمال
در فبضۀ آن کمان ابروی تو خال
از مشک ستاره ایست بر چرخ جلال
کز غالیه در دو ظرف دارد و هلال
ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۷۳
بر جاه تو ، ای خواجه شود هر عیال
بر لوح قلم رفت بدین فرخ فال
ای خواجه ، بحرمت خدای متعال
کین فال که بنده زد ببینی امسال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۰
ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال
وی مرغ کرم را ز سخایت پروبال
چشم رهی از جمال تو دور مباد
هر چند ز تو دور شود عین کمال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۱
خاک سر کوی آن بت مشکین خال
می بوسیدم دوش باومید وصال
پنهان ز رقیب آمد و در گوشم گفت
می خور غم ما و خاک در لب می مال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیمانشاه و ارسل به
چون نیست مرا بخدمتت راه وصال
سر بر خط دیوان تو دارم همه سال
گفتم بفلک در تو چه نقصان آید
گر زآنکه رسانیم زمانی بکمال؟
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۹
هنگامه اهل وجد می‌باید و حال
تا مرد برد راه به معنی ز خیال
پرهیز اولی ز صحبت ساختگان
در مجلس تصویر، فزاید چه کمال
جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۷۵
بگذر به دیار یارم ای پیک شمال
بر خاک رهش به جای من دیده بمال
ور قصه حال من کند از تو سوال
قل مات من الهجر علی اصعب حال
