ای غم که حجاب صبر بشکافته‌ای

بی تابی من دیده و برتافته‌ای

شب تیره و یار دور و کس مونس نه

ای هجر بکش که بی‌کسم یافته‌ای

تو می‌خندی بهانه‌ای یافته‌ای

در خانهٔ خود دام و دغل بافته‌ای

ای چشم فراز کرده چون مظلومان

در حیله و مکر موی بشکافته‌ای

ای غم همه سوی من عنان تافته‌ای

مانا که مرا زبون ترک یافته‌ای

آن روز مرا دو چشم تر سرخ نمود

بر خود که گلیم من سیه بافته‌ای

ای صبح ندانم که چه در یافته ای

مشکین قصب از بهر که بشکافته ای

خورشید عفاک الله از آنروز که گرم

بر تشنه لبان کربلا تافته ای

ای آنکه به بر و بحر بشتافته ای

ور کوه رسیده پیش بشکافته ای

پرسم خبری بهر خدا راست بگوی

کز گمشده من چه خبر یافته ای