دل گرچه نه پیداست نهانش نه تویی

گیرم که دل من است جانش نه تویی

آتش چه زنی در وی، پرخون چه کنی

کآخر شب و روز در میانش نه تویی؟

جانا به جز از یاد تو در سر هوسم نیست

سوگند خورم من که به جای تو کسم نیست

امروز منم خسته و بی مونس و بی یار

فریاد همی خواهم و فریادرسم نیست

حاتم باشی با همه کس وقت سخا

چون نامه به نام ما رسد طی گردد

زنهار زآهشان بیندیش که آه

دودی است که زیر دامن آتش دارد

مه را به بناگوش تو نسبت کردم

زنهار که این سخن به گوش تو رسد

گفتم که تو را کجا توانم دیدن

گفتا که مرا کجا توانی دیدن