در خواب جمال یار خود میدیدم

وز باغ وصال او گلی می‌چیدم

مرغ سحری زخواب بیدارم کرد

ای کاش که بیدار نمی‌گردیدم

گلها که من از باغ وصالت چیدم

درها که من از نوش لبت دزدیدم

آن گل همه خارگشت در دیده من

آن در همه از دیده فرو باریدم

چون در دو جهان مثال تو کم دیدم

از هر دو جهان برای تو ببریدم

پیوند مرا ز حضرت خویش مبر

زیرا که ترا بر دو جهان بگزیدم

گلها که من از باغ وصالت چیدم

درها که من از نوش لبت دزدیدم‌

آن گل همه خارگشت در دیده من

و ان در همه از دیده فروباریدم‌

گلها که من از باغ وصالت چیدم

درها که من از نوش لبت دزدیدم

آن گل همه خار گشت در جان رهی

وان در همه از دیده فرو باریدم‌

گلها که من از باغ وصالت چیدم

درها که من از نوش لبت دزدیدم‌

در عشق تو سرفکنده همچون بیدم

چون سبزه از آن پای به گل جاویدم

گر بنمایی تو آن رخ خورشیدم

چون غنچه پژمرده گل امیدم

گاهی به کمال برتر از خورشیدم

گه در نقصان چو ذرّهای جاویدم

هرگه که به استغناء او مینگرم

بیم است که منقطع شود امیدم

با زلف تو هر چند بسی کوشیدم

نامش ز کسی جز بکژی نشنیدم

از سر وقد توام همه آزادیست

کانصاف همه راستی از وی دیدم

این گردش را ز جان خود دزدیدم

پیش از قالب به جان چنین گردیدم

گویند مرا صبر و سکون اولیتر

این صبر و سکون را به شما بخشیدم

در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

وز دیدن باغبان همی ترسیدم

شیرین سخنی ز باغبان بشنیدم

گل را چه محل که باغ را بخشیدم

دوش از تو چو ناامید برگردیدم

بالین ز سرشک دیده پر خون دیدم

تا روز ز فرقت تو بر بستر درد

چون مار میان بریده می پیچیدم

در مسجد و خانقه بسی گردیدم

بس شیخ و مرید را که پا بوسیدم

نی یک ساعت ز هستی خود رستم

نی آن که ز خویش رسته باشد دیدم

آراسته بیرون سرایی دیدم

در مدح خداوند سرا پیچیدم

آلود شعار شعر پاکیزه من

از لوث حدث چو مدحش اندیشیدم

یکچند، در این مدرسه‌ها گردیدم

از اهل کمال، نکته‌ها پرسیدم

یک مسله‌ای که بوی عشق آید از آن

در عمر خود، از مدرسی نشنیدم

یک چند پی امید می‌گردیدم

خار و خس حرمان ز رهش می‌چیدم

دیدم که سر از کوی که برمی‌آرد

پا بر سر آرزوی دل مالیدم

اینجا پاداش هر چه کردم دیدم

اینجا محصول هرچه کشتم دیدم

موقوف قیامت نیم اینجا همه شد

اعمال و جزا بیکدگر سنجیدم

دیدم دیدم که هرچه کردم کردم

دیدم دیدم که هرچه کشتم چیدم

از چهره جان غبار تن چون رفتم

دیدم دیدم که پای تا سر دیدم

یکچند بگرد خویشتن گردیدم

یکچند ز این و آن خبر پرسیدم

آخر بدر خویش بدیدم مقصود

دیدم دیدم که آخرین در دیدم

در بحث بسی بگفتگو پیچیدم

بس قشر سخن شنیدم و فهمیدم

چون مغر رسید و سر بیگانه نداشت

خود گفتم و خود شنیدم و خود دیدم