بی یادِ تو دل چو سایه در خورشید است

با یادِ تو در نهایتِ امید است

هر تخم که در زمین دل کاشتهام

جز یاد تو تخمِ حسرتِ جاوید است

بی یاد تو دل چو سایه در خورشید است

با یاد تو بی‌نهایت امید است

هر تخم که در زمین دل کاشته‌ایم

جز یاد تو تخم حسرت جاوید است

وصلت که غم جراحت جاوید است

دردیست که هر طبیب ازو نومید است

داغی‌ست که مرهمش پر سیمرغ است

باغی‌ست کش آب از دهن خورشید است

از نور تجلی تو عالم پیداست

ذرات جهان ز مهر رویت شیداست

چشمی که بنور معرفت روشن شد

بیند که جمال تو بعالم پیداست

این سرو قد تو گلبن امید است

خال سیهت مردم چشم دید است

ابروی تو مصرع هلال عید است

رخسار تو حسن مطلع خورشید است

دوری ز خیالات هوا تجرید است

دل چون ز همه یگانه شد تفرید است

هر دم که به یاد تو روم نوروز است

هر گاه که قربان تو گردم عید است