هم از رخ تست اگر به مه در نمکی است

مه را چه محل که روی تو خود فلکی است

تا ظن نبری که اندرین نکته شکی است

تو جان منی بدان خدایی که یکی است

سرمایهٔ ما از همه عالم دلکی است

آن نیز اسیر دلبر پرنمکی است

یک دل چه بود که بوسه ای از دو لبش

صد جان ارزد بدان خدایی که یکی است

در آینه خاطرت از هر که شکی است

او هم بشک است رانکه خاطر محکی است

تا شیشه دو رنگست بود آب دو رنگ

یکرنگ بر آکه دشمن و دوست یکی است

هر تازه خطی که بهر زو با تو یکیست

دیویست بمعنی و بصورت ملکی است

این سبزه خط که خوانیش مهر گیا

فردانگری که این چه خار و خسکی است