در عشق تو خفته همچو ابروی توام

زخمم چه زنی نه مرد بازوی توام

در خشم شدی که گفتمت ترک منی؟

بگذاشتم این حدیث، هندوی توام

پیوسته خمیده همچو ابروی توام

چون خطّ تو فتنه گشته بر روی توام

در پای تو افتاده چو گیسوی توام

همواره شکسته بسته چون موی توام

من شانه زلف عنبرین بوی توام

مشاطه حسن روی دلجوی توام

هم مردمک دیده جادوی توام

هم جلوه گه آینه روی توام

ساقی قدحی که عاشق روی توام

مست خم زلف ابروی توام

تنها نه رخ خوب کشد سوی توام

قلاب محبتی است هر موی توام