تا بردی ازین دیار تشریف قدوم

بر دل رقم شوق تو دارم مرقوم

این قصه مرا کشت که هنگام وداع

از دولت دیدار تو گشتم محروم

ای گوهر کانِ فضل و دریای علوم

وز رای تو دُرِّ دُرجِ گردون منظوم

بر هفت فلک ندید و در هشت بهشت

نُه چرخ، چو تو، پیشروِ ده معصوم

ایمن مشو ای حکم تو از حکم سدوم

از تیر سحرگاه و دعای مظلوم

ای گوهر فضل و علم و دریای علوم

از رای تو شد دُرج دو گوهر منظوم

در هفت فلک ندید و در هشت بهشت

نُه چرخ چو تو پیشرو ده معصوم

ای نه فلک از کلک تو در تحت رقوم

وی یافته از تو رونق احکام نجوم

نی نی غلطم، غلط که جز خط تو نیست

امروز محیط مرکز علم علوم

بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم

پیشانی شیر برنویسیم رقوم

ما آهن لشکر سلیمان خودیم

جز در کف داود نگردیم چو موم

قومیکه چو آفتاب دارند قدوم

در صدق چو آهنند و در لطف چو موم

چون پنجهٔ شیرانهٔ خود بگشایند

نی پرده رها کنند و نی نقش و رسوم

در رزم چو آهنیم و در بزم چو موم

بر دوست مبارکیم و با دشمن شوم

آنم که به عهد عشقبازی گروم

حاشا که به غیر عشقبازی گروم

همواره قدم بر قدم عشق روم

کی حکم حکیم و متکلم شنوم

زاهد توئی و فضائل کسب علوم

در پرده دلت طالب این دنیی شوم

هشدار که این دو جمع با هم نشوند

یا زنگی زنگ باش یا رومی روم

شرطست که بهر ضبط آداب و رسوم

خیزد بعد از نبی امام معصوم

زاجماع چه گویی به علی بازگرای

مه جای نشین مهر باشد نه نجوم

ای خسرو طوس ای‌امام مسموم

ای همچو قضا قدر بحکمت محکوم

خواهم ز تو آنچه خویشتن میدانی

ای شاه مکن گدای خود را محروم