سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۴
تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست
جان و دلم از رنج غمت ناسودست
گر باده به گوهر اصل شادی بودست
پس چونکه ز بادهٔ تو رنج افزودست
![سنایی](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/sanaee.gif)
انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۸
زلف تو از آن دم که دلم بربودست
از زیر کله روی به کس ننمودست
مانا به حکایت از لبت بشنودست
کز جملهٔ عاشقان چشمت بودست
![انوری](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/anvari.gif)
کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۹
هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست
کس نیست که از رنج جهان آسودست
گر بلبل محنت زده عاشق بودست
باری دل غنچه از چه خون آلودست؟
![کمالالدین اسماعیل](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/kamal.gif)
کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۹۰
در عمر مرا با تو شبی خوش بودست
زان وقت هنوز چشم من نغنودست
باری بنده را طبیبی دانا
در خدمت تو شبی دگر فرمودست
![کمالالدین اسماعیل](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/kamal.gif)
ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۷
صاحب نظری خوش سخنی فرمودست
بشنو که از آن مغز خرد آسودست
گفتست که زشت و نیک چون بر گذر است
نابوده چو بوده-بوده چون نابودست
![ابن یمین](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/ebneyamin.gif)
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲
نقّاش ازل چه لطفها فرمودست
از روی مه و مهر ضیا بربودست
در صورت او کشیده بر نوک قلم
آنست که در حسن رخش موجودست
![جهان ملک خاتون](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/jahan.gif)
بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵
هر چند که خرقه ام شراب آلودست
سیل مژه ی ترم بخون پالودست
با آنکه دلم ز خلق ناخشنودست
نومید نیم که عاقبت محمودست
![بابافغانی](https://api.ganjoor.net/api/ganjoor/poet/image/faghani.gif)