ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی

تا بر رخ او زمان زمان بگذرمی

ای کاش من آن دو لعل چون شکرمی

تا از دهن نوش تو می بر خورمی

ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی

ای دم سردی تو ای دل از دم گرمی

ای عشق خمش باش که بس بی شرمی

ای هجر برو که سخت بی آزرمی

بیدل نیمی گر به رخت بنگرمی

گمره نیمی گر به درت بگذرمی

غمخوار توام کاش تو را درخورمی

گر درخورمی تو را چرا غم خورمی

گر با من دُرد خواره داری سرمی

قارون شوی امشب چو من از گوهرمی

دل یک تنه و لشکر غم بیعدد است

لابد مددی بیابد از ساغر می

ای کمتر مهمانیت آب گرمی

کز لذت آن مست شود بی‌شرمی

ای خالق گردون به خودم مهمان کن

گردون به کجا برد به آب گرمی

تا تاجِ ولایت علی بر سرمی

هر روز ز روزِ رفته نیکوترمی

صد شکر که این که پیشوا، حیدرمی

از فضل خدا و پاکی مادرمی

تا تاجِ ولایت علی بر سرمی

هر روز ز روزِ رفته نیکوترمی