مجرم رخ تو که ما بدو آساییم

ما با رخ و با خرام تو برناییم

ما جرم ترا چو روی تو آراییم

خود جرم تو کرده‌ای که مجرم ماییم

هر چند غریبیم و دل اندر وائیم

ما چاکر آن روی جهان آرائیم‌

در عالم کشف اگر گلی بنماییم

صد نغمه چو بلبل به دمی بسراییم

گر ما سرِ صندوق صفا بگشاییم

سلطانی تخت آسمان را شاییم

ماییم نگین خاتم جان ماییم

ماییم که بیگار خرد فرماییم

در آتش غم چو شمع از آن فرساییم

کز جسم بکاهیم و بجان افزاییم

بازآمد و بازآمد ره بگشائیم

جویان دلست دل بدو بنمائیم

ما نعره‌زنان که آن شکارت مائیم

او خنده کنان که ما ترا میپائیم

ما جان لطیفیم و نظر در نائیم

در جای نمائیم ولی بیجائیم

از چهره اگر نقاب را بگشائیم

عقل و دل و هوش جمله را بربائیم

مائیم که گه نهان و گه پیدائیم

گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم

تا این دل ما قالب هر دل گردد

هر روز به صورتی برون می‌آئیم

یار آمده، یار آمده، ره بگشائیم

جویان دلست، دل بدو بنمائیم

ما نعره‌زنان که آن شکارت مائیم

او خنده‌کنان که ما تو را می‌پائیم

ما کاشف رمز علم الاسمائیم

در بحر وجود در بی همتائیم

گنجی که همه جهان طلسمات ویند

گر راه بدان گنج بیابی مائیم

بحریم درین راه همه تن پاییم

ابریم و به پای اشک ره پیماییم

موجیم و ز آسیب گرانجانی خویش

عمریست که ته‌نشین این دریاییم

ماییم که جان در گرو صهباییم

بی باده چو باد خاک می‌پیماییم

ما را گویند باده تنها چه خوری

توفیق رفیق ماست کی تنهاییم